Wie verwacht er nou in België dat het gaat regenen???
28.1.10
27.1.10
Te koop
Geloof het of niet, maar het huis van vrienden van ons staat te koop en op deze manier maakt hun huisbaas dit bekend aan de wereld....
15.1.10
De hondenfluisteraar
Dat ben ik! Dat wist je niet hè, maar het is echt waar!Iedere ochtend als ik uit de badkamer kom en ik loop naar de kapstok voor mijn jas en mijn schoenen, begint Jasper te blaffen. Net zolang tot ik hem zijn riem aan heb gedaan en de deur uit ga. Dat vind ik niet zo leuk, dus ik probeerde er van alles aan te doen. Roepen, tieren, dreigen met een van mijn schoenen, negeren, alles! Niets hielp, meneertje bleef blaffen. En niet zachtjes hè!
Maar nu heb ik het gevonden:-)
Ik kom uit de badkamer en begin heel zachtjes tegen hem te fluisteren. Doe dan eerst zijn riem aan en dan pas mijn jas en schoenen. Ondertussen blijf ik tegen hem fluisteren. En het werkt! Hij blaft 's morgens niet meer als ik met hem ga wandelen! Hoera!
Ik hoop dat het zo blijft natuurlijk, want als Tjip en Cien hier over twee weken (twee weken!!!!) met de kids komen logeren, en ze willen een beetje uitslapen, is het wel errug handig als het beestje niet blaft 's morgens vroeg :-)
PS Ik weet nou eigenlijk niet zeker of het komt doordat ik fluister of doordat ik eerst zijn riem aan doe in plaats van eerst mijn jas en schoenen, maar een kniesoor die daar op let! Hij blaft niet meer :-)
11.1.10
Dat was leuk!!!!
Toen we met onze winkel gestopt waren, besloten we om een ander huis te zoeken. We woonden toen in Wilsele-Putkapel. Een leuk hoekhuis, vlakbij een klein bos, vlakbij verschillende wandelpaden, langs het spoor of door het veld, maar veel te groot voor ons tweeën. En als we dan toch gingen verhuizen, dan maar gelijk naar Zaventem, want daar was onze kerk (Evangelische Gemeente). Voor Theo maakte het niet zoveel uit. Nu moest hij ongeveer 7 à 8 km rijden met file, dan moest hij ongeveer 15 km rijden zonder file.
Dus wij aan het zoeken en zoeken, en hoe meer we aan het zoeken waren hoe meer Zaventem me tegen begon te staan. Het waren allemaal saaie straten met zo hier en daar een parkje, waar je in tien minuten doorheen was. Bluh! Maar ja, we hadden het nu eenmaal op ons hart gekregen, we bleven in Zaventem zoeken. We hadden de tijd. We hadden onze opzeg netjes aan het eind van ons 3-6-9 contract gedaan, dus er kon ons niets gebeuren. 1 april 2003 moesten we er pas uit.
Maar het was makkelijker gezegd dan gedaan. We bleven zoeken, maar het was of te duur, of er mocht geen hond mee... Zo langzamerhand begonnen we ook een beetje buiten Zaventem te zoeken, niet naar de stem binnenin ons luisterend...
Op een bepaald moment belde Iwan op dat er bij hun om de hoek, onderaan de Kesselberg een huisje te huur stond. Wij gebeld en gelijk een optie genomen. Zaterdags mochten we komen kijken. We kwamen binnen, het was klein, geen tuin, twee slaapkamertjes, maar... aan de voet van de Kesselberg. Terwijl Theo en ik heel even nadachten en overlegden, hoorden we de eigenaar tegen iemand anders zeggen:"Ok, dat is afgesproken, als u het contract tekent is het voor u!" Wij waren heel verontwaardigd, want we hadden toch een optie genomen? "Ach, na u hebben er nog zoveel gebeld, en die wilden allemaal een optie..." Ja ja, lekker zakendoen, dat wel. Maar dat huisje hadden we dus weer niet.
In Heverlee, daar stond een echt droomhuis! Op wandelafstand van Henri en Leda, niet ver van wandelpaden, veel natuur, een grote tuin... We gingen er een beetje vroeger naar toe dan het bezoekuur, dan zouden we het wel hebben. "Nee hoor, u was de negende beller, dus de andere acht hebben de eerste kans!" Oh nee, elke huisbaas heeft andere regeltjes. Nou, als we de negende zijn kunnen we het wel vergeten :-(
Theo reed na een vergadering nog even door Zaventem en zag ineens op de bovenverdieping op een raam, aan de zijkant van een huis, "te huur" staan. Hij belde aan, mocht rondkijken en had gelijk besloten. Hij reed naar huis, haalde mij op en hup, ik mocht ook kijken. En ja hoor, de buitenkant was lelijk, de binnenkant was klein, het kwam pas 1 juni vrij, wat bedoel je nou met: "Dit wordt ons droomhuis?" Tot ik buiten kwam... Een grote koer, met kasseien, alsof je in Zuid-Frankrijk was en een tuin... niet normaal meer! Ok, op de koer stond het onkruid kniehoog en in de tuin stond het gras anderhalf tot twee meter hoog, maar daar kon ik wel doorheen kijken, dat gaf niet! Op die manier zou het niet erg zijn om in dat saaie grauwe Zaventem te wonen... Alleen, 1 juni, kon dat niet veranderd worden? Nee, dat ging echt niet.
Nou ja, Henri en Leda hadden al een paar keer aangeboden dat we wel bij hun mochten logeren om een paar weken te overbruggen, maar twee maanden? Dat is veel... Ons oude huis in Putkapel was namelijk al verhuurd. Wij naar die nieuwe huurders gebeld, en gevraagd of ze er niet wat later in wilden. Nou, ok 1 mei kwam voor hun ook wel goed uit in plaats van 1 april, maar 1 juni, nee, dat werd te laat!
Tja, we wisten diep in ons hart dat het veel voordelen voor onszelf en voor de gemeente zou hebben als we in Zaventem zouden gaan wonen, dus, ok, het aanbod van Henri en Leda aangenomen. Mogen we dan toch een maand bij jullie logeren? We kregen daar een grote kamer, we namen ons eigen bed mee, ze hadden kasten voor ons leeggeruimd, maar toch was het natuurlijk behelpen. Al onze meubelen waren verdeeld over drie garages van lieve mensen die dat aan hadden geboden, Raksha mocht mee naar Henri en Leda, alles ok.
Na een week ging ik een week met Raksha naar Friesland, naar Tjipke en Francien. Gewoon om de maand wat korter te laten lijken en ook omdat het leuk was. Theo moest werken, dus die ging die week bij Johan in OM logeren. Henri en Leda zouden mij na een week in Friesland op komen halen. De ochtend van mijn vertrekdag, zei Francien ineens: "Kom, geef je was!" Ik vond het onzin, want ik kon toch bij Henri en Leda wassen? Nee, ze stond er op. Alles ging in de wasmachine en de droogtrommel, en ik heb het toen ook maar gelijk gestreken, want als we nou toch bezig waren...
's Middags kwamen Henri en Leda en na een bak koffie vertrokken we. "O ja," zei Henri, "we willen eens een andere weg uitproberen, een beetje binnendoor." Nou kan je mij van alles wijsmaken, want ik rijd sowieso zelf niet met de auto, maar ik ben ook nog eens altijd de weg kwijt. Ik was dan ook eigenlijk helemaal niet verbaasd dat we zomaar ineens langs de Kempervennen reden. Ons favoriete vakantieplekje in die tijd. Henri bedacht ineens dat hij wat folders wilde hebben, dus hij stopte en reed het vakantiepark in. Ik zei: "Laat mij er even uit, Raksha zit al keilang in de auto, dan ga ik even buiten het park met hem wandelen!" Lastig hoor, zo'n moeder, daar viel niet tegenin te gaan. Dus ik eruit en zij naar de receptie. Ik liep in het bos, en ineens begon het te regenen, niet gewoon, maar zoals het alleen in Nederland en België kan regenen! Bakken werden er over mij heen gegoten. Ik rende terug, zag gelukkig de auto van Henri en Leda aankomen en sprong er in. Helemaal doorweekt, met het vooruitzicht van minstens nog een uur in die auto te moeten zitten, werd mijn humeur er niet beter op...
"Hopelijk gaan we nu zo snel mogelijk naar huis," dacht ik. Toen zei Leda dat ze naar de wc moest. Henri reed het vakantiepark weer binnen en ik zuchtte eens diep. Het goot nog steeds verschrikkelijk, dus eigenlijk kon je geen hand voor ogen zien. Ineens werd de deur van de auto opengerukt en sprong er een kletsnatte man naast me in de auto :-o
"Theo!!! Wat doe jij hier nou????" Ik begreep er niets van. Theo zei een nummer tegen Henri, Henri keek op de bordjes en reed naar een bungalow. Theo pakte de sleutel en zei:"Kleed je nou eerst maar even om, je bent zeiknat!" Henri begon uit te laden, bakte nasi met saté voor ons allemaal en na het eten gingen Henri en Leda terug naar België! Theo had als verrassing een tweepersoonshuisje voor ons gehuurd, voor een week! Om de maand nóg korter te doen lijken!
Dat was leuk!!!!
De laatste week bij Henri en Leda vloog voorbij en voor we het wisten was het 1 juni en kregen we de sleutel van ons huis in Zaventem.
Nog een ander, niet onbelangrijk, detail: In die logeermaand organiseerde Erwin een Zaventem-wandeling voor onze gemeente. We begonnen bij OM, waar onze kerk op zondag samenkomt. Na twintig minuten waren we bij het huis waar wij zouden gaan wonen, wat ik al heel leuk vond, want we zouden dus echt op wandelafstand van de kerk komen te wonen. We liepen onze toekomstige straat uit, gingen de hoek om en.... Wow, we waren op het platteland :-o
Dat was leuk!!!!
We wonen nu bijna zeven jaar in Zaventem en het is het leukste gezelligste dorpje wat je je maar kunt voorstellen! Bij ons om de hoek begint het platteland en je kunt wandelen naar Nossegem, en nog verder naar Kortenberg enz. De mensen hier zijn vriendelijk en altijd in voor een babbel. Binnen een paar maanden kende ik hier meer mensen dan na negen jaar in Putkapel! En daar had ik ook honden hoor! Daar ging ik zelfs drie keer per dag wandelen, aangezien we geen tuin hadden...
Zaventem is leuk!!!!
Haha, en zelfs die parken vallen heel goed mee! Je kunt er echt wel langer in wandelen dan tien minuutjes! Vooral het Teletubbiepark, daar kun je nog genieten van reigers enal :-)
Maar het leukste was toch die verrassing van dat weekje Center Parcs!
Lang leve mijn desoriëntatie, dat ik helemaal niet door had hoeveel om het was van Tzum via de Kempervennen naar Heverlee :-)
Lang leve onze kinderen die ons gastvrij hebben ontvangen toen we geen huisje hadden!
Lang leve Theo, die die verrassing zo mooi verborgen had gehouden!
Lang leve God (mag je zoiets zeggen?) Die zo'n mooi cadeautje voor ons had toen we gehoorzaam waren en toch in Zaventem gingen wonen!
Als je goed kijkt op onderstaande foto, dan zie je een groen huisje en twee gele pinnetjes. Het groene huisje staat bij ons huis, het ene gele pinnetje is het voetbalveld, het andere gele pinnetje is het vliegveld. Tussen het voetbalveld en het vliegveld begint een wandelpad tussen de velden door. En als het noord-oostenwind is, kun je nog genieten van de dalende vliegtuigen ook! Zaventem rules!!!!
Dus wij aan het zoeken en zoeken, en hoe meer we aan het zoeken waren hoe meer Zaventem me tegen begon te staan. Het waren allemaal saaie straten met zo hier en daar een parkje, waar je in tien minuten doorheen was. Bluh! Maar ja, we hadden het nu eenmaal op ons hart gekregen, we bleven in Zaventem zoeken. We hadden de tijd. We hadden onze opzeg netjes aan het eind van ons 3-6-9 contract gedaan, dus er kon ons niets gebeuren. 1 april 2003 moesten we er pas uit.
Maar het was makkelijker gezegd dan gedaan. We bleven zoeken, maar het was of te duur, of er mocht geen hond mee... Zo langzamerhand begonnen we ook een beetje buiten Zaventem te zoeken, niet naar de stem binnenin ons luisterend...
Op een bepaald moment belde Iwan op dat er bij hun om de hoek, onderaan de Kesselberg een huisje te huur stond. Wij gebeld en gelijk een optie genomen. Zaterdags mochten we komen kijken. We kwamen binnen, het was klein, geen tuin, twee slaapkamertjes, maar... aan de voet van de Kesselberg. Terwijl Theo en ik heel even nadachten en overlegden, hoorden we de eigenaar tegen iemand anders zeggen:"Ok, dat is afgesproken, als u het contract tekent is het voor u!" Wij waren heel verontwaardigd, want we hadden toch een optie genomen? "Ach, na u hebben er nog zoveel gebeld, en die wilden allemaal een optie..." Ja ja, lekker zakendoen, dat wel. Maar dat huisje hadden we dus weer niet.
In Heverlee, daar stond een echt droomhuis! Op wandelafstand van Henri en Leda, niet ver van wandelpaden, veel natuur, een grote tuin... We gingen er een beetje vroeger naar toe dan het bezoekuur, dan zouden we het wel hebben. "Nee hoor, u was de negende beller, dus de andere acht hebben de eerste kans!" Oh nee, elke huisbaas heeft andere regeltjes. Nou, als we de negende zijn kunnen we het wel vergeten :-(
Theo reed na een vergadering nog even door Zaventem en zag ineens op de bovenverdieping op een raam, aan de zijkant van een huis, "te huur" staan. Hij belde aan, mocht rondkijken en had gelijk besloten. Hij reed naar huis, haalde mij op en hup, ik mocht ook kijken. En ja hoor, de buitenkant was lelijk, de binnenkant was klein, het kwam pas 1 juni vrij, wat bedoel je nou met: "Dit wordt ons droomhuis?" Tot ik buiten kwam... Een grote koer, met kasseien, alsof je in Zuid-Frankrijk was en een tuin... niet normaal meer! Ok, op de koer stond het onkruid kniehoog en in de tuin stond het gras anderhalf tot twee meter hoog, maar daar kon ik wel doorheen kijken, dat gaf niet! Op die manier zou het niet erg zijn om in dat saaie grauwe Zaventem te wonen... Alleen, 1 juni, kon dat niet veranderd worden? Nee, dat ging echt niet.
Nou ja, Henri en Leda hadden al een paar keer aangeboden dat we wel bij hun mochten logeren om een paar weken te overbruggen, maar twee maanden? Dat is veel... Ons oude huis in Putkapel was namelijk al verhuurd. Wij naar die nieuwe huurders gebeld, en gevraagd of ze er niet wat later in wilden. Nou, ok 1 mei kwam voor hun ook wel goed uit in plaats van 1 april, maar 1 juni, nee, dat werd te laat!
Tja, we wisten diep in ons hart dat het veel voordelen voor onszelf en voor de gemeente zou hebben als we in Zaventem zouden gaan wonen, dus, ok, het aanbod van Henri en Leda aangenomen. Mogen we dan toch een maand bij jullie logeren? We kregen daar een grote kamer, we namen ons eigen bed mee, ze hadden kasten voor ons leeggeruimd, maar toch was het natuurlijk behelpen. Al onze meubelen waren verdeeld over drie garages van lieve mensen die dat aan hadden geboden, Raksha mocht mee naar Henri en Leda, alles ok.
Na een week ging ik een week met Raksha naar Friesland, naar Tjipke en Francien. Gewoon om de maand wat korter te laten lijken en ook omdat het leuk was. Theo moest werken, dus die ging die week bij Johan in OM logeren. Henri en Leda zouden mij na een week in Friesland op komen halen. De ochtend van mijn vertrekdag, zei Francien ineens: "Kom, geef je was!" Ik vond het onzin, want ik kon toch bij Henri en Leda wassen? Nee, ze stond er op. Alles ging in de wasmachine en de droogtrommel, en ik heb het toen ook maar gelijk gestreken, want als we nou toch bezig waren...
's Middags kwamen Henri en Leda en na een bak koffie vertrokken we. "O ja," zei Henri, "we willen eens een andere weg uitproberen, een beetje binnendoor." Nou kan je mij van alles wijsmaken, want ik rijd sowieso zelf niet met de auto, maar ik ben ook nog eens altijd de weg kwijt. Ik was dan ook eigenlijk helemaal niet verbaasd dat we zomaar ineens langs de Kempervennen reden. Ons favoriete vakantieplekje in die tijd. Henri bedacht ineens dat hij wat folders wilde hebben, dus hij stopte en reed het vakantiepark in. Ik zei: "Laat mij er even uit, Raksha zit al keilang in de auto, dan ga ik even buiten het park met hem wandelen!" Lastig hoor, zo'n moeder, daar viel niet tegenin te gaan. Dus ik eruit en zij naar de receptie. Ik liep in het bos, en ineens begon het te regenen, niet gewoon, maar zoals het alleen in Nederland en België kan regenen! Bakken werden er over mij heen gegoten. Ik rende terug, zag gelukkig de auto van Henri en Leda aankomen en sprong er in. Helemaal doorweekt, met het vooruitzicht van minstens nog een uur in die auto te moeten zitten, werd mijn humeur er niet beter op...
"Hopelijk gaan we nu zo snel mogelijk naar huis," dacht ik. Toen zei Leda dat ze naar de wc moest. Henri reed het vakantiepark weer binnen en ik zuchtte eens diep. Het goot nog steeds verschrikkelijk, dus eigenlijk kon je geen hand voor ogen zien. Ineens werd de deur van de auto opengerukt en sprong er een kletsnatte man naast me in de auto :-o
"Theo!!! Wat doe jij hier nou????" Ik begreep er niets van. Theo zei een nummer tegen Henri, Henri keek op de bordjes en reed naar een bungalow. Theo pakte de sleutel en zei:"Kleed je nou eerst maar even om, je bent zeiknat!" Henri begon uit te laden, bakte nasi met saté voor ons allemaal en na het eten gingen Henri en Leda terug naar België! Theo had als verrassing een tweepersoonshuisje voor ons gehuurd, voor een week! Om de maand nóg korter te doen lijken!
Dat was leuk!!!!
De laatste week bij Henri en Leda vloog voorbij en voor we het wisten was het 1 juni en kregen we de sleutel van ons huis in Zaventem.
Nog een ander, niet onbelangrijk, detail: In die logeermaand organiseerde Erwin een Zaventem-wandeling voor onze gemeente. We begonnen bij OM, waar onze kerk op zondag samenkomt. Na twintig minuten waren we bij het huis waar wij zouden gaan wonen, wat ik al heel leuk vond, want we zouden dus echt op wandelafstand van de kerk komen te wonen. We liepen onze toekomstige straat uit, gingen de hoek om en.... Wow, we waren op het platteland :-o
Dat was leuk!!!!
We wonen nu bijna zeven jaar in Zaventem en het is het leukste gezelligste dorpje wat je je maar kunt voorstellen! Bij ons om de hoek begint het platteland en je kunt wandelen naar Nossegem, en nog verder naar Kortenberg enz. De mensen hier zijn vriendelijk en altijd in voor een babbel. Binnen een paar maanden kende ik hier meer mensen dan na negen jaar in Putkapel! En daar had ik ook honden hoor! Daar ging ik zelfs drie keer per dag wandelen, aangezien we geen tuin hadden...
Zaventem is leuk!!!!
Haha, en zelfs die parken vallen heel goed mee! Je kunt er echt wel langer in wandelen dan tien minuutjes! Vooral het Teletubbiepark, daar kun je nog genieten van reigers enal :-)
Maar het leukste was toch die verrassing van dat weekje Center Parcs!
Lang leve mijn desoriëntatie, dat ik helemaal niet door had hoeveel om het was van Tzum via de Kempervennen naar Heverlee :-)
Lang leve onze kinderen die ons gastvrij hebben ontvangen toen we geen huisje hadden!
Lang leve Theo, die die verrassing zo mooi verborgen had gehouden!
Lang leve God (mag je zoiets zeggen?) Die zo'n mooi cadeautje voor ons had toen we gehoorzaam waren en toch in Zaventem gingen wonen!
Als je goed kijkt op onderstaande foto, dan zie je een groen huisje en twee gele pinnetjes. Het groene huisje staat bij ons huis, het ene gele pinnetje is het voetbalveld, het andere gele pinnetje is het vliegveld. Tussen het voetbalveld en het vliegveld begint een wandelpad tussen de velden door. En als het noord-oostenwind is, kun je nog genieten van de dalende vliegtuigen ook! Zaventem rules!!!!
6.1.10
♥♥♥Verliefd♥♥♥
"Hoe kan dat nou, nee, na zo'n lange tijd ben je niet meer verliefd, dat gaat over in houden van en dat is helemaal anders..."Dat zeggen ze, maar wij proberen daar altijd tegenin te gaan. En dan vind ik het zo moeilijk om onder woorden te brengen wat ik bedoel.
Op Facebook (hihi, ja op Facebook) kun je een dagelijks Woord van God krijgen. Niet een bijbeltekst, die krijg ik ook, van vele kanten, maar gewoon een wijs woord. Ik vind het frappant, want natuurlijk, ik krijg vandaag het 'woord' wat iemand anders morgen krijgt, en gisteren kreeg ik het 'woord' wat iemand anders overmorgen krijgt enz. enz., maar vaak zit er iets in, in het 'woord' van de dag. En gister ging het over verliefd zijn. Ik wil het hier even copy/pasten, want het brengt heel goed onder woorden wat ik bedoel met 'verliefd'. 't Is in het Engels, sowwy :-s
A successful relationship requires falling in love many times, always with the same person. Always with the same person, but deeper and deeper every time. Each time on a whole new level you together open in love and discover the truth of your beloved anew. There is no limit to the beauty of your beloved. If you think you've reached the end, stop generalizing.
En natuurlijk wordt hier ook de relatie met God bedoeld, maar het geldt zeker ook voor de relatie met je echtgeno(o)t(e)!!!
1.1.10
Jasper is toch een speciale :-)
Tja, al mijn honden waren dus altijd bang voor vuurwerk, ik heb het al eens gezegd. De een kroop onder ons bed, de ander kroop weg in de wc, maar bang waren ze allemaal! Maar Jasper niet. Nee, Jasper niet.
Toch was ik gisteravond een beetje bezorgd, je weet maar nooit. Hij wordt ook een dagje ouder, hij woont nu al dertien maanden bij deze angsthaas, je weet maar nooit.
We hadden gisteravond wat mensen op bezoek, en meestal als we bezoek hebben zitten we aan de grote tafel, gezellig te kletsen en wat te eten en/of drinken. Maar gisteravond was Oudejaar, dus we gingen iets anders doen. Via via hadden ze een PlayStation 2 geleend, met het spelletje SingStar. Het is een soort Karaoke, maar dan een wedstrijd in twee ploegen van vier. We hadden hiervoor de tv nodig, dus we zaten bij uitzondering in de living. Zo rond half twaalf kwam Jasper de kamer binnen, keek rond en begon te blaffen. Kroop achter mijn stoel en begon nog eens te blaffen. O o, dacht ik, hij is toch bang voor het vuurwerk...
Niet dus! Toen het twaalf uur werd, en wij allemaal opstonden om elkaar gelukkig nieuwjaar te wensen, slaakte hij een zucht van verlichting en ging heerlijk languit in de zetel liggen snurken. Hij was er niet meer weg te krijgen!
Hij was gewoon boos dat we zo lang in zijn slaapkamer waren blijven zitten! Meneertje wou naar bed, maar dat kon niet, want er zaten mensen op zijn bed. We hebben hem verder niet meer gehoord. Meneertje is nog steeds niet bang voor vuurwerk!
Zou hij de enige hond zijn die er niet bang voor is???
Abonneren op:
Posts (Atom)