India

Vanmorgen na de kerkdienst sprak ik Pamela. Ze is gisteravond teruggekomen uit Calcutta. Wat ze daar gezien heeft heeft zo'n enorme indruk op haar gemaakt, dat ze niet uitverteld raakte. Ze was daar met een team van Tearfund, en zelf werd ze ingedeeld in een sloppenwijk om daar de kinderen een aantal dingen te leren en te vertellen uit de bijbel... Er was daar een school voor de allerarmste kinderen. Maar je moest kunnen bewijzen dat je echt bij de allerarmsten hoorde om op die school te worden toegelaten. Er is namelijk maar plaats voor 200 kinderen. Je hebt daar dus 'armen' en 'allerarmsten'... Als je het geluk, of in dit geval de pech, hebt om niet bij de allerarmsten te horen, mag je kind dus niet naar die gratis school, maar aangezien je wel bij de 'armen' hoort, heb je ook geen geld om je kind naar een gewone school te sturen. Wat doe je dan? Je huurt van je schamele loontje een krotje in de sloppenwijk, terwijl je dus zelf in een krotje woont, net buiten die sloppenwijk... Zo probeer je dan dus te 'bewijzen' dat je wel degelijk bij die allerarmsten hoort en probeer je dus toch je kind op die gratis school te krijgen...

Ze werkte daar samen met een meisje uit India en op een dag werd ze bij dat meisje thuis uitgenodigd. Het meisje was heel trots, want ze kwam uit een kleine familie, en woonde dus 'maar' met zes mensen in hun tamelijk 'grote' huisje van 3 x 3 m². Ze nodigde Pamela vol trots uit om binnen te komen, maar eigenlijk was er amper plaats voor haar. Onze logeerkamer is ongeveer 2,5 x 4 m² en in mei zijn Tjipke en Francien (uit Canada) hier komen logeren met de drie kinderen. Met al die matrassen en ledikantjes enz. kon je bijna niet meer bewegen in die kamer, om maar even een indruk te geven. Bij die mensen moet daar dus ook nog gekookt worden hè... En toen kwam er een vraag waar Pamela geen antwoord op durfde te geven. Ze vroegen namelijk naar haar huis in België, of dat ook zo groot was, en met hoeveel ze daar moesten wonen... Wat moest ze zeggen, mijn slaapkamer is ongeveer twee keer zo groot als jullie huis? En mijn zus heeft ook zo'n kamer... en mijn ouders ook... Alleen de logeerkamer, die is wat kleiner, die is maar iets groter dan jullie huis, en dan hebben we natuurlijk nog een huiskamer, een eetkamer, een keuken, een badkamer... Wat moest ze zeggen...

Waarom is alles toch zo ongelijk verdeeld? Waarom staan we er niet vaker bij stil hoe goed wij het hebben... Waarom? Waarom? Wij zijn gemeen, van al onze rijkdom geven we een schijntje aan de armen en dan voelen we ons weer goed. Wij zijn gemeen!

Ik ben zo stout geweest om tien minuutjes van Theo's zangdienst te pikken van volgende week. Ik heb Pamela namelijk gevraagd om volgende week een PowerPointpresentatie te vertonen tijdens de kerkdienst en iets te vertellen over India. (dat vindt Theo wel goed hoor;-)) Misschien worden we wakker geschud, misschien gaan onze ogen een klein beetje open...

Blog Award

Hm, wat ik me daar nou weer moet bij voorstellen, I don't know. Maar ik heb er een gekregen van mijn grote bruggenbroerbrouwer (zoek de 'r' die er teveel staat) en nu mag ik weer zeven mensen nomineren. Slaat allemaal nergens op, want wat heb je nou aan een nominatie? Nou ja, het gaat om het idee hè!

Ok, daar komt-ie: ze staan niet op volgorde, gewoon alle zeven even goed...

2 Bruggenbouwer niet omdat hij mij heeft genomineerd en niet omdat hij mijn broer is, maar omdat het vaak goeie 'mening' stukjes zijn

5 Dichterbij dan ooit. Ik begrijp zijn stukjes bijna nooit, maar ze klinken wel mooi als je ze hardop leest :-)

3 Ik als ik niet thuis is omdat ik me altijd slap lach om die stukjes en er ook heel diepe dingen in staan...

4 princess Mgli gewoon omdat ze het verdient met haar schrijfsels

7 Unas palabras schrijft heel mooi, maar veel te weinig :-(

6 Goudlokje schrijft heel mooi, maar veel te weinig :-(

5 Column & Co schrijft grappig en heeft een uitgesproken mening waar ik het meestal volkomen mee eens ben

1 dit is S/Zoet omdat ze zoet is maar vooral omdat ze Soet is :-)

't Was niet gemakkelijk, maar ik heb gewoon nagedacht wie mijn blog weleens leest en die lezen dit dus ook en voelen zich dan vereerd :-) en wie mijn blog nooit leest kan zich helemaal niet overgeslagen voelen, want die weet niks van deze nominaties...

Toch?

Sytske

Tjongejonge... Eerst de hele tijd onweer, lig je eindelijk lekker te slapen, komen ze om 4.15 uur mama wakker maken! Ze vergeten zeker dat papa en ik dan ook gelijk klaarwakker zijn, grrr...

't Was Johan. Hij riep iets van: "Mama, kom, je moet gaan babysitten, Sytske is onderweg..."

Sytske? Wie is dat dan? Nou ja, maar even afgewacht. Toen mama weer thuis was, kwam het hele verhaal! Sean en Sjoerd hebben een zusje!!!! Mama heeft haar zesde kleinkind!!!

Ik ben gek op baby's, ik kan er alleen niet tegen als ze huilen! Ik ga er dan bij liggen, probeer de mama er naar toe te duwen en als er dan niemand gaat, moet ik bijna zelf het kindje gaan troosten, maar dat mag dus niet, grrr...

Ik hoop dat het geen huilertje is :-)

Hier wat foto's, ik heb haar zelf nog niet gezien, want moeder en dochter liggen nog in het ziekenhuis, het was een keizersnee... en zoals gewoonlijk: No dogs allowed :-(



Sean, Sjoerd en Sytske





Leda met Sytske








Henri met Sytske


Opa met Sytske


Oma met Sytske, mijn mama Reinie dus hè ;-)

Nachtlawaai in Zaventem

Ik denk niet dat het laat was, maar juist vroeg, 't is te zien hoe je het bekijkt, maar wij werden om half vijf ofzo keihard wakker gemaakt door een toeter, een claxon, een alarmtoeter, een alarmclaxon! En niet zo eentje die tuut tuut tuut zegt, maar tuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuut! Precies onder ons slaapkamerraam... papa en mama sprongen allebei uit bed en vlogen naar het raam (met hun engelenvleugeltjes, ja) en toen was het gewoon een taxi van het stomme taxibedrijf naast ons... Meestal worden we 's nachts wakker gemaakt door het alarm van het taxigebouw (ook niet zachtjes), maar deze keer was het een stomme taxi...
Het was dus geen gewone toeter hè, maar een zeer luide! 't Zit nu nog in mijn oor, grrrr!!!
Vragen ze wel eens: "Jullie wonen in Zaventem? Hebben jullie nooit last van de vliegtuigen?" Nee, van de taxi's, daar hebben we last van, grrr!!!

Midden in de nacht rijden ze af en aan, moeten ze naar binnen door een ijzeren poort. Maar eerst moeten ze een code intikken om die poort te openen, en natuurlijk, de radio keihard aan en de autodeur openlaten tot de code is ingetikt. En altijd op een Franstalige zender, grrr!!! Probeer je lekker te slapen, begint er ineens een Fransoos in je slaapkamer het nieuws te vertellen, of je hoort keiharde muziek die niet mooi is, grrr... Dan gepiep en gekraak van de poort die opengaat (een soort Senseo-geluid, maar dan zonder de koffie) en daarna de begroeting tussen de chauffeurs, ook nog eens luidruchtig en meestal in het Frans. Het liefst roepen ze naar elkaar vanaf een afstandje, zo luid, dat soms zelfs Johan uit zijn bed komt om te kijken of ze nou echt niet op onze koer staan...

Sorry, ik moest het even kwijt.

Maar van de vliegtuigen, nee, daar hebben we geen last van, die stijgen en dalen en doen gewoon wat ze moeten doen zonder ons lastig te vallen ;-)