Martens solo :-)

http://franciens-place.blogspot.com/2010/12/martens-school-concert.html

Overgenomen van de website van de cultuurraad....Op de een of andere manier zijn we daar vaak geweest :-s

Vogelmuseum en Oud Kempisch dorp staan te koop

Langs de Liersesteenweg 27 te Booischot staat het voormalig vogelmuseum en oud Kempisch dorp” te koop, een handelspand met woning dat aan renovatie toe is. Het museum werd open gehouden door initiatiefnemer Theophiel Meurs van 1963 tot 1992. Dat jaar overleed Fil op 82-jarige leeftijd.  Sindsdien staat het museum leeg.

Booischot

Fil  verzamelde meer dan 2.000 opgezette vogels en dieren. Een groot deel van deze vogels en dieren staan nog altijd in het museum.

Hij kreeg heel wat van zijn dieren van zeekapiteins en missionarissen. Het ging om tropische dieren, roofvogels uit bergen, zelfs 200 dieren die ze zelfs in de Zoo niet hadden.  “De opgezette dieren zijn nog in goede staat. Ik ben de dieren blijven verzorgen met een vochtvreter, mottenbollen muizenverdelger. Maar ik heb er heel wat verbrand, voornamelijk stukken die niet goed opgevuld waren”, vertelt zoon Willy. “De beste opvulling is met tabak”. Er is zelfs een postkaart van het museum uitgegeven.

Fil zelf begon zijn verzameling in het café van zijn moeder te Heist-Goor. Van in 1978 zette hij vogels en eekhoorntjes op voor mensen die dat vroegen.

GELAGZAAL

Rond het museum langs de Liersesteenweg  bouwde Fil later een gelagzaal met een mooi interieur. Zo staat er een namaakburcht in met torentjes, nog altijd in perfecte staat.  De stoelen en tonnen uit de gelagzaal werden ondertussen al verkocht.

 “Het oud Kempisch dorp bestond in den beginne over nagebootste lemen hutten, die we echter om veiligheidsredenen hebben moeten vervangen door stenen gebouwtjes. Er is ook een oven in gemaakt, een paardenstal, tegen de muur hangen foto’s en spreuken, staan schilderingen. Een ploeg werkmannen werkte er een hele winter aan samen de rotsen in het museum”, vertelt Willy.

AUTOBUSSEN

“Toen vader nog leefde kwamen hier dagelijks autobussen vol volk op bezoek in het museum en naar de gelagzaal. De zaak was opgenomen in toeristische routes van verenigingen en autobussen. Ik kwam altijd in de gelagzaal helpen als er bussen kwamen. Vader gidste ondertussen in het museum”, vertelt Roza.

“Mijn broer Willy heeft de gelagzaal nog een tijdje open gehouden voor de buurtbewoners die er kwamen kaarten”.

400.000 EURO

Met Pasen 2007 is Emma Goossens, de vrouw van Fil, overleden op 94-jarige leeftijd.  Zij wilde tijdens haar leven liever geen “vreemden” op haar hof. De kinderen hebben nu besloten het geheel te verkopen. Daar is ook een oud orgel bij en een aantal fonteinen bij.

De kostprijs voor museum, Oud Kempisch dorp en woning, alles samen 2.150m2 en daterend uit 1920, bedraagt 400.000 euro maar is wel aan restauratie toe.

“Spîjtig dat dit allemaal weg moet”, mijmert dochter Roza nostalgisch.. Info tel. 0476-22.93.49.

FIL VAN MANDUS DE KOSTER

Stichter Theofiel Meurs werd in 1910 geboren. Hij was vooral gekend als “Fil van Mandus de keuster”. Fil was de zoon van Mandus Meurs en die werd als weesjongen door het gezin van de plaatselijke “koster” opgenomen werd.

Fil trouwde met schlagerdochter Emma Goossens. Zij hielden café op ‘t Goor tot ze in 1963 verhuisden naar het Vogelmuseum te Booischot.

Zij hadden drie kinderen: Willy (nu 75), dochter Roza (74) en Johnny (73), die in Bredene woont.

Hij gidste zelf de vele groepen, scholen, verenigingen, bezoekers. Als er Walen kwamen kon Fil niet tegen hen praten en vroeg altijd een vertaler uit de groep. Op 5 november 1992 stierf Fil. Emma stierf  met Pasen 2007 op 97-jarige leeftijd. PA.

Het Vogelmuseum.

En we waren nog zo trots op hem... Leda en ik....

Onze Jasper hè, die was nooit bang voor vuurwerk!

Ik zeg wás...

De dagen voor 31 december werd er al af en toe een strijker afgestoken, Jasper trok het zich niet aan. Tijdens de jaarwisseling werd er meer vuurwerk afgestoken, niet te vergelijken met Nederland natuurlijk, maar toch genoeg om de meeste honden goed bang te krijgen, maar Jasper trok het zich niet aan.

1 januari kwamen de Meneertjes hier gourmetten en voor het eten maakte Johan een paar flessen schuimwijn open voor het feestelijk begin van de maaltijd. Hij schudde eens flink met de fles, om een echte knal te krijgen (het was Pêche, dus dan mag het wel hè, Johan DC?) en lap, de kurk kwam op Jasper terecht. Als door een wesp gestoken sprong hij op en vluchtte naar de andere kamer. Wij moesten nog lachen: Haha, voor vuurwerk is hij niet bang, maar voor zo'n stomme kurk wel....

En ja hoor, gisteravond (2 januari) liep Jasper ineens te piepen, te bibberen als een juffershondje (van 50 kg, dat wel), te ijsberen, staart tussen de poten.... Wat heeft hij nou? Kom, moet je naar buiten? No way, hij durfde zelfs niet bij de achterdeur in de buurt te komen.... Zou hij pijn hebben? Toch niet aan zijn nek of zijn poten in ieder geval. Oké, er werd buiten nog wat vergeten vuurwerk afgestoken, maar daar was Jasper toch zeker niet bang voor?

Toch wel dus :-( Toen na een uurtje het vuurwerk buiten was afgelopen, was Jasper weer vrolijk. Het gebibber was gedaan en hij ging weer rustig liggen...

Van die stomme kurk? Ik denk het, anders zou ik het echt niet weten, waarom hij ineens wél bang is voor vuurwerk...

En we waren nog zo trots op hem... Leda en ik...

PS Er is nog één hoop: Jasper is een beetje dom (een beetje maar hoor), dus misschien is hij over een poosje weer vergeten dat hij er bang voor is :-p