27.6.13

Slaven uit het oosten...

Je woont in Polen, Roemenië of noem maar op. Je kunt daar geen werk vinden. Je schrijft je in als zelfstandige en wordt ingehuurd door een aannemer. Hij stuurt je naar België en daar word je aan het werk gezet. Nee, geeneens in de prostitutie hoor, gewoon, in de bouw. Helemaal legaal. Je werkt 6 tot 7 dagen op 7, en dat 10 tot 12 uur per dag. Je krijgt een bedrag per karwei, want je bent zelfstandige, die krijgen geen uurloon hè, die krijgen een bedrag per karwei. Als je het bedrag zou delen door het aantal uren werk, kom je op een hongerloontje. Honger heb je echter niet, want je krijgt eten, soms van lieve buurtbewoners, soms van je 'hoofdaannemer' en die zorgt ook voor een slaapplaats. Een matras in een van de vrachtwagens. Of als je geluk hebt, ergens in een oude caravan. Wel samen met nog een stuk of tien andere 'zelfstandige' Polen. Of Roemenen. Of noem maar op.

Overdrijf ik als ik dit moderne slavernij noem?

20.5.13

Als we het dan toch over huidskleur hebben....

Ja, als we het dan toch over huidskleur hebben, dan wil ik dit ook nog even kwijt.

Je leest in boeken vaak over mensen met een olijfkleurige huid. En op de een of andere manier weet je eigenlijk best wat er bedoeld wordt. Maar toch.... Als je in een winkel olijfkleurige verf koopt, krijg je weer iets heel anders, en echte olijven? Die kennen we allemaal hè!

Olijfoliekleurige huid, klinkt dat?



Misschien moeten we eens wat beter op onze taal letten!!!!

Bijvoorbeeld het woordje huidskleur....

Gisteren vroeg Sjoerd (zes jaar): "Oma, waarom gaat Nikitia met Sien mee?"
Ik zei: "Omdat het zusjes zijn."
Sjoerd: "Hoe kan dat nou? Nikitia is bruin en Sien is huidskleur!"

Ik vertelde hem dat dat niet klopte, dat dat woordje echt fout was, hoewel het wel een normaal Nederlands woord is dus. Ik vertelde hem dat Nikitia een bruine huidskleur heeft en Sien een witte huidskleur.

Maar zeg nou zelf, als je ondergoed in huidskleur zoekt, is dat dan bruin? Nee! Geel? Nee! Zwart? Nee! Dan is het zo'n vieze beigeachtige vale onbestemde kleur, zoals de huid van de gemiddelde witte mens...

We generaliseren, gaan er vanuit dat dat de 'normale' huidskleur is.... Of vinden jullie van niet!
En zeg nou zelf, welke pop is het mooiste? Die met huidskleur, of die met huidskleur?????

Ik vind die met huidskleur het mooiste....

Oh ja, voor alle duidelijkheid, Nikitia is geadopteerd :)

17.5.13

De oorzaak voor alle problemen in de wereld ligt helemaal niet aan de politici.........

In tegenstelling tot wat veel mensen denken, ligt de hoofdoorzaak van de problemen die er zijn niet op het politieke, economische, sociale of het ecologische vlak.

Nee, de hoofdoorzaak van bijna alle problemen die er zijn, ligt op het morele vlak. Al het individualisme, het egoïsme en het vertellen van onwaarheden zouden ophouden en als in plaats daarvan iedereen zijn naaste zou liefhebben als zichzelf, dan zouden vele moeiten in één klap opgelost zijn.

Dan zou er geen onrechtvaardigheid meer zijn, geen sociale strijd en ook het vluchtelingenprobleem zou geminimaliseerd worden. Vrede en broederschap tussen landen en volken zouden dan dichtbij zijn, en op het persoonlijke vlak zouden er minder problemen zijn en meer geluk in gezinnen en zelfs in de hele samenleving.

Maar om dit te bereiken moet het hart van de mens veranderd worden. Niet onze buurman, onze chef, onze huwelijkspartner of onze kinderen moeten veranderen; nee, ons eigen hart moet radicaal veranderen. Het is een illusie te denken dat we nog wel wat kunnen verbeteren aan onszelf.

Onze dagtekst (Jeremia 17: 9 en 10a*) geeft aan dat het probleem in ons hart ligt en dat het 'repareren' van verkeerd gedrag volkomen zinloos is, omdat we steeds weer in dezelfde fout vallen. Om radicaal en blijvend te veranderen, moet een mens nieuw leven krijgen uit God. Alleen iemand die dit Goddelijke leven bezit, is in staat om blijvend te leven naar Gods norm. Dit leven, het eeuwige leven, biedt God ons aan, als wij ons bekeren tot Hem en Zijn Zoon Jezus Christus als onze Verlosser aannemen. Wie in Hem gelooft en Zijn verzoeningswerk aanneemt, ontvangt, zoals Johannes 3: 16** zegt, het eeuwige leven, een leven dat aan Zijn heiligheid beantwoordt en ons in staat stelt, lief te hebben.

Bron: Het Goede Zaad, Postbus 260, NL-7120 AG Aalten

* Jeremia 17: 9 en 10a: 
Arglistig is het hart, boven alles, ja, ongeneeslijk is het, wie zal het kennen?
Ik, de HEERE, doorgrond het hart

** Johannes 3: 16:
 Want zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat ieder die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.





20.2.13

Nieuwe website waar je nou echt niet blij van wordt....

Gisteravond attendeerde iemand ons op een nieuwe website. Een trieste website. Een website van christenen die menen dat ze de taak hebben andere mensen te waarschuwen. Oké, is ook belangrijk, dat we waakzaam blijven. Natuurlijk. Maar deze website is zo triest... Alleen maar negatief. Er gaat helemaal niets positiefs van uit.... Ik vind het zo jammer dat mensen daar hun tijd, geld en energie aan verspillen.

Er zijn geen namen te vinden van de beheerders van de website, dus wat doe je dan? Je begint te raden en ja, we hebben toch al minstens drie koppels kunnen 'ontmaskeren'. Kwestie van 'stokpaardjes' en 'events' en 'sprekers' enz. even te ontleden.... Jammer dat zij zich nu met dit soort dingen bezig houden. Gezonde Vlaamse organisaties de grond in boren. Toffe activiteiten de grond in boren. Met een waarschuwend vingertje staan wijzen naar mensen die TENMINSTE NOG WAT DOEN!!!

Er worden zelfs namen van mensen genoemd :(

Wel laf eigenlijk, om dit anoniem te doen. Toch?

Ha, en je denkt dat ik nu die website ga noemen? No way! Geen reclame voor dit negatieve!

Dan maak ik liever reclame voor een website van jonge, positieve, actieve, christenen! Neem maar eens een kijkje op Breeze.be, daar word je tenminste vrolijk van en daar word je door opgebouwd en niet afgebroken!


10.1.13

Hudson Taylor

James Hudson Taylor - die de inlandse zending in China stichtte - wordt wel genoemd 'De man die God geloofde'. Dit onvoorwaardelijk geloven in de trouwhoudende God der beloften is kenmerkend voor heel zijn leven. Hij leerde dit niet uit een boekje, hoewel het hem wel door zijn voorgeslacht was voorgeleefd, maar hij mocht en moest het leren in de praktijk van elke dag; eerst in Engeland en later meer en meer in China.

Als kind heeft Hudson ernstige indrukken en is hij vol van de dingen van God. Graag gaat hij met zijn vader uit preken. Maar dit alles vernieuwt het hart van de jongen niet. Langzaamaan begint zijn ernst te verminderen; zijn kindergeloof raakt hij helemaal kwijt. Zes jaren lang, van elf tot zeventien, probeert hij zo nu en dan zich te bekeren, en zijn vroegere geloof terug te krijgen, maar hij wordt ongeloviger, en verleidingen krijgen meer en meer vat op hem.

Wanneer hij merkt dat hij steeds dezelfde blijft, ondanks al zijn inspanningen om zich tot een kind van God te maken, denkt hij uiteindelijk: ik zal toch wel verloren gaan; laat ik daarom maar zoveel mogelijk van de wereld genieten, nu het nog kan!



In die tijd gaat hij op de plaatselijke bank werken. De veilige sfeer van thuis wordt ingeruild voor de verleiding van het 'volle leven'. De meesten die daar werken, geloven amper of niet. En Hudson komt onder hun invloed. Stille tijd wordt meer en meer verwaarloosd en de dingen van de aarde krijgen meer en meer aantrekkingskracht voor de jongen. In Bijbellezen heeft hij geen zin meer, en hij wil het eigenlijk ook wel graag geloven dat er geen eeuwigheid is, dan hoeft hij tenminste niet meer bang te zijn voor God en de hel, waarvoor zijn geweten hem waarschuwt.

Maar zijn onrust groeit. Iedereen in huis merkt het, maar niemand kan hem helpen. Met zijn vier jaar jongere zus, Amalia, praat hij er in die tijd nog het meeste over. En zij gaat dagelijks drie keren voor zijn redding bidden.

Op een dag heeft hij niets te doen en zit hij in de boekenkast van zijn vader te snuffelen, met de bedoeling een interessant boek te vinden. Hij vindt niets.

Opeens ziet hij een bundeltje evangelietraktaten. Ze zien er aantrekkelijk uit. Hij denkt: Er staat vast wel een mooi verhaal in, en als het preekgedeelte begint, stop ik.

Hij begint ongeïnteresseerd te lezen en in wanhoop gelooft hij in ieder geval niet dat er voor hem nog zaligheid is, als er al zoiets als zaligheid bestaat! Hij heeft er ook geen zin in om ernstig te worden. Maar terwijl hij daarin leest, wordt hij getroffen door de zin: "Het volbrachte werk van Christus."

Dan komen met kracht de woorden: "Het is volbracht" hem voor de geest. Hij denkt: wát is er volbracht? En direct antwoordt hij zelf: een volle en volkomen verzoening en voldoening voor de zonde. De schuld is betaald door de Plaatsbekleder; Christus is de Verzoening voor onze zonden, en niet voor de onze alleen, maar ook voor de zonden van de hele wereld.

Dan komt de gedachte in hem op: als het hele werk volbracht is, en de hele schuld betaald is, wat is er dan voor mij nog te doen? En zo daagt de vreugdevolle overtuiging - door de Heilige Geest in zijn ziel geworpen - dat er in de hele wereld voor hem niets meer te doen is, dan op zijn knieën te vallen en deze Zaligmaker en Zijn zaligheid aan te nemen, en Hem voor eeuwig te prijzen.

Korte tijd later pakt hij een boekje van de tafel, in de veronderstelling dat het van hem is, omdat het precies op zijn boekje lijkt. Wanneer hij het opent, blijkt 't het dagboek van zijn zus te zijn. Zijn oog valt op een paar regels, waar zijn zus heeft geschreven dat ze dagelijks zal bidden totdat God haar broer zal hebben bekeerd. De datum van het dagboek is precies een maand voordat het metterdaad gebeurt.

Dit alles werkt eraan mee dat hij vanaf het begin van zijn geestelijk leven er zeker van is dat Gods beloften erg reëel zijn en dat gebed werkelijk iets uitwerkt bij God, zowel voor onszelf als voor anderen.

Bron: Refoweb.nl