Donderdag, natuurlijk, de dag dat de herfst officieel begon, een rare dag gehad...
Kwart over zes ging de wekker. Koffie en thee, Jasper uitlaten, de was en de strijk, want om kwart over acht kwam Sytske. Met Sytske naar de krantenwinkel en de Aldi en daarna gespeeld. Om kwart voor een werd Sytske gehaald. Vlug grasmaaien, want het zou gaan donderen en regenen. Nou ja, vlug.... 1600 m² gaat nou ook weer niet zooo vlug natuurlijk :-). Kwart voor drie klaar met het gras, doodmoe natuurlijk, nog wat kleine dingetjes doen en toen zei Theo: "Ga jij nou maar lekker zitten, dat heb je wel verdiend!" Dus ik ging onder het afdak zitten en Theo ging aan het eten beginnen.
Plots, een harde klap!
Ik spring op, ren de koer over, zie door de keukendeur een paar bruine benen op de grond liggen... Gelukkig, ze bewegen! Ik begin te roepen: "Ben je gestruikeld? Ben je uitgegleden? Je bent toch niet zomaar gevallen hè?" Verdwaasd kijkt Theo me aan en zegt: "Ik weet niet wat er gebeurd is..."
Hij lag met zijn hoofd tegen de afwasmachine midden in een plas bloed! En ook zijn kleren hingen helemaal onder het bloed. Ik keek eerst of het niet uit zijn mond kwam (de maagbloeding van twee jaar geleden nog niet vergeten natuurlijk!), maar nee, het kwam uit een diepe snee op zijn achterhoofd... Ik belde gelijk naar Isabelle, maar die vroeg of we niet naar haar konden komen, ze zat midden in de consultaties... Henri en Leda gebeld, in gesprek. Henri gsm, voicemail. Leda gsm, voicemail. Ondertussen ik een acute aanval van stress-diarree, ik kwam terug, gelukkig, Henri nam op.
Henri bracht ons naar Isabelle, maar die schrok van de diepe wond en stuurde ons gelijk door naar de Spoed. "Ga maar naar Vilvoorde! Als je nu naar Leuven rijdt, kom je in de file!" zei ze.
Zo gezegd, zo gedaan. Niet dus. File, file, en nog eens file. Dat kwam door U2, hoorden we later! En midden in die file een geweldige klap, het leek een bom, maar het was maar een donderslag...Toen we eindelijk in het ziekenhuis waren, werden we gelijk geholpen, dat was super! Een hartfilmpje, even aan de monitor, alles oké! Vier draadjes, en klaar was Kees... En het grappige was dat Karin Van Hoey onze verpleegster was :-)
Het is een snee van 8 centimeter. Niet mis hè!
En de schrik zit me nog steeds in de benen :-(
24.9.10
11.9.10
Ontmoetingen deel 2
*De Koreanen
Zoals gewoonlijk waren 'de' Koreanen weer bang voor Jasper. Er zat een groepje Koreanen op het terras aan een tafeltje naast ons en toen Jasper een vlieg achterna sprong, vloog het hele groepje minstens een meter verder, gillend met hoge stemmen! Bijna in het water! Oh nee, er was geen water, maar geef toe, dat maakt het spannender :-)
*Youn Sook
Dat was ook een Koreaanse vrouw, maar... niet bang voor Jasper. Ze zat in het cleaning-team, en ik viel daar als laundry-woman ook onder. De mensen van het cleaning-team moesten hun kuisgerief altijd bij mij op komen halen en ook voor warm water moesten ze bij mij en Jasper zijn. Ik had netjes de eerste dag gevraagd of er iemand bang was voor Jasper, en dat bleek niet het geval. Ik, met al mijn vooroordelen, dacht: ach die Koreaanse vrouw zal wel bang zijn, maar die heeft mij natuurlijk niet verstaan. Maar nee hoor, Youn Sook was totaal niet bang voor Jasper! Ze stapte over hem heen alsof het niets was! Eén keer heb ik haar met een heel hoge stem tegen Jasper horen roepen en tieren, en toen ik naar buiten vloog stond ze hem helemaal te aaien en zei met een verontschuldigende stem: "Ik stond op zijn staart, en hij beet geeneens, wat een schat!"
*Rik, en Evert en Lydia
Rik had ik vorig jaar al leren kennen. Hij was er nu alleen de eerste week en vertelde dat zijn broer Evert en schoonzus Lydia de tweede week zouden komen. Ik vroeg of hij foto's kon laten zien, zodat ik ze zeker zou herkennen en ja hoor, toen ze uit de OM-auto stapten, herkende ik ze gelijk.
Evert en Rik zijn de broers van Maartje. Berend en Riejan, de ouders, en Annemarie, het jongste zusje, waren er ook nog even. Wat een dappere, lieve familie! Ze komen zo positief over, terwijl je weet, dat ze van binnen huilen :-(
*De Egyptenaar (denk ik toch, hij zag er zo uit, vooral zijn neus)
De Egyptenaar kwam vragen of Jasper 'dangerous' was. Nee hoor, die is zo mak als een lammetje! "Can I take pictures?" Tuurlijk, geen probleem! Maar elke keer als de brave man zijn fototoestel voor zijn neus hield, bewoog Jasper en sprong de man naar achteren. Hij ging steeds verder staan en vroeg uiteindelijk of ik de foto niet wou maken. Tuurlijk geen probleem! Maar dan moet jij er ook op! Jij samen met de hond op de foto, dat is leuk. Voorzichtig kwam hij weer wat dichterbij en stak van een afstandje een hand uit naar Jasper. Ik maakte vlug wat foto's en vroeg of ze goed waren.
Hij keek en zei verbaasd: "I look so scared..."
En ik zei: "That's reality!"
*De Aziaat
Het leek een Japanner, maar ik weet het niet zeker. Hij stond op een afstandje foto's te nemen. Ik was al gewend dat iedereen foto's van Jasper aan het nemen was, dus ik vroeg: "Zal ik hem even apart zetten, dan kun je betere foto's nemen?" En hij zei: "I do'nt take pictures of animals , I take pictures of people . My speciality is old ladies."
En of ik nou al vroeg waar die 'old lady' was, hij bleef maar foto's van me nemen en Leda en Sanne kwamen niet meer bij van het lachen...
*De rode trolley
Ja, en dan tot slot nog even vertellen dat Jasper niet dom is. Sorry Jasper! Jasper lag daar twee weken aan een lang touw aan een paal en of ik nou het washok binnen ging, de eetzaal binnen ging, de afwaskeuken binnen ging, of zelfs helemaal naar de kleedkast van de keuken ging, Jasper bleef rustig liggen wachten tot ik terug was. Nooit zelfs maar een blafje als ik weg liep!
Tot de zaterdag dat we naar huis gingen.
Ik had mijn rode trolley mee en elke morgen pakte ik heel mijn hebben en houwen in mijn rode trolley: mijn eigen vuile was, een boek, een vest, een paraplu en dan liepen Jasper en ik met de rode trolley naar het washok. En 's avonds als ik klaar was in het washok, pakte ik alles weer in mijn rode trolley en dan liepen Jasper en ik met de rode trolley naar de chalet.
Tot de zaterdag dat we naar huis gingen.
Ik zag plots dat Theo en Adri de auto al hadden ingeladen en ik dacht: "Oh nee, mijn rode trolley moet er nog bij!" Ik pakte de rode trolley en rende naar de parking. Op dat moment hoorde ik Jasper voor het eerst als een wolf huilen! Hij dacht dat ik hem was vergeten...
Jasper is niet dom!
Zoals gewoonlijk waren 'de' Koreanen weer bang voor Jasper. Er zat een groepje Koreanen op het terras aan een tafeltje naast ons en toen Jasper een vlieg achterna sprong, vloog het hele groepje minstens een meter verder, gillend met hoge stemmen! Bijna in het water! Oh nee, er was geen water, maar geef toe, dat maakt het spannender :-)
*Youn Sook
Dat was ook een Koreaanse vrouw, maar... niet bang voor Jasper. Ze zat in het cleaning-team, en ik viel daar als laundry-woman ook onder. De mensen van het cleaning-team moesten hun kuisgerief altijd bij mij op komen halen en ook voor warm water moesten ze bij mij en Jasper zijn. Ik had netjes de eerste dag gevraagd of er iemand bang was voor Jasper, en dat bleek niet het geval. Ik, met al mijn vooroordelen, dacht: ach die Koreaanse vrouw zal wel bang zijn, maar die heeft mij natuurlijk niet verstaan. Maar nee hoor, Youn Sook was totaal niet bang voor Jasper! Ze stapte over hem heen alsof het niets was! Eén keer heb ik haar met een heel hoge stem tegen Jasper horen roepen en tieren, en toen ik naar buiten vloog stond ze hem helemaal te aaien en zei met een verontschuldigende stem: "Ik stond op zijn staart, en hij beet geeneens, wat een schat!"
*Rik, en Evert en Lydia
Rik had ik vorig jaar al leren kennen. Hij was er nu alleen de eerste week en vertelde dat zijn broer Evert en schoonzus Lydia de tweede week zouden komen. Ik vroeg of hij foto's kon laten zien, zodat ik ze zeker zou herkennen en ja hoor, toen ze uit de OM-auto stapten, herkende ik ze gelijk.
Evert en Rik zijn de broers van Maartje. Berend en Riejan, de ouders, en Annemarie, het jongste zusje, waren er ook nog even. Wat een dappere, lieve familie! Ze komen zo positief over, terwijl je weet, dat ze van binnen huilen :-(
*De Egyptenaar (denk ik toch, hij zag er zo uit, vooral zijn neus)
De Egyptenaar kwam vragen of Jasper 'dangerous' was. Nee hoor, die is zo mak als een lammetje! "Can I take pictures?" Tuurlijk, geen probleem! Maar elke keer als de brave man zijn fototoestel voor zijn neus hield, bewoog Jasper en sprong de man naar achteren. Hij ging steeds verder staan en vroeg uiteindelijk of ik de foto niet wou maken. Tuurlijk geen probleem! Maar dan moet jij er ook op! Jij samen met de hond op de foto, dat is leuk. Voorzichtig kwam hij weer wat dichterbij en stak van een afstandje een hand uit naar Jasper. Ik maakte vlug wat foto's en vroeg of ze goed waren.
Hij keek en zei verbaasd: "I look so scared..."
En ik zei: "That's reality!"
*De Aziaat
Het leek een Japanner, maar ik weet het niet zeker. Hij stond op een afstandje foto's te nemen. Ik was al gewend dat iedereen foto's van Jasper aan het nemen was, dus ik vroeg: "Zal ik hem even apart zetten, dan kun je betere foto's nemen?" En hij zei: "I do'nt take pictures of animals , I take pictures of people . My speciality is old ladies."
En of ik nou al vroeg waar die 'old lady' was, hij bleef maar foto's van me nemen en Leda en Sanne kwamen niet meer bij van het lachen...
*De rode trolley
Ja, en dan tot slot nog even vertellen dat Jasper niet dom is. Sorry Jasper! Jasper lag daar twee weken aan een lang touw aan een paal en of ik nou het washok binnen ging, de eetzaal binnen ging, de afwaskeuken binnen ging, of zelfs helemaal naar de kleedkast van de keuken ging, Jasper bleef rustig liggen wachten tot ik terug was. Nooit zelfs maar een blafje als ik weg liep!
Tot de zaterdag dat we naar huis gingen.
Ik had mijn rode trolley mee en elke morgen pakte ik heel mijn hebben en houwen in mijn rode trolley: mijn eigen vuile was, een boek, een vest, een paraplu en dan liepen Jasper en ik met de rode trolley naar het washok. En 's avonds als ik klaar was in het washok, pakte ik alles weer in mijn rode trolley en dan liepen Jasper en ik met de rode trolley naar de chalet.
Tot de zaterdag dat we naar huis gingen.
Ik zag plots dat Theo en Adri de auto al hadden ingeladen en ik dacht: "Oh nee, mijn rode trolley moet er nog bij!" Ik pakte de rode trolley en rende naar de parking. Op dat moment hoorde ik Jasper voor het eerst als een wolf huilen! Hij dacht dat ik hem was vergeten...
Jasper is niet dom!
6.9.10
Ontmoetingen in Ambt-Delden
We waren in Delden en ik wil jullie gewoon wat vertellen over bijzondere ontmoetingen.
*Regen
Het regent hier ook wel eens. En ook wel eens heel hard en lang. Maar wat we op donderdag 26 augustus naar beneden zagen vallen, dat was niet gewoon meer :-O Het begon 's nachts al, en elke keer als je dacht dat je het nog nooit zo hard had zien regenen, begon het nog harder te regenen! Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat! Na twee paar natte kousen en schoenen, heb ik met blote voeten in mijn crockies rondgewandeld. Mijn broek nat tot mijn knieën. De koeien stonden tot hun ellebogen in het water. De weilanden leken meer op rijstvelden. Het was het natste plekje van Nederland op dat moment! Werd zelfs in het nieuws gezegd!
*Pony's
Op vijf minuten wandelafstand van ons terrein waren weilanden met pony's. Echt schattig. Rechts tien mama's met elf veulentjes en links zes papa's met zes veulentjes. Of zoiets dacht ik. Ik kon er geen genoeg van krijgen, tot Theo opmerkte dat die allemaal voor de slacht gekweekt werden :-O
Eten mensen pony's???? Ja, en ook kalfjes en lammetjes en dat vind ik heel lekker. We zijn barbaren!
*Ruben
Het vriendelijkste negenjarige jongetje van de wereld. De hele dag kwam hij een praatje maken, de hond aaien, gewoon zomaar even naast me zitten... Een schat!
*De droogtrommel
Doet-ie-et-of-doet-ie-et-niet, heette het ding. Soms deed hij het na één druk op de knop, soms na tien keer drukken, bij Lien een keer na negentig keer :-O Maar uiteindelijk deed hij het altijd, en op het moment dat het krakerige lawaai weer begon waren Lien en ik de dankbaarste mensen van de wereld. Een kinderhand is gauw gevuld hè!
*Onderbroeken van onbekende mensen
Een van de conferentiegangers werd tijdens de conferentie naar het ziekenhuis gebracht. Iemand moest zijn was doen en dat was natuurlijk de laundry-woman, dus ik :-) Wil je ook het verhaaltje van die andere onderbroek van een onbekend mens weten, dan zeg je het maar, dat schrijf ik liever persoonlijk en niet in het openbaar :-s
*Meneer (of mevrouw) Hermelijn
Die zat ineens bij de open deur van de eetzaal en toen Adri en ik er naar toe wilden lopen, rende hij naar binnen :-O
(Het kan trouwens ook meneer Fret of nog iets heel anders zijn geweest, maar het was lang, bruin en dun, met een lange nek en bijna geen staart)
*Anna Denise
Een bijzondere vrouw. Ik zou eerder zeggen 'een bijzonder meisje', maar ze beweert dat ze 39 is, dus dan is het een vrouw hè! Stiekem geloof ik haar niet, want ze zag er eerder uit als 23 ofzo. Maar ze had een bijzonder verhaal!
*Kasten
Aan allebei de kanten van ons bed, precies naast het hoofdeinde, stonden de kleerkasten in onze kamer. Wie er vaker zijn hoofd of elleboog gestoten heeft, Theo of ik, weet ik niet, maar het was vaak!
Er schieten me later vast nog wel meer ontmoetingen te binnen, die komen dan in deel 2 hè!
*Regen
Het regent hier ook wel eens. En ook wel eens heel hard en lang. Maar wat we op donderdag 26 augustus naar beneden zagen vallen, dat was niet gewoon meer :-O Het begon 's nachts al, en elke keer als je dacht dat je het nog nooit zo hard had zien regenen, begon het nog harder te regenen! Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat! Na twee paar natte kousen en schoenen, heb ik met blote voeten in mijn crockies rondgewandeld. Mijn broek nat tot mijn knieën. De koeien stonden tot hun ellebogen in het water. De weilanden leken meer op rijstvelden. Het was het natste plekje van Nederland op dat moment! Werd zelfs in het nieuws gezegd!
*Pony's
Op vijf minuten wandelafstand van ons terrein waren weilanden met pony's. Echt schattig. Rechts tien mama's met elf veulentjes en links zes papa's met zes veulentjes. Of zoiets dacht ik. Ik kon er geen genoeg van krijgen, tot Theo opmerkte dat die allemaal voor de slacht gekweekt werden :-O
Eten mensen pony's???? Ja, en ook kalfjes en lammetjes en dat vind ik heel lekker. We zijn barbaren!
*Ruben
Het vriendelijkste negenjarige jongetje van de wereld. De hele dag kwam hij een praatje maken, de hond aaien, gewoon zomaar even naast me zitten... Een schat!
*De droogtrommel
Doet-ie-et-of-doet-ie-et-niet, heette het ding. Soms deed hij het na één druk op de knop, soms na tien keer drukken, bij Lien een keer na negentig keer :-O Maar uiteindelijk deed hij het altijd, en op het moment dat het krakerige lawaai weer begon waren Lien en ik de dankbaarste mensen van de wereld. Een kinderhand is gauw gevuld hè!
*Onderbroeken van onbekende mensen
Een van de conferentiegangers werd tijdens de conferentie naar het ziekenhuis gebracht. Iemand moest zijn was doen en dat was natuurlijk de laundry-woman, dus ik :-) Wil je ook het verhaaltje van die andere onderbroek van een onbekend mens weten, dan zeg je het maar, dat schrijf ik liever persoonlijk en niet in het openbaar :-s
*Meneer (of mevrouw) Hermelijn
Die zat ineens bij de open deur van de eetzaal en toen Adri en ik er naar toe wilden lopen, rende hij naar binnen :-O
(Het kan trouwens ook meneer Fret of nog iets heel anders zijn geweest, maar het was lang, bruin en dun, met een lange nek en bijna geen staart)
*Anna Denise
Een bijzondere vrouw. Ik zou eerder zeggen 'een bijzonder meisje', maar ze beweert dat ze 39 is, dus dan is het een vrouw hè! Stiekem geloof ik haar niet, want ze zag er eerder uit als 23 ofzo. Maar ze had een bijzonder verhaal!
*Kasten
Aan allebei de kanten van ons bed, precies naast het hoofdeinde, stonden de kleerkasten in onze kamer. Wie er vaker zijn hoofd of elleboog gestoten heeft, Theo of ik, weet ik niet, maar het was vaak!
Er schieten me later vast nog wel meer ontmoetingen te binnen, die komen dan in deel 2 hè!
5.9.10
Déjà vu
We zijn twee weken op de Go Conference van OM geweest. Het was op een groot terrein in Nederland, met chalets, tenten, caravans, en slaapgebouwtjes. We waren daar met ongeveer vijfhonderd mensen met meer dan veertig nationaliteiten! Als je 's morgens naar buiten kwam, kwam je steeds groepjes mensen tegen die vriendelijk 'Goodmorning', 'Goedemorgen', of wat dan ook zeiden. Het was altijd gezellig druk op het hele terrein en je kwam altijd wel iemand tegen die behoefte had aan een praatje.
Nu zijn we weer thuis en toen ik vanmorgen met Jaspertje ging wandelen moest ik me even in mijn arm knijpen om te zien of ik niet droomde. Overal kwam ik groepjes mensen tegen die vriendelijk 'Goodmorning', 'Goedemorgen', of wat dan ook zeiden. Had ik een Déjà Vu?
Of was het De Gordel?
En er waren ook mensen die behoefte hadden aan een praatje hoor! De baasjes van Casper, van Prins, van Pirat en van de Border Collie hielden me allemaal tegen. Ze hadden me gemist.
Of ze hadden Jasper gemist. Dat kan ook :-)
Nu zijn we weer thuis en toen ik vanmorgen met Jaspertje ging wandelen moest ik me even in mijn arm knijpen om te zien of ik niet droomde. Overal kwam ik groepjes mensen tegen die vriendelijk 'Goodmorning', 'Goedemorgen', of wat dan ook zeiden. Had ik een Déjà Vu?
Of was het De Gordel?
En er waren ook mensen die behoefte hadden aan een praatje hoor! De baasjes van Casper, van Prins, van Pirat en van de Border Collie hielden me allemaal tegen. Ze hadden me gemist.
Of ze hadden Jasper gemist. Dat kan ook :-)
Abonneren op:
Posts (Atom)