2314

Zaventem, 12 juli 2314

“Pa, kom eens zien! Ik heb hier een code gevonden, waarmee je oude websites kunt lezen! Wist je dat er aan het begin van de eenentwintigste eeuw een Evangelische Gemeente in Zaventem was?”

Peter begon enthousiast aan zijn vader te laten zien hoe mensen vroeger een website bijhielden van dingen die ze aan het doen waren. Tja, eigenlijk vond vader het nogal saai, een hoop informatie waar je helemaal niks mee kon, tot ze op Picasa kwamen, en foto’s zagen.... Toen werd het wat interessanter...

Peter maakte een verslagje van wat hij had gezien. Hij deed nog wat opzoekingen, via andere oude archieven, die via zijn speciale code terug te vinden waren. Eerlijk gezegd begreep hij zelf niet helemaal hoe die Gemeente in elkaar stak. Op de adressenlijst stonden 165 namen. Ok, daar zullen de kinderen bij geteld zijn, dat begreep hij wel. Maar elke zondag stonden daar 120 stoelen. Hoe deden ze dat? Hadden ze beurtrollen? Mocht niet iedereen elke zondag komen? Wat gek, wat deden die andere mensen dan, als ze niet naar de dienst kwamen? Even verder kijken, er werden van die e-mails rond gestuurd, die in die tijd normaal waren. Soms werden er mensen gevraagd om iets te doen, zondagsschool of voordiensten of zoiets, helpen bij een actie in een ander dorp, vrijwilligers voor een bijbelschip of zoiets en dan kwam er één antwoord? Oh kijk, hier antwoordden er een keer twee... Hoe antwoordden al die andere mensen dan? Ah, natuurlijk in die tijd communiceerden ze ook met telefoons, dus die andere mensen belden dan natuurlijk op om hun diensten aan te bieden...

Ok, op zondag hadden ze een soort dienst, af en toe kwamen er kleine groepjes in huizen samen, soms om te eten, soms om koffie te drinken, soms om de bijbel te bestuderen... Jammer dat er van al de andere dagen van de week geen verslagjes of foto’s waren... Er moet toch veel meer geweest zijn. Het kon toch niet zijn dat de christenen elkaar in die tijd maar één of twee keer per week zagen? Ze mochten toen toch nog gewoon openlijk samenkomen? Jammer, Peter kon niet veel evangelisatie-materiaal terugvinden. Hoe zouden ze dan de mensen van het dorp bereikt hebben? Toen Peter verder bleef zoeken, was hij helemaal teleurgesteld. Hij schrok er van, met wat voor dingen de christenen bezig waren in die tijd! Ze hadden zoveel vrijheid, zoveel middelen, zoveel kansen om het evangelie te verspreiden, en wat deden ze? Ze maakten wat ruzie met elkaar, vonden dat het anders moest, vonden die te ‘postmodern’ wat dat dan ook mocht betekenen, (ze wisten het zelf blijkbaar ook niet helemaal) en die ander was juist veel te calvinistisch, daar konden ze echt niet mee samenwerken. Die? Die was toch veel te jong? En die andere? Nee hoor, veel te oud. Waar hielden ze zich mee bezig? Hun werk, dat vonden ze belangrijk. Natuurlijk, Peter begreep best dat de mensen bij een baas gingen werken, christenen mochten toen nog gewoon gaan werken en dingen kopen in de winkels van de niet-christenen en zo, dus dat leek wel normaal, maar dat werk boven God stellen? Dat werk belangrijker dan de gemeente vinden? Daar begreep Peter niks van....

Waar waren ze mee bezig in die tijd????

Je moet weten dat in het jaar 2314 België geen christelijk land meer was. Godsdienst was verboden. Geen kerk of moskee stond er nog, alles was afgebroken... De christenen kwamen stiekem bij elkaar, elke avond. Soms bij die, dan eens bij die en als iemand niet kwam opdagen, zaten de anderen met schrik naar elkaar te kijken en vroegen zich af: “Zou hij ziek zijn? Of.... veel erger, zou hij opgepakt zijn?”

Ja, de eindtijd was in volle gang en kerken waren er niet meer! Openlijk over Jezus vertellen aan iemand anders kon je dood betekenen. Werken voor een baas kon je vergeten als christen en in winkels kopen kon alleen maar als je het teken van het beest had, en dat kregen ze niet...

Peter begreep er niks van... Waarom deden die christenen in 2009 zo raar? Zo weinig? Zo onregelmatig?

En deze ook ja!

Maar deze is niet zo schattig als die andere twee filmpjes natuurlijk :-p

Op deze filmpjes moet zoveel mogelijk geklikt worden! Het is voor een prijs te winnen :-)

Mag dat?

Mag je zomaar iets wat je zelf niet kunt verklaren in de bijbel een antropomorfisme noemen? Gewoon omdat je graag met moeilijke woorden gooit, mag het dan? En als andere mensen dan andere stukjes uit de bijbel op een eigen manier interpreteren, hen ketters noemen? Mag dat?

Nou ja, ik vind het eigenlijk wel een mooi woord, en als ik het over Jaspers hoofd heb, of vroeger over Raksha's gezicht had, dan zijn dat dus ook antropomorfismen en dan vind ik het zelfs een leuk woord :-)

Mensen die vanmorgen niet dezelfde preek hebben gehoord als ik, begrijpen waarschijnlijk niet waar het over gaat, maar de rest wel :-p

Gebed

Het onderstaande gebed is van een onbekende, maar ik kreeg het via Facebook van Henri.

Henri wil je uitdagen om dit gebed voor jezelf uit te printen, naar een stille hoek te gaan en het gebed zin voor zin hardop te lezen. Pauzeer bij elke zin en denk na over mogelijke situaties in je eigen leven waarin je daar schuldig aan bent. Belijd die houding aan God en vraag Hem om je te bevrijden van dit denken en doen. Ga dan verder naar de volgende zin.

Als we dit gebed dagelijks zouden kunnen bidden, zou er heel wat veranderen. En dat is wat Paulus volgens mij bedoelde toen hij aan de Romeinen zei: "Wees hervormd in uw denken". Niet een nieuw religieus systeem, maar een diepe, werkelijke verandering van het hart.


O Jezus, zachtmoedig en nederig van hart, hoor mij aan.

Bevrijd mij, Jezus, van het verlangen geliefd te worden,
van het verlangen verheerlijkt te worden,
van het verlangen geëerd te worden,
van het verlangen geprezen te worden,
van het verlangen verkoren te worden boven anderen,
van het verlangen geraadpleegd te worden,
van het verlangen goedgekeurd te worden.

Bevrijd mij, Jezus, van de angst vernederd te worden,
van de angst geminacht te worden,
van de angst een berisping te ondergaan,
van de angst vergeten te worden,
van de angst uitgelachen te worden,
van de angst onrechtvaardig behandeld te worden,
van de angst veracht te worden.

En Jezus, verleen mij de genade om te verlangen dat men anderen meer liefheeft dan mij.
Dat men anderen meer waardeert dan mij.
Dat anderen meer aanzien in de wereld zullen genieten dan ik.
Dat anderen gekozen worden, en ik opzij gezet word.
Dat anderen geprezen worden, en ik onopgemerkt blijf.
Dat men te allen tijd aan anderen de voorkeur geeft.
Dat anderen heiliger mogen worden dan ik, als ik maar zo heilig word als nodig is.
(gebed overgenomen uit het boek "Honger naar Echtheid" van George Verwer, 1988)

Een beetje genant :-)

Ik heb dus een ontstoken voet. Jaahaa, dat weten alle Facebookers al, want ik doe niet anders dan zeuren en klagen. Maar ik heb er een grappig (?) verhaaltje over.

Gisteravond moest ik gelijk na het eten naar de dermatoloog en ik wou daar niet met een verbandje aankomen wat er al de hele dag op zat. Dus om vijf uur even naar de badkamer, voet gewassen, wond schoongemaakt, nieuw Iso-Betadine-compress erop, schone sokken aan. Alles helemaal feng shui :-)

De dermatoloog knipt mijn verbandje er af, kijkt naar mijn wond en plukt er twee lange zwarte Jasper-haren af! WAAAAAAH. Lekker hygiënisch hè.

Ze kon er nog mee lachen, ze zei dat hondenharen nou eenmaal overal inkropen. Pfff, ik voelde me wel stom :-/

Witte eend :-)

Henri en Leda gingen trouwen. Ze wilden als trouwauto een witte eend. We wisten dat meneer Pretorius van de ETF een witte eend had en via via vroegen we of die eend geleend kon worden. Nee, jammer maar helaas, meneer Pretorius was niet in het land in november, hij was naar Zuid-Afrika, dus dat ging niet...

Ok, Johan en ik gingen op eendenjacht. Normaal zijn wij tegen jagen, maar voor zo'n bruiloft moet je soms eens van je principes afstappen hè :-) We wisten een tweedehands eenden-dealer, en we gingen daar eens een kijkje nemen. Geen witte eend te zien, maar die meneer wist wel mensen die mensen kenden met een witte eend, en daar konden we misschien eens naar bellen, maar het was nogal vaag. Toch dat telefoonnummer maar aangenomen en weer weggereden.

Hé, wat zagen we daar rijden naar de andere kant? Een zwart met witte eend. Ok, het was geen witte eend, maar ja, een kniesoor die daar op let hè! Johan maakt een U-turn, midden in het drukke spitsuur, en wij beginnen die eend te achtervolgen. Het was nogal druk, en er reden een paar auto's tussen ons en die eend in, dus we konden geen teken geven of ze wilden stoppen. Dus wij bleven maar achtervolgen en achtervolgen en ineens, wat zien we daar rijden naar de andere kant? Een spierwitte eend! Een spierwitte eend! Niet te geloven! Dus, Johan maakt weer een U-turn, midden in het drukke spitsuur en we beginnen die eend te achtervolgen :-) We kwamen op wat stillere weggetjes, en die vrouw begon te beseffen dat we haar aan het achtervolgen waren. Op een bepaald moment zette ze haar auto aan de kant en wij stopten er achter. Ik zei tegen Johan: "Ga jij maar uitleggen, want ik, met mijn Hollandse accentje, dat komt niet goed!" Johan zei: "Ga jij maar, want ik, met mijn imponerende verschijning, dat komt niet goed!" Ok, dus maar samen uitgestapt. De vrouw stapt ook uit en het blijkt een Hollandse te zijn, die zich niet ergerde aan mijn accentje, en grote kerels gewend was en dus niet bang voor Johan was :-) Wij beginnen uit te leggen wat we wilden, dat het voor de trouw van onze broer/zoon was enz. De vrouw viel ons in de rede en zei: "Sorry, deze auto is niet van mij, en de eigenaar is in Zuid-Afrika, dus dat vind ik wel moeilijk..." Onze monden vielen open en tegelijk zeiden wij: "Is die van Pretorius?"

Nou, het was uiteindelijk heel makkelijk geregeld allemaal. De eend mocht geleend worden en Henri en Leda hadden hun witte eend voor hun trouw.

Het enige wat er ook nog even bij verteld moet worden, is dat toen de vrouw weg reed, wij om ons heen keken en geen flauw idee hadden waar we waren. We stonden in the middle of nowhere op een stil landweggetje waar we nog nooit geweest waren :-) We zijn geloof ik toch weer thuis geraakt :-)

By the way, Henri en Leda zijn vandaag 7 jaar getrouwd :-)