Een lichaam

Romeinen 12: 4 Zoals ons ene lichaam vele delen heeft en die delen niet allemaal dezelfde functie hebben, 5 zo zijn we samen één lichaam in Christus en zijn we, ieder apart, elkaars lichaamsdelen. 6 We hebben verschillende gaven, onderscheiden naar de genade die ons geschonken is.

Deze tekst kennen we allemaal. En we begrijpen ook meestal wel wat er mee wordt bedoeld. Maar toch....

Het volgende verhaal gaat niet over onze eigen gemeente, dat zou te persoonlijk zijn... Maar het zou wel over onze gemeente kunnen gaan, en ook over de jouwe :-)


Laatst was er bij ons het jaarlijkse liefdadigheidsfeest en er werd door een paar vrouwen afgesproken dat nou eens 'andere' mensen de salades moesten maken en 'andere' mensen de taarten moesten bakken. "Het moesten niet altijd dezelfde mensen zijn die niks doen en dezelfden die werken..."

Wij waren heel benieuwd wie er met salades af zouden komen deze keer, en wie met taarten, want wie waren dan die mensen die niks deden? Ik zag een zondagsschooleidster met een salade, een voordienstleidster met een salade, een van de zangeressen had taarten bij, een van de tienerleidsters liep met hele grote bakken en emmers te sjouwen (tien kg pasta-salade, bedoelden ze daar de rauwe of de gekookte pasta mee, met die tien kg?). De taarten zagen er een beetje raar uit, de salades waren niet zo lekker als de andere jaren, kortom, de opbrengst, bestemd voor 'de' zending, was niet zo hoog als andere jaren...

"Zo, die hebben hun lesje wel geleerd!" dachten wij, denkend aan de vrouwen die de organisatie hadden en dus de mensen hadden gevraagd om die dingen klaar te maken.

"Zo, die hebben hun lesje wel geleerd!" dachten de organiserende vrouwen, denkend aan de mensen die 'altijd in de schijnwerpers willen staan' en altijd op het podium waren te vinden...

"Tjonge, die hebben er nog altijd niks van begrepen," dacht de oude man, die het allemaal had zien gebeuren.

Hij riep de organiserende vrouwen bij zich en las bovenstaande tekst uit Romeinen voor.

Ja zeg, die tekst kenden zij ook wel, dat bedoelden ze juist, iedereen moest helpen, niet altijd dezelfden!

"Ok," zei de man, "Heleen, ga jij volgende week de voordienst doen? Nele, je mag een tieneravond leiden! En Corry, wil jij zondag een solo doen?"

"Wij op het podium? Nooit, wij willen niet op de voorgrond, wij willen onze Heer dienen!"

"Dat," zei de oude man, "zijn die anderen ook aan het doen, en dat wordt met die tekst bedoeld! Jullie zijn goed in bakken en braden en koken, jullie doen het graag, en jullie dienen de Heer daarmee! Zij kunnen goed zingen, goed met tieners omgaan, fantastische zondagsschool geven, ze doen het graag, en ze dienen de Heer daarmee!"

ergens anders gelezen

Niet te geloven.

Gisterenavond zaten mijn vrouw en ik aan tafel over koetjes en kalfjes te praten tot het gesprek op euthanasie kwam. Bij dit delicate onderwerp over de keuze tussen leven en dood zei ik tegen haar: "Laat mij nooit leven als een plant waarbij ik afhankelijk ben van machines en gevoed word met vloeistof uit een fles. Als je mij in die toestand ziet, koppel dan die toestellen die mij in leven houden maar af!"

Ze stond op, trok de stekkers van de tv en mijn computer uit het stopcontact en heeft al mijn bier weggegoten!


Pas op hè, ik ben tegen euthanasie, maar toen Theo me dit stukje liet lezen, moest ik toch wel erg lachen :-)

Niemand ziet het...

Ik heb al een week een nieuwe bril en niemand ziet het! Terwijl het voor mijzelf zo'n grote aanpassing is. Ik vroeg me eerst de hele tijd af of hij me wel zou staan, hij is zo ontzettend anders dan de vorige... Maar zo langzamerhand begin ik te twijfelen of mensen me eigenlijk nog wel echt aankijken als ze met me praten... Of ze vinden mijn bril natuurlijk vreselijk lelijk, en daarom zeggen ze maar niks. Dat kan ook natuurlijk :-/



Niemand is natuurlijk veel gezegd hè! Marianne en Judith (twee van onze tieners)! Die zagen het gelijk, na vijf seconden al! En Gunther, van de krantenwinkel, die zag het ook gelijk! In een flits zelfs! Ik was nogal gehaast maandag, liep de winkel binnen, pakte een krant en legde een Euro neer, wou weer naar buiten lopen, maar nee! Hij riep:"Reinie! Kom eens terug! Heb je een nieuwe bril?"

Maar voor de rest? Niemand... Honderd mensen waren er zondag op onze jaarlijkse gemeente-barbecue, niemand! Of ja, toch, Rosa! Die zag het! Maar verder? Niemand!

Ach, Theo vindt hem mooi, ik vind hem mooi, wat kan het me schelen! Pffff...

Op de foto kan je het niet zo goed zien, misschien komt er later nog eens een duidelijkere foto :-)