Jasper voor en na - de eerste wandeling...

't Viel mee gelukkig. Even een kort overzichtje:

Er stopt een auto naast me, Didier van het kleine zwarte hondje, hij kijkt eens goed, lacht, steekt zijn duim op en rijdt door. Oef...

Een mevrouw die ik niet ken komt naar buiten, kijkt en begint te lachen...

Louis, van Pirat, roept: "Hebt g'een andere?"

Victorine, van Lassieke, zegt: "Gij zult een hoop minder vuil in huis hebben! Maar hij is precies groter!" Huh, ik vind juist kleiner...

Lassieke, van Victorine, begint te grommen en aan Jasper te ruiken, en blijft de hele weg grommen...

Oscar, van Casper, zegt: "Die zal het niet meer zo warm hebben, ik moet ook dringend naar de coiffeur!" en wijst daarbij op zijn eigen hoofd...

Monique, van Canis zegt: "'t Gaat precies regenen... " Ziet die dat nou niet????

Léon, van Victorine en Lassieke, stond me op te wachten, hij wist dat ik zou gaan. Hij zei: "Da's veel beter voor die hond!"

De meneer van de computerwinkel, van Mienemo zei: "Da's mooi gedaan, waar ben je geweest?"

Mienemo, van die meneer van de computerwinkel, bleef maar aan Jasper ruiken en snuffelen...

Onderweg nog wat blikken en gelach.

En toen kwam ik de krantenwinkel binnen, en Gunther, die was dus echt boos! "Dat had je niet mogen doen, allez, kijkt nou naar dat beest!" Hij gaf van schrik veel te veel geld terug aan de meneer voor me en toen die daar wat van zei, zei Gunther: "Maar ik ben in shock, zie wat ze met m'n hondje gedaan hebben!" Toen kwam hij achter zijn toog vandaan en begon Jasper te knuffelen en herhaalde maar steeds: "Dat hadden ze niet mogen doen, dat hadden ze niet mogen doen!" Toen Jasper en ik de winkel uitliepen kwam er een lachsalvo achter ons aan: "Haha, die staart!!!!"

Nog maar eens een knuppel in het hoenderhok, maar dat zijn jullie al van mij gewoon, nietwaar?

De laatste weken zie ik regelmatig deze status-update verschijnen op Facebook:

"Hier in België zijn er gezinnen die onder de armoedegrens moeten leven, oudere mensen die overdreven moeten betalen in de bejaardehuizen en de werkmens die onderbetaald word en langer moet werken voor ze op pensioen kunnen gaan. Maar de politiekers geven miljoenen euro's weg aan andere landen in plaats van hun eigen volk te helpen!! Ik ben er zeker van dat er niet veel zijn die dit durven te kopiëren en te delen."


Oké, het staat vol spelfouten, maar daar wil ik het nu even niet over hebben, want als je niet tegen spelfouten kunt, kun je beter wegblijven van Facebook... Dat is weer een ander onderwerp!


Waar het mij om gaat is dat hier eigenlijk in verkapte vorm staat: "EIGEN VOLK EERST", alleen klinkt dat wat minder vriendelijk.

Wees eens eerlijk, is er hier in België iemand die honger heeft? 


Ik weet het, er zijn inderdaad mensen die onder de armoedegrens leven, maar hebben die honger?


Ik weet het, rusthuizen zijn duur, maar als je het niet kunt betalen, en je kinderen ook niet, mag je er toch wonen, heb je dan honger?


Ik weet het, mensen moeten langer werken voor ze op pensioen mogen, maar hebben die honger?


Er wordt veel uitgegeven aan sociale lasten in ons eigen land. Ik ben heel blij dat er ook 'miljoenen' weggegeven worden aan andere landen. 


Waar moeders hun kinderen geen eten kunnen geven... 


Waar mensen geen dokters kunnen betalen 


Waar geeneens bejaarden wonen, omdat de levensverwachting gemiddeld niet ver boven de 50 jaar komt.... 

God ervaren? God voelen? Gods aanwezigheid zien? Dat willen we allemaal wel, toch?

Ik heb het nou even niet tegen die mensen die dat elke dag ervaren, voelen, zien. Ik heb het meer tegen mensen als ik, die eigenlijk niks 'ervaren' 'voelen' of 'zien'. Wij zijn het soort mensen dat het moet doen met kreten als: "Je moet geloven zonder het te zien." of: "Het gaat niet om het gevoel, het gaat om het aanvaarden." of: "Lees maar wat meer in je Bijbel, dan komt het vanzelf wel goed." of: "Misschien moet je wat meer bidden."

En daar zit je dan... Je gelooft, je leest, je bidt, je aanvaardt, maar je zou het zo graag eens willen ervaren, voelen, zien...

Ik geloof! Daar ben ik zeker van. Gelukkig! Toch ergens zeker van :-) Ik geloof in God de Schepper, ik geloof in Jezus Christus, die voor ons gestorven is en ook weer is opgestaan. Ik geloof in de Heilige Geest die onze Trooster is. Dus daar bestaat geen twijfel over :-)

Maar ik heb nog nooit een 'ervaring' gehad....

Heb ik echt nog nooit een 'ervaring' gehad? Eens nadenken...

Die keer in Friesland. Het is avond, ik zit buiten voor onze hotelkamer. Ik kijk uit over de weilanden, met in de verte een boom, een paard, verder niets. De zon gaat onder. Iemand speelt op de camping achter het hotel zachtjes op een mondharmonica, verder is het doodstil. Ik zit daar voor meer dan een uur en in de rode gloed rond de zon zie ik het silhouet van de boom, van het paard. Heel langzaam zakt de zon weg, en dan.... dan denk ik na over de schepping, over de Schepper... Hoe mooi Hij alles gemaakt heeft... 

Zou ik toen iets van God gezien hebben?

Die andere keer, op 20 februari, toen Theo in het zkh lag en ik toch maar naar de Prijsavond met Sunrise ging? (Je kunt hier het hele verhaal lezen)

Ik had barstende koppijn en tijdens de zalige vertolking van 'Jesus Freak' zong ik luidkeels mee en was mijn hoofdpijn zomaar weg.

Zou ik toen God gevoeld hebben?

Al die keren dat ik geniet van de natuur. Of dat nou de bossen in Canada zijn of de klaprozen op een heuveltje in mijn eigen tuin. Een nieuwe baby. Een puppy.

Zou ik dan God ervaren?

Misschien zoek ik het gewoon te ver, te diep....

De tuinman en de dood

Een Perzisch Edelman:

Vanmorgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
Mijn woning in: "Heer, Heer, één ogenblik!
Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.
Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.
Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!" -
Vanmiddag (lang reeds was hij heengespoed)
Heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.
"Waarom," zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
"Hebt gij vanmorgenvroeg mijn knecht gedreigd?"
Glimlachend antwoordt hij: "Geen dreiging was 't,
Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,
Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,
Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan."

P.N. van Eyck

En wat denken jullie? Ik ben heel benieuwd...