Zonnebeke

Het was in 1977 tijdens de eerste tentcampagne van de Jesus People. Ik zal misschien later eens meer over de JP schrijven. We stonden in Brugge met de tent, toen  Denise Iweins, een oudere vrouw van rond de 75, naar Ron toe kwam en zei: "Ik heb een kasteeltje voor jullie."

Meer zei ze niet, maar dat was genoeg voor ons. We hadden tussen Brugge en de volgende plek, Roeselaere, een weekje over, iets was weggevallen, ik weet het niet meer precies. Dus in plaats van op Het Zand in Brugge te blijven kamperen, trokken we in karavaan naar Zonnebeke. Naar het kasteeltje. We parkeerden de vrachtwagens en de caravans ergens in het dorp en gingen eerst eens poolshoogte nemen.

Er was een muur, met een poort en een poortwachterswoning. Daar alleen al droomden we bij weg... Hoe romantisch! Eenmaal de poort door, zagen we metershoog gras en onkruid en daar ergens tussen kwam een waar kasteeltje tevoorschijn....

Wow, we waren er stil van.









Denise gaf ons een rondleiding. Ze vertelde ons eerlijk dat ze er bijna twintig jaar niet meer binnen was geweest, omdat het spookte. Nu met ons erbij durfde ze eindelijk zelf ook weer naar binnen. We waren met een groepje van een man of twintig, en we konden onze ogen niet geloven! Alles was helemaal vervallen en verwaarloosd, maar het was van binnen nog helemaal ingericht! In de eetzaal stond het ontbijt voor twee personen nog op tafel, alleen zag het er niet zo smakelijk meer uit. Het moet er een jaar of twintig hebben gestaan =-O Eierdopjes met half opgegeten eitjes enal....

Ze schijnt er samen met iemand gewoond te hebben en gillend tijdens het eten te zijn gevlucht. Voor de spoken. Die zich aan ons helaas niet hebben laten zien.

In één van de kamers stond er een grote glazen pot met iets rozes in sterk(?) water. Ze schrok er zelf van, we mochten die kamer niet in en de volgende dag was, onder andere, deze kamer afgesloten... In onze verbeelding werd het 'roze' dus een baby... Op sterk water...

Na helemaal onder de indruk de binnenkant te hebben bewonderd, mochten we buiten zelf gaan rondkijken. Er stonden op het terrein (11 ha) verschillende bijgebouwen. Een bakkerij, een botenhuis, een rokerij, een wasserij (met houtvuurtjes, om de was op te warmen) en nog meer denk ik. Ik weet het allemaal niet meer helemaal, want het is natuurlijk al jaren geleden hè!



Er was onder andere een grote boomgaard, met fruitbomen die jarenlang niet verzorgd waren.

We mochten onze caravans ophalen en op het terrein kamperen. Supercool, maar ook supereng af en toe!

Tussen het hoge onkruid vonden we een kever die ooit wit was geweest! Geen kever, maar een kever! Je weet wel, een VW Kever! Die had ze gewoon achtergelaten toen ze vluchtte...

En wij, de Jesus People, mochten dat hele terrein hebben! Ron zag het helemaal zitten, dit zou het JP-centrum van België worden! Ze zou het allemaal officieel maken bij een notaris en voor een symbolisch bedrag zou het ons eigendom worden!!!!  Er werd zelfs een datum vastgelegd voor toen en binnen drie weken! We begonnen met het koetshuis of zo leeg te ruimen, zodat we met elkaar konden eten aan lange tafels, die we zelf bij hadden vanwege de tentcampagne. Gasvuurtjes om op te koken hadden we ook, dus het was perfect!!!

De jongens gingen het terrein ontginnen. Er werd een tractor gehuurd. Grote bomen werden omgehakt, onkruid werd met een zeis weggeslagen of het niets was, en zo langzamerhand begonnen we zelfs al te verdelen waar we gingen wonen. Wij in de bakkerij, Fred en Lut in het botenhuis, Jan en Franneke in de portierswoning enz.... We zagen het helemaal zitten.

Ondertussen was de 'vrije' week voorbij en moest de tent in Roeselaere worden opgezet.. Elke middag en avond was daar een evangelisatiesamenkomst in de grote tent. 's Middags voor de kinderen en 's avonds voor de volwassenen. Ik had toen Henri (19 mnd) al en moest dus 's avonds in de caravan blijven. Hm, toch wel een beetje eng hoor! En na een paar avonden werd er besloten dat één van de 'jongens' ook bij het kasteeltje moest blijven... Vaak was het Mark, of Shane of Aad, en die kwamen dan gezellig bij mij een warme choco drinken. Maar ik zat daar toch ook vaak alleen. Brrrr, zo'n held was ik nou ook weer niet! Het was precies in een hondloos tijdperk. We hebben maar weinig hondloze tijdperken gehad in ons huwelijk, maar juist ja, toen was dat zo :-(

Op een avond werd er geklopt en stond Denise voor mijn deur. Ze had een geschenkje voor Henri bij. Ze zei alleen maar: "Hier, dit is voor uw zoontje. Schorpioenen hebben graag zo'n speelgoed!" Toen ik het later na keek, zag ik dat Henri inderdaad een 'Schorpioen' is. WAAAAAAH!!!

We zijn in totaal drie weken op het terrein aan het werk geweest. Aad had ondertussen een koppel bevers in de grote vijver (of was het een meertje?) ontdekt, en er waren onderaardse gangen en gewelven, die van de ingang helemaal naar de andere kant van het terrein liepen. Aad is er in gekropen en er helemaal doorheen kunnen gaan! Het was een heel avontuur.

Maar toen kwam er verre familie opdraven en werd Denise onder curatele gesteld en weg was de droom....

Helaas heb ik geen foto's van de tijd dat wij er waren. Kom aan, we waren Jesus People, we hadden geen geld, geen fototoestel (sommigen wel hoor :-), maar wij niet) Maar om toch een sfeerbeeld te geven, hier onder wat foto's van hoe het er nu uitziet. Nu de gemeente Zonnebeke het gekocht heeft (in 1980) en er een museum van heeft gemaakt....

Kerstsfeer, wat is dat eigenlijk, en wat zou het moeten zijn?

Lang geleden voelde ik me verplicht om als vrouw van een oudste toch minstens één keer per jaar naar een vrouwenavond te gaan, en dan ging ik dus netjes naar het vrouwenkerstfeest. Maar die ene keer ben ik zo afgeknapt dat ik zelfs daar allang niet meer naar toe ga. Ik hou niet van vrouwenavonden, met vrouwendingen (zoals stomme kerstkaarten maken *rolleyes*) en vrouwelijke spreeksters... Ik hou er gewoon niet van... Eigenlijk hou ik gewoon niet van vrouwendingen :-s

Waarom ik die laatste keer, jaren geleden dus al, afgeknapt ben? De vrouwelijke spreekster (ik vind het niet netjes om namen te noemen) vertelde dat ze het jaar daarvoor maar niet in de kerststemming raakte. Ze had het hele huis versierd, ze had van alles gebakken, pakjes gekocht, een kerstboom gezet, inkopen voor een fantastisch diner gedaan, en toch, en toch, kwam die kerststemming maar niet...

Ze zette kerstmuziek op in huis, ze schreef kerstkaarten, ze hing de ontvangen kerstkaarten allemaal met wasknijpertjes op aan een rood lint, maar de kerststemming? Die kwam maar niet...

Op kerstavond dacht ze: "Misschien als ik naar de nachtmis in de R.K.-kerk ga, zoals vroeger, misschien komt dan de kerststemming wel."  Maar nee hoor, de mis zei haar niet veel, en met een teleurgesteld gevoel stond ze na de mis op. Ze liep met gebogen hoofd naar buiten, maar toen ze buiten kwam: je raadt het nooit! Het had gesneeuwd! En ineens was die kersstemming daar! Ineens kwam het echte kerstgevoel! En helemaal blij ging ze naar huis!

Ik was naar die avond gegaan met Dolores, die ook niet van vrouwenavonden hield. We durfden elkaar niet aan te kijken, we vielen bijna van onze stoel van het ingehouden lachen!!! Komaan, kerststemming omdat het sneeuwt??? Wat is dat dan? Kerststemming? Lichtjes in de boom? Sneeuw op straat? Lekker eten? Kerstkaarten? Hoeveel heb jij er al? Zo weinig pas? Wij al zoveel!

Wat is voor jou kerststemming? Dit?

Of dit?
Johannes 3:16 Want God had de wereld zo lief dat hij Zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.

Toilet deel 4 (of deel 5, ligt er aan of je de nachtmerrie ook meetelt)

Lees hier voor deel 1, deel 2 en deel 3 en ook nog hier: nachtmerrie

Het toilet aan de overkant, uit deel 1, 2 en 3, is zonder ophef op een dag gewoon verdwenen. We zullen helaas nooit te weten komen waarom het er stond...

Maar onze straat zou onze straat niet zijn als er ondertussen geen nieuw toilet geplaatst zou zijn. Nu niet recht over ons, maar een huis of tien naar rechts! Om zeker te zijn dat die voetbal-supporters er geen gebruik van maken is het heel strategisch opgesteld deze keer. Het staat er nu al een week of vijf, en ja, de mensen beginnen er weer over te praten. Maar niemand heeft een verklaring voor dit toilet. Zie foto, genomen door onze huisfotograaf Kansel. Let vooral op de deur en de lantarenpaal...

Deze keer mogen jullie verzinnen waarom het toilet er staat, oké?

Een boodschap voor mij...

Gisteravond PAL, voor het eerst zonder Sunrise. Wij, als fans van het eerste uur van Sunrise, gingen toch maar naar de PAL, want: we houden ook van Yuri, dus zal zijn band ook wel goed zijn :-)

En het was goed!  Anders, het echte Sunrise-sfeertje was er niet, maar toch was het goed! En met het echte Sunrise-sfeertje bedoel ik niet alleen het podium met de rode zetel, het lelijke tapijt (eigenlijk mijn strijkmat), al de gitaren, maar ook een ander soort sfeertje. Dat was er dus niet, maar toch was het goed :-) En dan de 'preek', die was super! Voor herhaling vatbaar. Het was namelijk geen preek, maar Nieuwe Zakken. Ik hou niet zo van een preek, maar deze korte sketches afgewisseld door liedjes, brachten een fijne boodschap over 'roeping'. Wat ik het beste onthouden heb is dat God zei: "Wat vind je leuk? Waar ben je goed in?"

Op de een of andere manier drong de betekenis van het lied Blessed be Your Name gisteravond ineens helemaal door tot in mijn hart. Zo vaak gehoord, zo, vaak gezongen, nu pas echt doorgedrongen in mijn hart.

Als klap op de vuurpijl kreeg ik deze tekst op een roze briefje mee naar huis: God heeft een overvloed aan mededogen. Hij vindt jouw angsten niet dom of dwaas.

Ik ging met een blij gevoel naar huis! En later, ooit, zal ik nog wel eens uitleggen waarom deze dingen me zo aanspraken!

PS 1 Joachim, ik had beloofd om een kort stukje over de 1 november-praise te schrijven, sowwy, ik heb het niet gedaan, maar ik beloof dat ik de eerste de beste keer dat ik nog eens naar Sunrise ga, gelijk de volgende ochtend een stukje schrijf. Als alles nog vers in mijn geheugen zit. Ok?

PS 2 Hier de tekst, voor de zekerheid :-)

Blessed Be Your Name
In the land that is plentiful
Where Your streams of abundance flow
Blessed be Your name

Blessed Be Your name
When I'm found in the desert place
Though I walk through the wilderness
Blessed Be Your name

Every blessing You pour out
I'll turn back to praise
When the darkness closes in, Lord
Still I will say

Blessed be the name of the Lord
Blessed be Your name
Blessed be the name of the Lord
Blessed be Your glorious name

Blessed be Your name
When the sun's shining down on me
When the world's 'all as it should be'
Blessed be Your name

Blessed be Your name
On the road marked with suffering
Though there's pain in the offering
Blessed be Your name

Every blessing You pour out
I'll turn back to praise
When the darkness closes in, Lord
Still I will say

Blessed be the name of the Lord
Blessed be Your name
Blessed be the name of the Lord
Blessed be Your glorious name

Blessed be the name of the Lord
Blessed be Your name
Blessed be the name of the Lord
Blessed be Your glorious name

You give and take away
You give and take away
My heart will choose to say
Lord, blessed be Your name

Kerkhof

Door onvoorziene omstandigheden, (PDS) moest ik vanmorgenvroeg op het kerkhof zijn. Het was ongeveer 7.15 of 7.30 of zo, en nog pikkedonker. Oké, in Zaventem is het nooit echt pikkedonker, dus dat was dit keer echt wel een voordeel... Als je wilt genieten van een heldere nachtlucht vol sterren is het een nadeel, maar dit keer was het dus een voordeel.

Op de een of andere manier hing er een eigenaardige sfeer en Jasper vond het daar helemaal niet leuk! Hij liep piepend naar de uitgang te trekken en was helemaal blij toen we die richting op gingen. Toen ik eerst nog even op een bankje ging zitten, bleef hij piepen en onrustig heen en weer lopen tot we eindelijk weer weggingen. Buiten het kerkhof was het precies even donker (of niet donker, zoals je wilt), maar daar gedroeg hij zich gelijk weer normaal!

Op zich was het best mooi, de silhouetten van de graven af zien steken tegen het licht van het vliegveld.... En toch, toch hing er een rare sfeer! En dat vond Jasper ook!

Johan zei dat ik gewoon mijn angst weer op Jasper projecteerde, maar ik was helemaal niet bang! Waarom zou ik nou bang zijn in het donker op een kerkhof? Nou? Waarom?

Oh boy, wat schrijft ze nou weer allemaal????

Waarom eten (de meeste) christenen wél mosselen, garnalen, paling, varkensvlees enz. maar vinden we homofilie een zonde? Ok, God heeft de mens geschapen als man en vrouw, samen kunnen ze kinderen krijgen, dat is allemaal waar. Maar dan zou niét trouwen dus ook een zonde zijn :-s

Als de discussie (op Facebook) te heftig wordt, haal ik het weg, ik zou gewoon wat mooie, onderbouwde reacties willen...

Citaat van iemand voor wiens mening ik veel respect heb:
"Het verschil tussen de theorie en praktijk. Christenen zijn bang om God de controle te geven en houden daarom graag de controle zelf over de dingen die ze kennen. Daarbij is heel vaak de prioriteit dat men hetgeen men kent, behoudt zoals het is, en niet hetgeen de Bijbel ons leert.


Teksten over homofilie in de Bijbel:


Leviticus 18 & 21: het is een verbod, maar ook bijvoorbeeld garnalen eten is een verbod, of een hek op je dak zetten is een verplichting. Een wettekst waaraan niemand zich vandaag nog houdt. En zelfs niet moet houden volgens Jezus!


Romeinen 1: hier gaat het duidelijk over overspel.


1 Korinthe en 1 Timotheus: "knapenschenders" wordt vertaald als homofilie, maar dit gaat eigenlijk heel duidelijk over het aanranden van te jonge jongens!


Met andere woorden: Geen enkele tekst wijst homofilie letterlijk af. De enige bijbelse reden die ik kan bedenken en die voor mij toch wel sterk genoeg is, is de manier waarop God alles geschapen heeft: van heteroseksuele relaties komen kinderen en dat lijkt volgens mij een duidelijke reden om te zeggen dat God man en vrouw voor elkaar gemaakt heeft. Als je kijkt naar The Bee Movie, zie je wat er gebeurt als de natuurlijke orde wordt verstoord. Daarmee wil ik niemand overtuigen, dit is wat ik zelf geloof.


Dit wil echter niet zeggen dat we OOIT maar een excuus hebben om andermans rechten af te pakken. Welke vorm van xenophobie (angst voor het onbekende) is uit den boze en moet ZEKER in de KERKEN een taboe worden, ipv alles wat we niet gewoon zijn als een taboe te lanceren."

Blood, Sweat and Tears

Donderdag, natuurlijk, de dag dat de herfst officieel begon, een rare dag gehad...

Kwart over zes ging de wekker. Koffie en thee, Jasper uitlaten, de was en de strijk, want om kwart over acht kwam Sytske. Met Sytske naar de krantenwinkel en de Aldi en daarna gespeeld. Om kwart voor een werd Sytske gehaald. Vlug grasmaaien, want het zou gaan donderen en regenen. Nou ja, vlug.... 1600 m² gaat nou ook weer niet zooo vlug natuurlijk :-). Kwart voor drie klaar met het gras, doodmoe natuurlijk, nog wat kleine dingetjes doen en toen zei Theo: "Ga jij nou maar lekker zitten, dat heb je wel verdiend!" Dus ik ging onder het afdak zitten en Theo ging aan het eten beginnen.

Plots, een harde klap!

Ik spring op, ren de koer over, zie door de keukendeur een paar bruine benen op de grond liggen... Gelukkig, ze bewegen! Ik begin te roepen: "Ben je gestruikeld? Ben je uitgegleden? Je bent toch niet zomaar gevallen hè?" Verdwaasd kijkt Theo me aan en zegt: "Ik weet niet wat er gebeurd is..."

Hij lag met zijn hoofd tegen de afwasmachine midden in een plas bloed! En ook zijn kleren hingen helemaal onder het bloed. Ik keek eerst of het niet uit zijn mond kwam (de maagbloeding van twee jaar geleden nog niet vergeten natuurlijk!), maar nee, het kwam uit een diepe snee op zijn achterhoofd... Ik belde gelijk naar Isabelle, maar die vroeg of we niet naar haar konden komen, ze zat midden in de consultaties... Henri en Leda gebeld, in gesprek. Henri gsm, voicemail. Leda gsm, voicemail. Ondertussen ik een acute aanval van stress-diarree, ik kwam terug, gelukkig, Henri nam op.

Henri bracht ons naar Isabelle, maar die schrok van de diepe wond en stuurde ons gelijk door naar de Spoed. "Ga maar naar Vilvoorde! Als je nu naar Leuven rijdt, kom je in de file!" zei ze.

Zo gezegd, zo gedaan. Niet dus. File, file, en nog eens file. Dat kwam door U2, hoorden we later! En midden in die file een geweldige klap, het leek een bom, maar het was maar een donderslag...Toen we eindelijk in het ziekenhuis waren, werden we gelijk geholpen, dat was super! Een hartfilmpje, even aan de monitor, alles oké! Vier draadjes, en klaar was Kees... En het grappige was dat Karin Van Hoey onze verpleegster was :-)

Het is een snee van 8 centimeter. Niet mis hè!

En de schrik zit me nog steeds in de benen :-(

Ontmoetingen deel 2

*De Koreanen
Zoals gewoonlijk waren 'de' Koreanen weer bang voor Jasper. Er zat een groepje Koreanen op het terras aan een tafeltje naast ons en toen Jasper een vlieg achterna sprong, vloog het hele groepje minstens een meter verder, gillend met hoge stemmen! Bijna in het water! Oh nee, er was geen water, maar geef toe, dat maakt het spannender :-)

*Youn Sook
Dat was ook een Koreaanse vrouw, maar... niet bang voor Jasper. Ze zat in het cleaning-team, en ik viel daar als laundry-woman ook onder. De mensen van het cleaning-team moesten hun kuisgerief altijd bij mij op komen halen en ook voor warm water moesten ze bij mij en Jasper zijn. Ik had netjes de eerste dag gevraagd of er iemand bang was voor Jasper, en dat bleek niet het geval. Ik, met al mijn vooroordelen, dacht: ach die Koreaanse vrouw zal wel bang zijn, maar die heeft mij natuurlijk niet verstaan. Maar nee hoor, Youn Sook was totaal niet bang voor Jasper! Ze stapte over hem heen alsof het niets was! Eén keer heb ik haar met een heel hoge stem tegen Jasper horen roepen en tieren, en toen ik naar buiten vloog stond ze hem helemaal te aaien en zei met een verontschuldigende stem: "Ik stond op zijn staart, en hij beet geeneens, wat een schat!"

*Rik, en Evert en Lydia
Rik had ik vorig jaar al leren kennen. Hij was er nu alleen de eerste week en vertelde dat zijn broer Evert en schoonzus Lydia de tweede week zouden komen. Ik vroeg of hij foto's kon laten zien, zodat ik ze zeker zou herkennen en ja hoor, toen ze uit de OM-auto stapten, herkende ik ze gelijk.
Evert en Rik zijn de broers van Maartje. Berend en Riejan, de ouders, en Annemarie, het jongste zusje, waren er ook nog even. Wat een dappere, lieve familie! Ze komen zo positief over, terwijl je weet, dat ze van binnen huilen :-(

*De Egyptenaar (denk ik toch, hij zag er zo uit, vooral zijn neus)
De Egyptenaar kwam vragen of Jasper 'dangerous' was. Nee hoor, die is zo mak als een lammetje! "Can I take pictures?" Tuurlijk, geen probleem! Maar elke keer als de brave man zijn fototoestel voor zijn neus hield, bewoog Jasper en sprong de man naar achteren. Hij ging steeds verder staan en vroeg uiteindelijk of ik de foto niet wou maken. Tuurlijk geen probleem! Maar dan moet jij er ook op! Jij samen met de hond op de foto, dat is leuk. Voorzichtig kwam hij weer wat dichterbij en stak van een afstandje een hand uit naar Jasper. Ik maakte vlug wat foto's en vroeg of ze goed waren.
Hij keek en zei verbaasd: "I look so scared..."
En ik zei: "That's reality!"

*De Aziaat
Het leek een Japanner, maar ik weet het niet zeker. Hij stond op een afstandje foto's te nemen. Ik was al gewend dat iedereen foto's van Jasper aan het nemen was, dus ik vroeg: "Zal ik hem even apart zetten, dan kun je betere foto's nemen?" En hij zei: "I do'nt take pictures of animals , I take pictures of people . My speciality is old ladies."
En of ik nou al vroeg waar die 'old lady' was, hij bleef maar foto's van me nemen en Leda en Sanne kwamen niet meer bij van het lachen...

*De rode trolley
Ja, en dan tot slot nog even vertellen dat Jasper niet dom is. Sorry Jasper! Jasper lag daar twee weken aan een lang touw aan een paal en of ik nou het washok binnen ging, de eetzaal binnen ging, de afwaskeuken binnen ging, of zelfs helemaal naar de kleedkast van de keuken ging, Jasper bleef rustig liggen wachten tot ik terug was. Nooit zelfs maar een blafje als ik weg liep!

Tot de zaterdag dat we naar huis gingen.

Ik had mijn rode trolley mee en elke morgen pakte ik heel mijn hebben en houwen in mijn rode trolley: mijn eigen vuile was, een boek, een vest, een paraplu en dan liepen Jasper en ik met de rode trolley naar het washok. En 's avonds als ik klaar was in het washok, pakte ik alles weer in mijn rode trolley en dan liepen Jasper en ik met de rode trolley naar de chalet.

Tot de zaterdag dat we naar huis gingen.

Ik zag plots dat Theo en Adri de auto al hadden ingeladen en ik dacht: "Oh nee, mijn rode trolley moet er nog bij!" Ik pakte de rode trolley en rende naar de parking. Op dat moment hoorde ik Jasper voor het eerst als een wolf huilen! Hij dacht dat ik hem was vergeten...

Jasper is niet dom!

Ontmoetingen in Ambt-Delden

We waren in Delden en ik wil jullie gewoon wat vertellen over bijzondere ontmoetingen.

*Regen
Het regent hier ook wel eens. En ook wel eens heel hard en lang. Maar wat we op donderdag 26 augustus naar beneden zagen vallen, dat was niet gewoon meer :-O Het begon 's nachts al, en elke keer als je dacht dat je het nog nooit zo hard had zien regenen, begon het nog harder te regenen! Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat! Na twee paar natte kousen en schoenen, heb ik met blote voeten in mijn crockies rondgewandeld. Mijn broek nat tot mijn knieën. De koeien stonden tot hun ellebogen in het water. De weilanden leken meer op rijstvelden. Het was het natste plekje van Nederland op dat moment! Werd zelfs in het nieuws gezegd!

*Pony's
Op vijf minuten wandelafstand van ons terrein waren weilanden met pony's. Echt schattig. Rechts tien mama's met elf veulentjes en links zes papa's met zes veulentjes. Of zoiets dacht ik. Ik kon er geen genoeg van krijgen, tot Theo opmerkte dat die allemaal voor de slacht gekweekt werden :-O
Eten mensen pony's???? Ja, en ook kalfjes en lammetjes en dat vind ik heel lekker. We zijn barbaren!

*Ruben
Het vriendelijkste negenjarige jongetje van de wereld. De hele dag kwam hij een praatje maken, de hond aaien, gewoon zomaar even naast me zitten... Een schat!

*De droogtrommel
Doet-ie-et-of-doet-ie-et-niet, heette het ding. Soms deed hij het na één druk op de knop, soms na tien keer drukken, bij Lien een keer na negentig keer :-O Maar uiteindelijk deed hij het altijd, en op het moment dat het krakerige lawaai weer begon waren Lien en ik de dankbaarste mensen van de wereld. Een kinderhand is gauw gevuld hè!

*Onderbroeken van onbekende mensen
Een van de conferentiegangers werd tijdens de conferentie naar het ziekenhuis gebracht. Iemand moest zijn was doen en dat was natuurlijk de laundry-woman, dus ik :-) Wil je ook het verhaaltje van die andere onderbroek van een onbekend mens weten, dan zeg je het maar, dat schrijf ik liever persoonlijk en niet in het openbaar :-s

*Meneer (of mevrouw) Hermelijn
Die zat ineens bij de open deur van de eetzaal en toen Adri en ik er naar toe wilden lopen, rende hij naar binnen :-O
(Het kan trouwens ook meneer Fret of nog iets heel anders zijn geweest, maar het was lang, bruin en dun, met een lange nek en bijna geen staart)

*Anna Denise
Een bijzondere vrouw. Ik zou eerder zeggen 'een bijzonder meisje', maar ze beweert dat ze 39 is, dus dan is het een vrouw hè! Stiekem geloof ik haar niet, want ze zag er eerder uit als 23 ofzo. Maar ze had een bijzonder verhaal!

*Kasten
Aan allebei de kanten van ons bed, precies naast het hoofdeinde, stonden de kleerkasten in onze kamer. Wie er vaker zijn hoofd of elleboog gestoten heeft, Theo of ik, weet ik niet, maar het was vaak!

Er schieten me later vast nog wel meer ontmoetingen te binnen, die komen dan in deel 2 hè!

Déjà vu

We zijn twee weken op de Go Conference van OM geweest. Het was op een groot terrein in Nederland, met chalets, tenten, caravans, en slaapgebouwtjes. We waren daar met ongeveer vijfhonderd mensen met meer dan veertig nationaliteiten! Als je 's morgens naar buiten kwam, kwam je steeds groepjes mensen tegen die vriendelijk 'Goodmorning', 'Goedemorgen', of wat dan ook zeiden. Het was altijd gezellig druk op het hele terrein en je kwam altijd wel iemand tegen die behoefte had aan een praatje.

Nu zijn we weer thuis en toen ik vanmorgen met Jaspertje ging wandelen moest ik me even in mijn arm knijpen om te zien of ik niet droomde. Overal kwam ik groepjes mensen tegen die vriendelijk 'Goodmorning', 'Goedemorgen', of wat dan ook zeiden. Had ik een Déjà Vu?

Of was het De Gordel?

En er waren ook mensen die behoefte hadden aan een praatje hoor! De baasjes van Casper, van Prins, van Pirat en van de Border Collie hielden me allemaal tegen. Ze hadden me gemist.

Of ze hadden Jasper gemist. Dat kan ook :-)

Reinheid, Rust en Regelmaat - of - Vrije Opvoeding

Oeioei, waar begin ik aan... Nou, ik ga toch twee weken naar Nederland, zonder internet, dus tegen dat ik terugkom zijn jullie dit allang weer vergeten :-)

 Ik hoor steeds meer moeders tegenwoordig zeggen dat ze hun baby's voeden op 'vraag'. Oei, denk ik dan, die baby's van tegenwoordig zijn slimmer dan die van vroeger. Ze weten precies wat ze nodig hebben en ook nog wanneer! Wow! Maar als ik dan die mama's verder hoor, over nachtvoedingen tot zes, zeven maanden, en dat ze zelf nog elke dag een middagdutje moeten doen omdat ze zo moe zijn, dan denk ik, oei, die mama's van tegenwoordig zijn niet zo slim als wij vroeger... Ze weten nooit of hun baby nou van de honger huilt of dat er iets anders aan de hand is... Zucht, vermoeiend hoor!

En wanneer stopt dat op 'vraag' voeden? Geloven jullie het fabeltje dat een baby onder de zes maanden niet verwend kan worden? Vergeet het! Stoppen jullie dan op de dag dat ze zes maanden worden met op 'vraag' voeden? Of hoe werkt dat? Het lijkt me zo ingewikkeld...

(Ik zal dan maar zwijgen over het feit dat mijn drie kinderen geen van allen ooit een nachtvoeding heeft gehad, want dan vinden jullie mij helemaal een ontaarde moeder :-))

Hoe het dan bij ons en onze baby's ging? Gewoon, om de drie uur voeden, tot ze bij Kind en Gezin zeiden: hij/zij kan het nu wel aan om om de vier uur te eten. En dan stapte je over. Het was o zo handig, want je had gewoon gelijk na de geboorte van je baby weer een leven. Je wist hoe laat je thuis moest zijn voor de volgende voeding, je wist hoeveel flessen je mee moest nemen als je wegging... het was gewoon handig! En de laatste voeding, van 10 uur, gaf je een uurtje later en de eerste van 7 uur gaf je een uurtje vroeger en dan maakte je zo langzamerhand de nacht wat langer....

Ik weet dat er nu veel commentaar gaat komen, daarom schrijf ik het vlak voor ik vertrek :-p, maar volgens mij is dit het begin van een vrije opvoeding allemaal en wanneer stop je daar dan mee?

Ik heb al eens iemand horen zeggen dat je tegen een kind onder vijf jaar geen 'nee' mag zeggen, omdat ze dat nog niet begrijpen. =-O Toen het kind een zusje kreeg, was het heel snel gedaan met die eigenaardige regel, want alles in huis kapotmaken? Ok, maar het zusje, dat moest toch een beetje heel blijven. Ze kwamen er toen achter dat opvoeden echt vroeger begint dan je denkt hoor!

Ik ben ouderwets, en dat mag ook, want ik ben 54 en oma van zeven kleinkinderen en opgevoed met de drie ERREN: Reinheid, Rust en Reglemaat.

Ik weet niet wat beter is...

Ik weet wel wie minder stress had :-)

Dagje Sjoerd

"Ballonnen kunnen wel ontploffen, maar Sjoerten niet hoor, oma!"

"Ja oma, ik zal het goed houvasten!"

"Oma! Mama is kapot!" 'Huh, waarom zeg je dat?'  "Echt waar hoor, ze zei gisteren: 'Ah, ik ben kapot!'"

"Ik wil een hoge stoel! Als ik op een beneden stoel zit, kan ik er niet goed bij!"

'Waarom ben jij niet op sportkamp en Sean wel?' "Sean is al groot en ik ben nog klein, en Sytske is ook nog klein en Stian is een schatteboutje!"

Die Marokkanen...

Aan de overkant was de tuindeur van een appartementenblok op de auto van een van onze buren gevallen. Er waren wat krassen en een klein deukje. Met drie buurvrouwen stonden we ons af te vragen wat we moesten doen.

We moeten erachter zien te komen wie de eigenaar is van dat appartementenblok hè, die is verantwoordelijk! Tja... Die huurders, die zouden het wel weten, maar ja, wie woont waar? Stel je voor, je belt aan en zatte Didier doet open :-O nee dank je! Of die mensen van dat blauwe autootje, kunnen die zelfs wel praten? En wie woont daar nog allemaal? Die rare gast met dat hondje? Nee, die woont daar niet meer, die andere gast, dat ziet er ook maar een vieze uit, daar gaan we ook niet bellen hoor! Tja... die Marokkanen, dat zijn lieve mensen! Daar durven we wel aan te bellen. Maar... welke bel is van de Marokkanen?

Uiteindelijk hebben ze de politie er toch maar bij gehaald en zal het allemaal wel goed komen hoor, maar ik vond het gewoon grappig dat de enige mensen uit dat blok die we vertrouwden, de Marokkanen waren! Hoera!

De dood

Luguber onderwerp? Ik weet het niet. Ik vind het ingewikkeld. We zijn geschapen om de Heer te aanbidden en te prijzen. We hebben Eeuwig Leven. Als we geloven dat Jezus voor ons gestorven is tenminste. Dan mogen we naar de Hemel. Wat en waar en hoe en wanneer dat weet ik niet. Maar zo wordt het ons toch geleerd. Dus wij hoeven niet bang te zijn voor de dood.

Maar we zijn het wél!

Ok, toen mijn schoonvader op 92-jarige leeftijd ziek werd, was hij niet bang voor de dood. Zijn laatste woorden tegen ons waren: "Het is goed geweest!" Dat is mooi. Natuurlijk waren we heel verdrietig, maar we hadden er wel vrede mee. Hij was naar zijn Heiland, waar hij zoveel van hield.

Maar als een kind of een jong mens ziek wordt, dan doen mensen er alles aan om die maar te genezen. Ze lopen alle ziekenhuizen af, gaan naar allerlei genezingsdiensten, stappen zelfs in het vliegtuig naar Nigerië, omdat Joshua daar zit en die zou nét nog een beetje meer 'de gave van genezing' hebben ontvangen dan alle anderen bij elkaar...  En als er dan een kind of een jong mens sterft, dan vragen wij ons af: "Waarom? Waarom mocht die nou niet wat langer van het leven genieten?"

Dood heeft er nooit bij gehoord
Dat heb ik een keer ergens gelezen. En daarom kunnen wij er ook niet zo goed mee omgaan zeker? Ik weet het niet.

Koppel A heeft drie jongvolwassen kinderen. Ze zijn allemaal christen. Een van de kinderen sterft.

Koppel B heeft drie jongvolwassen kinderen. Twee zijn christen. Nummer drie gelooft niet in God.

Wat heb ik dan een medelijden met koppel A. Wat stel ik me toch een vragen waarom dat nou toch moest gebeuren...

Ik weet dat ik juist veel meer medelijden met koppel B zou moeten hebben....

 Waarom kan ik het niet in de juiste verhoudingen zien? Zien jullie het dan wél in de juiste verhoudingen?

Geen slechte!!!!

Sjoerd (3 jaar): "Oma, waarom staat die auto daar?"
Hij wijst op een wit bestelbusje, op het terrein naast onze tuin.
Ik: "Hoe bedoel je? Die mag daar toch staan?"
Sjoerd: "Oma, waarom staat die auto daar???? Het is toch geen slechte!"
Ik: "Huh, wat bedoel je? Sean, wat bedoelt Sjoerd?"
Sjoerd: "Sean, die witte is toch geen slechte!!!!!" Sjoerd wordt steeds ongeduldiger.
Sean (5 jaar): "Ik begrijp hem ook niet hoor, oma! Ik heb alleen gezegd dat wij daar niet mogen staan, omdat daar alleen de auto's van de gemeente mogen staan...."

Ok. Gemeente - gemeen - slecht :-)

"Sean" en 'Sjoerd' en de boze meneren

"Heb je 't al gehoord, Sjoerd?"

'Wat, Sean?'

"De boze taxi-meneer wil een stuk van opa en oma's tuin kopen!"

'Haha, dat gaan opa en oma heus niet doen hoor! Een stuk van hun tuin verkopen...'

"Sjoehoerd, opa en oma huren dit huis!"

'Wat is huren?'

"Dat het huis eigenlijk van iemand anders is, en opa en oma betalen elke maand geld om hier te mogen wonen."

'Ah, is hun huis ook van OM, net als ons huis?'

"Nee, hun huis is van een boze huisbaas-meneer en die wil dat geld wel graag hebben, voor dat stukje grond!"

'Oh :-('

"Ja :-("

Dit gesprekje hebben Sean en Sjoerd niet echt gevoerd, maar dat van de boze taxi-meneer en de boze huisbaas-meneer is wél waar :-(  
Laten we maar hopen dat het op de een of andere manier niet doorgaat....

 

Misschien hebben we dit stukje niet meer volgend jaar :-(

Middagje Ikea

Ok, niks bijzonders te melden deze keer, of toch, wacht.

Vriendelijke buschauffeur en op de terugweg zelfde buschauffeur en hij vroeg: "En? Was 't plezant?" Dat is toch eigenlijk wel bijzonder :-)

Gewoon de jongens in het ballenbad gezet, wij koffietje met stukje taart. (Jaja, de jongens achteraf een softijsje, dus niks zieligs :-p)

En ik heb minder dan 8 Euro uitgegeven bij Ikea, dus dat is toch ook wel bijzonder hè!

Middagje Leuven (3)

Donderdag was het weer zover! Leda en ik gingen weer met de jongetjes naar Leuven! Met de trein! Als trouwe lezertjes weten jullie wat er gebeurt als wij de trein nemen, anders scroll je maar een beetje naar beneden om onze vorige avonturen te lezen :-)

De heenweg ging helemaal prima! Juiste trein, op tijd vertrokken enz. Broodje bij Panos, naar al onze lievelingsboetiekjes geweest (Zeeman, Wibra, Kruidvat, enz.), deze keer ook nog de opdracht uit Canada: zoek 'Pluk redt de dieren' en ook die opdracht netjes vervuld. Dus we konden weer naar huis.

We kwamen bij het station, maar oei, ons vertrouwde spoor B was leeg... Normaal staat de trein richting 's Gravenbrakel allang klaar en hebben we alle tijd om rustig in te stappen, maar nee, deze keer was spoor B leeg! Dus wij goed opletten wat er allemaal werd omgeroepen. Heel toevallig was de mevrouw die aan het omroepen was supergoed te verstaan. Amai, er werd heel wat omgeroepen, en toen: ja hoor, de trein van 17.23 uur richting 's Gravenbrakel had door het persoonsongeval in Kortenberg twintig tot vijfentwintig minuten vertraging...

Oh nee, dat is niet leuk. Maar... na vijf minuten kwam er een trein binnen getjoekt op spoor B. Leda liep vlug naar de conductrice (heet zo iemand zo?) om te vragen of het onze trein was, en: 'ja, et ies uw trein, maar iek kan niet beloof oe laat ij vertrekt eh, kan tfientik minuut duur of miskien lang eh!'

Tja, dan blijven we nog maar even buiten zitten hè. FUUUUUUT! Oh nee, die vertrekt! Helemaal aan het begin stond onze lieve Waalse conductrice gebaren naar ons te maken en iets te roepen. We sprongen op en begonnen naar haar toe te rennen. En zij maar roepen: 'Allez! Allez!' en te gebaren dat we, ja wat stond ze nou te gebaren? Ze werd steeds bozer dus wij gingen toch maar weer harder lopen en toen stapten we in en zei ze heel boos: 'iek kan niet blijf wakt eh!'
Leda zei:''Ja, wij wisten niet wat u bedoelde hè!' De mevrouw werd nog bozer, en toen zeiden we vriendelijk lachend dat we heel blij waren dat ze op ons had gewacht en toen was de bijna ruzie er niet, gelukkig!

We hebben toen over een ritje van 22 minuutjes toch nog meer dan een half uur gedaan, maar we zijn wéér thuis geraakt! Alwéér!

Ik ga nu met de bus met Leda  en de jongetjes naar Ikea, over een half uurtje. Ik ben benieuwd of er avonturen over te vertellen zijn. Ik hou jullie op de hoogte :-)

De dag voor de zomer begon

In februari waren Theo en ik 35 jaar getrouwd. "Feestjeuh!", riep iedereen. Maar we hebben zo'n klein huisje en we waren sowieso blij dat Tjip en Cien er waren met de kinderen, dus we zeiden:"Ach dat feestje doen we wel in de zomer, als Theo 60 wordt. Dan kunnen we een tuinfeest geven en de twee tegelijk vieren." Zo gezegd zo gedaan. In februari dus gevierd met de kinderen en kleinkinderen en in juni een groot tuinfeest. We hadden in totaal meer dan honderd mensen uitgenodigd, en daar zijn er toch 89 van gekomen! Eten en drinken was er meer dan genoeg. We hadden tenten geleend van OM voor het geval het zou regenen, dus we dachten dat er niets mis kon gaan. Maar met één ding hadden we geen rekening gehouden. Namelijk: de temperatuur! De week ervoor was het stralend weer, vrijdag begon het wat te waaien, zaterdag kwamen er hevige buien (leuk hoor, tijdens het opzetten van de tenten) en zondag? Ok, geen regen meer gelukkig, maar koud! Niet normaal meer, zo koud. Ik denk dat het niet boven de 14°C is geweest :-( En geen straaltje zon :-( Maar toch was het een leuk feest, en we hebben alle truien, vesten en fleece-dekentjes tevoorschijn gehaald, en later zelfs een vuurtje gestookt (in een vuurkorf hè, we wonen vlak bij de luchthaven). Het was leuk. Echt waar! De eerste gasten kwamen om 13.00 uur en de laatste mensen gingen om 23.15 uur naar huis.

Hadden wij nou niet genoeg gebeden voor mooi weer? Ik zal het eerlijk vertellen. Ik weet het niet zeker van Theo hoor, maar ikzelf had helemaal niet gebeden voor het weer. Ik bid nooit voor het weer. Ik heb er geen geloof voor. Als ik wel zoveel geloof had, dan zou ik voor Afrika bidden, dat het weer daar wat beter zou worden, voor de mensen die honger hebben. Of voor Zuid-Amerika, waar de boeren soms maanden, jaren moeten wachten op een regendruppel, zodat hun oogsten mislukken. Hele bidstonden organiseren de kerken daar om voor het weer te bidden...

Ja, als ik zoveel geloof had, zou ik eerst voor hen ginder bidden, en daarna misschien, misschien hè, voor mooi weer op mijn eigen feestje...

PS De titel doet het al vermoeden, het feestje was op 20 juni, de dag voor de zomer begon. Zowel letterlijk als figuurlijk, want maandag is de astronomische zomer officieel begonnen, en het mooie weer ook....

Middagje Leuven (2)

Vandaag weer met Leda, Sean en Sjoerd naar Leuven geweest! Weeral met de trein en deze keer gelijk van de eerste keer in de goeie trein gestapt! Broodje bij Panos, even naar onze exclusieve lievelingsboetiekjes (Wibra, Kruidvat en Zeeman) en toen Jade gaan bewonderen. Wat een prachtbaby! Pikzwart lang haar! En zo'n gaaf gezichtje♥

Voor we aan onze toch door Leuven gingen beginnen nog even naar onze lievelings w.c. geweest. Bij het station. Ik zei tegen de mevrouw:"En, hoe is het met de dochter?" De mevrouw keek me verschrikt aan en dacht:"Ken ik die?" En ik zei:"Vorige keer was u zo bezorgd, omdat ze naar Bangkok was..." "Dat u dat nog weet.... Het is heel goed gegaan hoor! Ze is al terug en kijk wat ze voor me heeft meegebracht: een bril van Versace!!!!" Nog even gebabbeld over koetjes en kalfjes, ondertussen allemaal geplast, handen gewassen, snoepje gekregen en "Tot de volgende keer!" gezegd!

Op de terugweg in de trein nog een lieve conducteur tegengekomen. Sean en Sjoerd mochten elk een kaartje knippen!!!

Toen kwamen we thuis en stond er een heerlijk koud buffetje voor ons klaar, met gerookte zalm, garnalen, gerookte forel, en nog veel meer lekkers. Allemaal klaargemaakt door Theo♥

Wat een leuk dagje was het weer! Het leven kan toch zo mooi zijn!!!

Katjes

Haha, deze keer gaat het over een ander soort katjes dan hier !!!

Vrienden van Johan (en ondertussen ook van ons :-)) hadden een nieuwe poes, zeer toepasselijk Noevoo genaamd. Ze wilden graag één keer een nestje en zo gezegd zo gedaan: Noevoo werd zwanger en kreeg vier prachtige kindjes.

Een paar dagen geleden is Noevoo op raadselachtige wijze verdwenen. Het is heel verdrietig voor Joachim en Janneke, maar natuurlijk ook voor de kittens :-(

Dus: melk gehaald bij de veearts en met de hand voeden! Nou ging 'de' band gister eerst picknicken en daarna repeteren en ik zei: "Oh, jullie mogen de kittens wel hier brengen hoor, dan geef ik ze wel eten!"  Hoe moeilijk kan dat nou zijn, zo'n paar katjes wat melk geven :-)

Ok, gister werden ze gebracht, ze zaten lief in een kratje, en met een wasmand ondersteboven als deksel, het hekje dicht voor Jasper, kon er niks gebeuren. Ze moesten om drie uur, zes uur en negen uur eten. Om drie uur begin ik dapper met het kleinste katje... Oeps, dat gaat nog niet zo makkelijk! Twintig minuten later had het beestje met heel veel moeite 10 ml gedronken! Oh boy, nog drie te gaan... Gelukkig bleek dit de moeilijkste te zijn geweest en de andere drie dronken wat vlotter. Maar je moest ook nog hun buikje masseren met een nat washandje, tot ze een plasje deden, en alles bij elkaar was ik er toch een uur mee zoet!

En dat werd dus om zes uur en negen uur nog een keer herhaald: Nummer één (voorlopig Vlekje) zeer langzaam, nummer twee (voorlopig Streep) iets sneller, nummer drie (voorlopig Grijs) zeer snel en nummer vier (Belle, die mag bij J en J blijven) weer iets minder snel!

Tjongejonge, wat een gedoe! Als ik dat van te voren allemaal geweten had? Nou, dan zou ik het toch ook aangeboden hebben, want kijk eens wat een schatjes!

Middagje Leuven

Leda en ik gingen gister een middagje naar Leuven. Met Sean (5) en Sjoerd (3) én met de trein :-)

Ik had goed op internet gekeken. De trein kwam om 12.43 uur op spoor 4, dus er kon niks misgaan! We waren, zoals gewoonlijk, veel te vroeg, maar ja hoor, daar kwam de trein eindelijk!

Wow, wat een mooie! Eentje met een verdieping! Joepie! We gaan boven zitten! Oh, wat konden we alles goed zien! Daar is oma's straat! Daar is de begraafplaats! Kijk, daar staan we altijd naar de dalende vliegtuigen te kijken en daar is de tunnel... oeps, we gaan de tunnel in :-s

Ik wist niet dat we eerst naar het vliegveld gingen! Ik had er eentje uitgezocht waarbij we niet moesten overstappen. "Oh, nou ja, we gaan wel eens meer langs het vliegveld," zei Leda. We stopten bij/in/onder/op/whatever het vliegveld en bleven staan. Oh, nou ja, dat gebeurt wel eens meer. De lichten gingen uit. Oh, nou ja, dat gebeurt wel eens meer. Na tien minuutjes gingen de lichten weer aan en begonnen we weer te rijden. De andere kant op, deze keer. Sean zei nog:"Gingen we niet de andere kant op?" Oh, we gaan zeker met een bocht om Nossegem heen ofzo. Vijf minuutjes later waren we weer in ons lieve dorpje Zaventem :-) Leda en ik vonden het heel grappig en moesten vreselijk lachen, maar de jongetjes hadden honger en wilden nu eindelijk wel eens hun lunch hebben! Haha, wij weer naar het juiste perron en goed op het bord gekeken. Ok, binnen vijf minuten is er weer een trein naar Leuven. Om kwart voor twee hadden de arme jongetjes eindelijk hun lunch!

Na een beetje gewinkel en nog een beetje gewinkel, gingen we nog even koffie drinken bij Tina. Er werd druk gepraat door ons en de jongetjes mochten met hun nieuwe zeskleuren pen in hun nieuwe schriftje tekenen. Thuis wachtte opa met een heerlijke BBQ.

Sjoerd vertelde honderduit aan papa Henri wat we allemaal gedaan hadden. 
Henri:"Ah, zijn jullie naar Tina geweest? En waar was Simon dan?" Sjoerd (3 jaar):"Die was in Australië. Aan het huilen." Henri kijkt mij vragend aan en ik zeg:"Simon? Die was in Oostenrijk. In Wenen." 

Het  was een leuk dagje :-) En nee! Ik had niet verkeerd op internet gekeken! We zijn op die van 12.40 uur gestapt, die naar het vliegveld ging! In plaats van op die van 12.43 uur, die naar Leuven ging :-)))

Moordwapen

Vorig jaar april heb ik het volgende geschreven op mijn blog:

"Wat als Jezus in deze tijd had geleefd en dus in deze tijd de doodstraf zou hebben gekregen...


Volgens Amnesty International worden op dit moment wereldwijd vooral de volgende methoden gebruikt om veroordeelden ter dood te brengen: Dodelijke injectie met gif, Elektrocutie met de elektrische stoel, Vergassing in de gaskamer, het ombrengen met een vuurwapen (door middel van een nekschot), ophanging, onthoofding of steniging. Ook worden af en toe nog andere methodes gerapporteerd.


Zouden wij dan met een elektrische stoel aan een ketting om onze nek lopen? Of zouden we een vuurwapen aan de muur hangen? Zouden we liedjes over die gaskamer zingen? Zouden we een spuitje met gif van voor in de kerk zetten en mensen uitnodigen om daar een briefje met hun gebeden, zonden enz. aan op te hangen?
Het is niet mijn bedoeling om oneerbiedig te zijn, maar hebben we het symbool van het Kruis niet een te grote plaats gegeven? Het gaat toch om Jezus Christus, en die gekruisigd?"

Er kwam toen een reactie van iemand dat het inderdaad waar is, maar dat het 'lege' kruis toch mooi is! Maar dat het kruis leeg was, kwam omdat mensen Hem er af hebben gehaald! Een leeg gráf, dat is een mooi symbool van het feit dat Jezus is opgestaan. Dus als je dan toch een symbool om je nek wilt hangen, of voor in je kerk wilt zetten, doe dan een leeg graf! En vandaag zag ik op Facebook volgende foto, prachtig toch!

Echt waar? Ja natuurlijk, nou ja, nee, het kan natuurlijk niet, maar wat ze zeggen wel, of zoiets :-s

Christelijke tekenfilmpjes, ik hou er niet zo van. Veggie Tales bijvoorbeeld. Of Narnia. Nee dank je. Ik hou van duidelijkheid. Ik zaag er graag over door, dus ik heb het vast al eens geschreven, maar dan lees je het maar niet. Of nog eens.

Ik hou dus van duidelijkheid. Fantasie? Prima! Sprookjes? Fantastisch :-) Maar gooi de rotzooi niet door elkaar! Het zal echt wel aan mij liggen, maar ik vertelde mijn kinderen sprookjes en zei erbij:"Dit is niet echt gebeurd hoor!" Ik vertelde ze uit de kinderbijbel en zei erbij:"Dit is echt gebeurd!" We beleefden in het bos de spannendste avonturen! Als ze door een oud hek heen kropen, waren ze in een fantasieland en ze konden alleen maar door één uitgang weer in de gewone wereld komen. Spannende verhalen? Natuurlijk, met alles erop en eraan! Maar duidelijk, dat wel. Dit is waar en dat is niet waar!

Een courgette die bidt, een tomaat die in de bijbel leest? Niet zo duidelijk voor een kind, lijkt me. "Mama, is dit echt waar?" "Ja natuurlijk, nou ja, nee, het kan natuurlijk niet, maar wat ze zeggen wel, of zoiets :-s"

Een leeuw als beeld van Jezus? "Mama, is dit echt waar?" "Ja natuurlijk, nou ja, nee, het kan natuurlijk niet, maar wat ze zeggen wel, of zoiets :-s"

Ik ben benieuwd naar de reacties :-)

PS voor de mensen die dit via mijn blog lezen, de meeste reacties komen altijd via Facebook :-)

Misschien wat voor jou? Lees het even als je wilt :-)

Hieronder een beetje uitleg van mijn oudste zoon Henri over waar hij en zijn vrouw me bezig zijn. Je kunt er altijd over nadenken om hen te gaan ondersteunen!



Beste,






Deze mail gaat naar mensen die we al een geruime tijd kennen of pas ontmoet hebben, en die onze regelmatige nieuwtjes nog niet ontvangen (misschien ontvangt U die toch wel, op een ander email adres?). We willen jullie even up to date brengen met ons werk en huidige situatie, zodat U na het lezen van deze brief, onze volgende nieuwtjes beter kunt volgen. Misschien ontbreken er belangrijke delen van het verhaal, breng ons aub op de hoogte als U iets niet goed begrijpt of als U vragen heeft! Een samenvatting kan soms te lang zijn en soms te bondig, ik probeer het in het midden te houden.






Leda en ikzelf kregen al voordat we elkaar kenden, beiden een hart voor zending. Uiteindelijk heeft God ons geleid naar België: waar we na ons trouwen in 2002 reeds woonden. Een bijzonder verhaal op zich, want het was niet zo vanzelfsprekend om in België te blijven.

Samen hebben wij 4 kinderen: Sean (2004), Sjoerd (2007), Sytske (2008) en Stian (2009). Het zijn schatten van kinderen :-)


We hebben een passie voor België en een passie voor jongeren. Bijna dagelijks zijn we in gesprek met jongeren en daardoor merken we dat België in grote nood is. Enerzijds zijn er jongeren die verloren lopen. Ze bevinden zich midden in een 21e eeuwse maatschappij waar alles in continue verandering en beweging is. Jongeren hebben zoveel druk op hun schouders. Ze moeten zoveel keuzes maken en hebben nauwelijks een houvast of leidraad om hen daarin te begeleiden. Hoe gaan jongeren in deze tijd Jezus leren kennen? Wie reikt hen een hand toe?
Anderzijds zijn er de jongeren die Jezus kennen. Velen zijn vol vuur voor God en dromen hardop wat ze willen bereiken in hun eigen land. Prachtige verhalen om te horen. Bijzonder hoe God die dingen in hun hart legt. Maar ook zij lopen in zekere zin verloren aan het begin van deze eeuw. Velen lopen rond met vragen zonder bevredigende antwoorden. Velen willen zich inzetten voor God, maar hebben geen idee waar en hoe ze eraan moeten beginnen. Wie reikt hen een hand toe?
Wij willen met ons leven een impact hebben op jongeren. Juist daarom ervaren wij dat God ons naar twee plaatsen heeft geleid waar we dit in praktijk kunnen brengen.

De eerste plek is Breeze. Breeze wil een frisse wind laten waaien en jongeren uitdagen voor God te gaan. Binnen Breeze gaan wij vaak hand in hand met jonge christenen en zetten we zo samen projecten op gericht op jongeren, zoals gebedscafé's, prijsavonden, seminars, jeugdweekends en een uitgebreide website. Breeze is een plek waar jongeren zichzelf durven zijn en bovenal waar ze meer houvast krijgen in hun geloof.

De tweede plek is OM. OM is een wereldwijde zendingsorganisatie en met OM willen we juist betrokken zijn bij het begeleiden van christenjongeren die op korte en lange termijn erop uit willen trekken. Deze jongeren helpen met de voorbereidingen, hen begeleiden op het veld en hun terugkomst in de juiste banen leiden, dat is onze passie. Daar gaat het niet enkel om de actie of het programma waaraan ze deelnemen, maar veeleer om de impact die die tijd heeft op hun eigen leven, en bij terugkomst ook in hun omgeving.

Concreet betekent dit dat Henri met OM werkt als personeelswerker en met Breeze tot voor kort als Project Coördinator. Momenteel werkt Henri niet voor Breeze wegens een tekort aan financiën bij Breeze zelf. Henri had een werknemerscontract dat onlangs is opgezegd om die reden. Wij (zowel wijzelf als Breeze) hopen dat dit binnen korte termijn wel opnieuw kan starten, maar dan op basis van eigen sponsors. Deze opzeg bij Breeze viel tegelijkertijd met het contract dat Henri bij zijn andere halftijdse baan ook net had opgezegd.
Henri had die baan opgezegd omdat de combinatie OM-sponsors en halftijds loon-Breeze, voldoende inkomsten gaf. Maar sinds 1 maart leven we dus enkel op basis van die sponsors (en op een paar gespaarde centjes van de laatste maanden), en zijn we dus op zoek naar sponsors voor de ontbrekende helft. Als die niet binnenkomen, kunnen we dit werk niet verder zetten.


Voor Leda betekent dit concreet dat zij dit ondersteunt door voltijds voor de kinderen te zorgen. Ons hart ligt bij ons beiden op dezelfde plek en zodra Leda in de toekomst de kans krijgt, zal ze directer betrokken zijn bij dit werk. Wij geloven dat God grote dingen aan het doen is in België. Wij geloven dat Hij daar jongeren voor wil inzetten. En daarom hebben wij het verlangen om fulltime met OM en Breeze aan de slag te gaan. Dit betekent dat wij voor 100% afhankelijk zullen zijn van giften.

Deze e-mail gaat vooral over onze werksituatie en visie. Onze mailtjes bevatten regelmatig ook persoonlijke nieuwtjes. Om meer te vertellen over wat God echt doet, de getuigenissen van jongeren, hoe God concreet werkt, enzovoort, wil ik, Henri, graag eens bij U langskomen in huiselijke kring, of in gemeentekring, om meer te vertellen over het werk waarmee we bezig zijn. Om meer te vertellen over het hart en de passie die er bij ons leeft voor God, voor Vlaanderen, België, voor jongeren. Om verhalen van jongeren toe te lichten als getuigenis van wat God doet. Tegelijkertijd willen wij mensen dan persoonlijk uitdagen om erover na te denken ons werk financieel te steunen. U mag zeker ook voor ons bidden! groetjes,
Henri Menheere




GIFTEN (eenmalig en maandelijks) mogen gestort worden op de rekening van OM Belgie: 290-0477964-66 of BE07 2900 4779 6466 (IBAN) met vermelding van "gift voor familie Menheere".

't Is me gelukt...

Echt waar, het is me eindelijk gelukt! Ik heb Jasper bang gemaakt voor vuurwerk :-(

Bij Raksha heeft het vier jaar geduurd voor ik haar bang had, maar Jasper heeft maar vijftien maanden in mijn gezelschap nodig gehad...

Ik was nog zo trots op hem, lees maar hier of hier...

Vandaag was het carnaval in Zaventem (ja, ik weet het, midden in de vastentijd *rolleyes*) en wij gingen toch maar weer eens naar de stoet kijken. Jasper mee natuurlijk... Alles goed en wel, hij vond het wel leuk en interessant, totdat... ja, totdat er ineens een van de praalwagens met vuurwerk begon te gooien! Nou ja, niet die praalwagen, de mensen die er op stonden, die gooiden natuurlijk. En wat deed ik? Ik schrok. En wat deed Jasper? Die schrok ook en werd bang. En toen werd hij nog banger en begon te trekken. En aangezien hij zo sterk is als een paard, heb ik nou een spier in mijn rug verrekt. Of zoiets. In elk geval doet het pijn :-(

't Is me gelukt :-(

Similar Souls eh... ik bedoel Similar Saints

Similar Saints komt naar Eernegem, ole ola
U weet wel, dat dorpje achter Ichtegem, ole ola
En wat ik daar zag heeft mij blij gemaakt, ole ola
Wat ik daar zag heeft mij diep geraakt, ole ola

Ik zag de vriendjes van Sunrise en ze leidden daar een kerkdienst, ole ola
Oeh beminde gelovigen, dat was eigenlijk geen kerkdienst, ole ola
Niet zoals hier waar menige uitgescheten kruidenier met een wezenloos grijs kostuum
komt luisteren naar een mummelende pastoor, ole ola
Nee het was een stel uitgelaten witte apen en de zotste stond van voor, ole ola

En ik bezweer u beminde gelovigen

Het ging vooruit (ging vooruit)
Het ging vooruit (ging vooruit)
Het ging vooruit (ging vooruit)
Het ging verbazend goed vooruit
Het ging vooruit (ging vooruit)
Het ging vooruit (ging vooruit)
Het ging vooruit (ging vooruit)
Het ging verbazend goed vooruit
Het bouwde op (bouwde op)
Het bouwde op (bouwde op)
Het bouwde op (bouwde op)
Het bouwde op (bouwde op)
Met zoveel vuur (zoveel vuur)
En zoveel stijl (zoveel stijl)
Het bouwde op (bouwde op)
Oh het bloed spat in mijn kop
Het bouwde op (bouwde op)
Het bouwde op (bouwde op)
Het bouwde op (bouwde op)
Oh het bloed spat in mijn kop

Het was een liefde (liefde voor)
Het was een liefde (liefde voor)
Het was een liefde (liefde voor)
Oh, de liefde voor muziek
Het was een liefde (liefde voor)
Het was een liefde (liefde voor)
Het was een liefde (liefde voor)
Oh, de liefde voor de Heer
Het was een liefde (liefde voor)
Het was een liefde (liefde voor)
Het was een liefde (liefde voor)
Oh, de liefde voor muziek
Het was de lie, lie, lie, lie, lie, lie, lie, lie, lie, lie, lie, lie, liefde voor de Heer

En toen dacht ik beminde gelovigen

Waarom doen sommigen zoveel moeite om te starten, ole ola
Speelt de beschaving ons werkelijk zoveel parten, ole ola
Zwijg me van de laatste Praisegroep uit Nederland, ole ola
Spreek me liever van Similar Saints zonder kop in 't zand, ole ola
Zwijg me van de gasten die goed kunnen zuipen, ole ola
Je moest eens zien hoe ze 's nachts naar de WC-pot toekruipen, ole ola

Trek me uit de Vlaamse klei
Geef me een drummer en maak me blij (Peter!!!!!!!!!!!!!!!)
En geef me vuur (geef me vuur)
En geef me vuur (geef me vuur)
Nee geen lucifer natuurlijk maar passie elk uur
En geef me vuur (geef me vuur)
En geef me vuur (geef me vuur)
Nee geen lucifer natuurlijk maar passie elk uur

Het was een liefde (liefde voor)
Het was een liefde (liefde voor)
Het was een liefde (liefde voor)
De liefde voor muziek
Het was een liefde (liefde voor)
Het was een liefde (liefde voor)
Het was een liefde (liefde voor)
De liefde voor de Heer
Het was een liefde (liefde voor)
Het was een liefde (liefde voor)
De liefde voor muziek
Het was een liefde (liefde voor)
De liefde (liefde voor)
De liefde (liefde voor)
De liefde voor de Heer

klikkerdeklikklik klikklik

Deze filmpjes zijn gemaakt voor een wedstrijd! Er staat nergens in het reglement dat je maar één keer mag klikken, dus klik maar een paar keer op de filmpjes :-)
Als je dit berichtje via Facebook leest, moet je maar even naar mijn blog gaan, want ik denk dat die filmpjes niet op Facebook te zien zijn :-)

Een dag later

Wie verwacht er nou in België dat het gaat regenen???

Te koop

Geloof het of niet, maar het huis van vrienden van ons staat te koop en op deze manier maakt hun huisbaas dit bekend aan de wereld....

De hondenfluisteraar

Dat ben ik! Dat wist je niet hè, maar het is echt waar!

Iedere ochtend als ik uit de badkamer kom en ik loop naar de kapstok voor mijn jas en mijn schoenen, begint Jasper te blaffen. Net zolang tot ik hem zijn riem aan heb gedaan en de deur uit ga. Dat vind ik niet zo leuk, dus ik probeerde er van alles aan te doen. Roepen, tieren, dreigen met een van mijn schoenen, negeren, alles! Niets hielp, meneertje bleef blaffen. En niet zachtjes hè!

Maar nu heb ik het gevonden:-)

Ik kom uit de badkamer en begin heel zachtjes tegen hem te fluisteren. Doe dan eerst zijn riem aan en dan pas mijn jas en schoenen. Ondertussen blijf ik tegen hem fluisteren. En het werkt! Hij blaft 's morgens niet meer als ik met hem ga wandelen! Hoera!

Ik hoop dat het zo blijft natuurlijk, want als Tjip en Cien hier over twee weken (twee weken!!!!) met de kids komen logeren, en ze willen een beetje uitslapen, is het wel errug handig als het beestje niet blaft 's morgens vroeg :-)

PS Ik weet nou eigenlijk niet zeker of het komt doordat ik fluister of doordat ik eerst zijn riem aan doe in plaats van eerst mijn jas en schoenen, maar een kniesoor die daar op let! Hij blaft niet meer :-)

Dat was leuk!!!!

Toen we met onze winkel gestopt waren, besloten we om een ander huis te zoeken. We woonden toen in Wilsele-Putkapel. Een leuk hoekhuis, vlakbij een klein bos, vlakbij verschillende wandelpaden, langs het spoor of door het veld, maar veel te groot voor ons tweeën. En als we dan toch gingen verhuizen, dan maar gelijk naar Zaventem, want daar was onze kerk (Evangelische Gemeente). Voor Theo maakte het niet zoveel uit. Nu moest hij ongeveer 7 à 8 km rijden met file, dan moest hij ongeveer 15 km rijden zonder file.

Dus wij aan het zoeken en zoeken, en hoe meer we aan het zoeken waren hoe meer Zaventem me tegen begon te staan. Het waren allemaal saaie straten met zo hier en daar een parkje, waar je in tien minuten doorheen was. Bluh! Maar ja, we hadden het nu eenmaal op ons hart gekregen, we bleven in Zaventem zoeken. We hadden de tijd. We hadden onze opzeg netjes aan het eind van ons 3-6-9 contract gedaan, dus er kon ons niets gebeuren. 1 april 2003 moesten we er pas uit.

Maar het was makkelijker gezegd dan gedaan. We bleven zoeken, maar het was of te duur, of er mocht geen hond mee... Zo langzamerhand begonnen we ook een beetje buiten Zaventem te zoeken, niet naar de stem binnenin ons luisterend...

Op een bepaald moment belde Iwan op dat er bij hun om de hoek, onderaan de Kesselberg een huisje te huur stond. Wij gebeld en gelijk een optie genomen. Zaterdags mochten we komen kijken. We kwamen binnen, het was klein, geen tuin, twee slaapkamertjes, maar... aan de voet van de Kesselberg. Terwijl Theo en ik heel even nadachten en overlegden, hoorden we de eigenaar tegen iemand anders zeggen:"Ok, dat is afgesproken, als u het contract tekent is het voor u!" Wij waren heel verontwaardigd, want we hadden toch een optie genomen? "Ach, na u hebben er nog zoveel gebeld, en die wilden allemaal een optie..." Ja ja, lekker zakendoen, dat wel. Maar dat huisje hadden we dus weer niet.

In Heverlee, daar stond een echt droomhuis! Op wandelafstand van Henri en Leda, niet ver van wandelpaden, veel natuur, een grote tuin... We gingen er een beetje vroeger naar toe dan het bezoekuur, dan zouden we het wel hebben. "Nee hoor, u was de negende beller, dus de andere acht hebben de eerste kans!" Oh nee, elke huisbaas heeft andere regeltjes. Nou, als we de negende zijn kunnen we het wel vergeten :-(

Theo reed na een vergadering nog even door Zaventem en zag ineens op de bovenverdieping op een raam, aan de zijkant van een huis, "te huur" staan. Hij belde aan, mocht rondkijken en had gelijk besloten. Hij reed naar huis, haalde mij op en hup, ik mocht ook kijken. En ja hoor, de buitenkant was lelijk, de binnenkant was klein, het kwam pas 1 juni vrij, wat bedoel je nou met: "Dit wordt ons droomhuis?" Tot ik buiten kwam... Een grote koer, met kasseien, alsof je in Zuid-Frankrijk was en een tuin... niet normaal meer! Ok, op de koer stond het onkruid kniehoog en in de tuin stond het gras anderhalf tot twee meter hoog, maar daar kon ik wel doorheen kijken, dat gaf niet! Op die manier zou het niet erg zijn om in dat saaie grauwe Zaventem te wonen... Alleen, 1 juni, kon dat niet veranderd worden? Nee, dat ging echt niet.

Nou ja, Henri en Leda hadden al een paar keer aangeboden dat we wel bij hun mochten logeren om een paar weken te overbruggen, maar twee maanden? Dat is veel... Ons oude huis in Putkapel was namelijk al verhuurd. Wij naar die nieuwe huurders gebeld, en gevraagd of ze er niet wat later in wilden. Nou, ok 1 mei kwam voor hun ook wel goed uit in plaats van 1 april, maar 1 juni, nee, dat werd te laat!

Tja, we wisten diep in ons hart dat het veel voordelen voor onszelf en voor de gemeente zou hebben als we in Zaventem zouden gaan wonen, dus, ok, het aanbod van Henri en Leda aangenomen. Mogen we dan toch een maand bij jullie logeren? We kregen daar een grote kamer, we namen ons eigen bed mee, ze hadden kasten voor ons leeggeruimd, maar toch was het natuurlijk behelpen. Al onze meubelen waren verdeeld over drie garages van lieve mensen die dat aan hadden geboden, Raksha mocht mee naar Henri en Leda, alles ok.

Na een week ging ik een week met Raksha naar Friesland, naar Tjipke en Francien. Gewoon om de maand wat korter te laten lijken en ook omdat het leuk was. Theo moest werken, dus die ging die week bij Johan in OM logeren. Henri en Leda zouden mij na een week in Friesland op komen halen. De ochtend van mijn vertrekdag, zei Francien ineens: "Kom, geef je was!" Ik vond het onzin, want ik kon toch bij Henri en Leda wassen? Nee, ze stond er op. Alles ging in de wasmachine en de droogtrommel, en ik heb het toen ook maar gelijk gestreken, want als we nou toch bezig waren...

's Middags kwamen Henri en Leda en na een bak koffie vertrokken we. "O ja," zei Henri, "we willen eens een andere weg uitproberen, een beetje binnendoor." Nou kan je mij van alles wijsmaken, want ik rijd sowieso zelf niet met de auto, maar ik ben ook nog eens altijd de weg kwijt. Ik was dan ook eigenlijk helemaal niet verbaasd dat we zomaar ineens langs de Kempervennen reden. Ons favoriete vakantieplekje in die tijd. Henri bedacht ineens dat hij wat folders wilde hebben, dus hij stopte en reed het vakantiepark in. Ik zei: "Laat mij er even uit, Raksha zit al keilang in de auto, dan ga ik even buiten het park met hem wandelen!" Lastig hoor, zo'n moeder, daar viel niet tegenin te gaan. Dus ik eruit en zij naar de receptie. Ik liep in het bos, en ineens begon het te regenen, niet gewoon, maar zoals het alleen in Nederland en België kan regenen! Bakken werden er over mij heen gegoten. Ik rende terug, zag gelukkig de auto van Henri en Leda aankomen en sprong er in. Helemaal doorweekt, met het vooruitzicht van minstens nog een uur in die auto te moeten zitten, werd mijn humeur er niet beter op...

"Hopelijk gaan we nu zo snel mogelijk naar huis," dacht ik. Toen zei Leda dat ze naar de wc moest. Henri reed het vakantiepark weer binnen en ik zuchtte eens diep. Het goot nog steeds verschrikkelijk, dus eigenlijk kon je geen hand voor ogen zien. Ineens werd de deur van de auto opengerukt en sprong er een kletsnatte man naast me in de auto :-o

"Theo!!! Wat doe jij hier nou????" Ik begreep er niets van. Theo zei een nummer tegen Henri, Henri keek op de bordjes en reed naar een bungalow. Theo pakte de sleutel en zei:"Kleed je nou eerst maar even om, je bent zeiknat!" Henri begon uit te laden, bakte nasi met saté voor ons allemaal en na het eten gingen Henri en Leda terug naar België! Theo had als verrassing een tweepersoonshuisje voor ons gehuurd, voor een week! Om de maand nóg korter te doen lijken!

Dat was leuk!!!!

De laatste week bij Henri en Leda vloog voorbij en voor we het wisten was het 1 juni en kregen we de sleutel van ons huis in Zaventem.

Nog een ander, niet onbelangrijk, detail: In die logeermaand organiseerde Erwin een Zaventem-wandeling voor onze gemeente. We begonnen bij OM, waar onze kerk op zondag samenkomt. Na twintig minuten waren we bij het huis waar wij zouden gaan wonen, wat ik al heel leuk vond, want we zouden dus echt op wandelafstand van de kerk komen te wonen. We liepen onze toekomstige straat uit, gingen de hoek om en.... Wow, we waren op het platteland :-o

Dat was leuk!!!!

We wonen nu bijna zeven jaar in Zaventem en het is het leukste gezelligste dorpje wat je je maar kunt voorstellen! Bij ons om de hoek begint het platteland en je kunt wandelen naar Nossegem, en nog verder naar Kortenberg enz. De mensen hier zijn vriendelijk en altijd in voor een babbel. Binnen een paar maanden kende ik hier meer mensen dan na negen jaar in Putkapel! En daar had ik ook honden hoor! Daar ging ik zelfs drie keer per dag wandelen, aangezien we geen tuin hadden...

Zaventem is leuk!!!!

Haha, en zelfs die parken vallen heel goed mee! Je kunt er echt wel langer in wandelen dan tien minuutjes! Vooral het Teletubbiepark, daar kun je nog genieten van reigers enal :-)

Maar het leukste was toch die verrassing van dat weekje Center Parcs!
Lang leve mijn desoriëntatie, dat ik helemaal niet door had hoeveel om het was van Tzum via de Kempervennen naar Heverlee :-)
Lang leve onze kinderen die ons gastvrij hebben ontvangen toen we geen huisje hadden!
Lang leve Theo, die die verrassing zo mooi verborgen had gehouden!
Lang leve God (mag je zoiets zeggen?) Die zo'n mooi cadeautje voor ons had toen we gehoorzaam waren en toch in Zaventem gingen wonen!

Als je goed kijkt op onderstaande foto, dan zie je een groen huisje en twee gele pinnetjes. Het groene huisje staat bij ons huis, het ene gele pinnetje is het voetbalveld, het andere gele pinnetje is het vliegveld. Tussen het voetbalveld en het vliegveld begint een wandelpad tussen de velden door. En als het noord-oostenwind is, kun je nog genieten van de dalende vliegtuigen ook! Zaventem rules!!!!

♥♥♥Verliefd♥♥♥

"Hoe kan dat nou, nee, na zo'n lange tijd ben je niet meer verliefd, dat gaat over in houden van en dat is helemaal anders..."

Dat zeggen ze, maar wij proberen daar altijd tegenin te gaan. En dan vind ik het zo moeilijk om onder woorden te brengen wat ik bedoel.

Op Facebook (hihi, ja op Facebook) kun je een dagelijks Woord van God krijgen. Niet een bijbeltekst, die krijg ik ook, van vele kanten, maar gewoon een wijs woord. Ik vind het frappant, want natuurlijk, ik krijg vandaag het 'woord' wat iemand anders morgen krijgt, en gisteren kreeg ik het 'woord' wat iemand anders overmorgen krijgt enz. enz., maar vaak zit er iets in, in het 'woord' van de dag. En gister ging het over verliefd zijn. Ik wil het hier even copy/pasten, want het brengt heel goed onder woorden wat ik bedoel met 'verliefd'. 't Is in het Engels, sowwy :-s


A successful relationship requires falling in love many times, always with the same person. Always with the same person, but deeper and deeper every time. Each time on a whole new level you together open in love and discover the truth of your beloved anew. There is no limit to the beauty of your beloved. If you think you've reached the end, stop generalizing.

En natuurlijk wordt hier ook de relatie met God bedoeld, maar het geldt zeker ook voor de relatie met je echtgeno(o)t(e)!!!

Jasper is toch een speciale :-)

Tja, al mijn honden waren dus altijd bang voor vuurwerk, ik heb het al eens gezegd. De een kroop onder ons bed, de ander kroop weg in de wc, maar bang waren ze allemaal! Maar Jasper niet. Nee, Jasper niet.

Toch was ik gisteravond een beetje bezorgd, je weet maar nooit. Hij wordt ook een dagje ouder, hij woont nu al dertien maanden bij deze angsthaas, je weet maar nooit.

We hadden gisteravond wat mensen op bezoek, en meestal als we bezoek hebben zitten we aan de grote tafel, gezellig te kletsen en wat te eten en/of drinken. Maar gisteravond was Oudejaar, dus we gingen iets anders doen. Via via hadden ze een PlayStation 2 geleend, met het spelletje SingStar. Het is een soort Karaoke, maar dan een wedstrijd in twee ploegen van vier. We hadden hiervoor de tv nodig, dus we zaten bij uitzondering in de living. Zo rond half twaalf kwam Jasper de kamer binnen, keek rond en begon te blaffen. Kroop achter mijn stoel en begon nog eens te blaffen. O o, dacht ik, hij is toch bang voor het vuurwerk...

Niet dus! Toen het twaalf uur werd, en wij allemaal opstonden om elkaar gelukkig nieuwjaar te wensen, slaakte hij een zucht van verlichting en ging heerlijk languit in de zetel liggen snurken. Hij was er niet meer weg te krijgen!

Hij was gewoon boos dat we zo lang in zijn slaapkamer waren blijven zitten! Meneertje wou naar bed, maar dat kon niet, want er zaten mensen op zijn bed. We hebben hem verder niet meer gehoord. Meneertje is nog steeds niet bang voor vuurwerk!

Zou hij de enige hond zijn die er niet bang voor is???