Het verhaal van Noach en de zondvloed is voor mij heel bekend. Zo vaak gehoord, zo vaak gelezen... Nu ik op de ETS zit, ben ik de Bijbel een beetje anders aan het lezen. Ik let meer op details, en kijk vers per vers wat me opvalt. Ik zit nu in het vierde jaar, wat eigenlijk het eerste jaar is :) We zijn dus bij Genesis. En dan lees je dit:
Genesis 9: 12 En God zei: Dit is het teken van het verbond dat Ik geef tussen Mij en u, en alle levende wezens die bij u zijn, alle generaties door tot in eeuwigheid:
13 Mijn boog heb Ik in de wolken gegeven; die zal dienen als teken van het verbond tussen Mij en de aarde.
14 Het zal gebeuren, als Ik wolken boven de aarde breng en de boog in de wolken gezien wordt,
15 dat Ik aan Mijn verbond zal denken, dat er is tussen Mij en u en alle levende wezens van alle vlees. Het water zal niet meer tot een vloed worden om alle vlees te gronde te richten.
16 Als deze boog in de wolken is, zal Ik hem zien, en denken aan het eeuwig verbond tussen God en alle levende wezens van alle vlees dat op de aarde is.
17 God zei dus tegen Noach: Dit is het teken van het verbond dat Ik gemaakt heb tussen Mij en alle vlees dat op de aarde is.
Mooi, heel bekend ook, en altijd als ik de regenboog zie, denk ik aan het Verbond. Dat wel. Maar gisteren las ik het nog eens heel goed door, en toen viel me vers 16 ineens op: Als deze boog in de wolken is, zal Ik hem zien, en denken aan het eeuwig verbond tussen God en alle levende wezens van alle vlees dat op de aarde is. En dat raakte me in mijn hartje :) Echt, ik weet dat God aan ons denkt, maar als de regenboog er is, denkt Hij nog eens extra, heel speciaal aan ons!
En het leukste is dat ik gisteren twee keer de regenboog heb gezien! Een keertje 's middags, en nog een keertje 's avonds.Ik kijk nu op een nog veel dankbaardere manier naar de regenboog!
