Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: Raksha kan niet typen, Raksha kan niet op de computer werken, Raksha kan niet praten, niet denken (hoewel, dat laatste, daar twijfel ik eigenlijk aan...)!
Raksha is een doodgewone hond. Ik begrijp dat het een desillusie is voor velen van jullie (AL die trouwe lezertjes, LOL), maar vanaf nu komt Raksha niet meer aan het woord.
Ik zal nog wel veel over Raksha schrijven, 't is nu eenmaal een belangrijk wezentje in mijn leven, maar ze komt niet meer zelf aan het woord...
Ook op het Breeze-forum is de rol van Raksha afgelopen. Het zij zo...
24.9.08
21.9.08
Kapoen en Jackske
Eerst even zeggen dat ik vorige keer niet echt ziek ben geworden, van die kouwe spaghetti...
Maar nou vandaag! Pfff, Jasper♥ (de Berner Sennen van Henri en Leda) is hier weer sinds vrijdagavond. Jullie weten onderhand wel dat Jasper♥ mijn belangrijkste verloofde is hè! Nou, vanmorgen gingen we met ons drietjes wandelen, mama, Jasper♥ en ik. Niks aan de hand, dat doen we zo vaak, en met onze gentle leaders aan, kan mama ons makkelijk houden.
Eerst kwamen we Raymonda tegen, met Mushka en Pukkie (een Jack Russel en een kruising tussen een Jack Russel en een Beagle). Nou, dat was wel leuk. Mushka en Pukkie en Jasper zijn allemaal mannetjes, maar ze verdragen elkaar goed, nooit ruzie ofzo. Dus we stonden wat te kwispelen en lekjes te geven enzo, netjes aan de lijn allemaal, komt ineens Jackske (Jack Russel van Raymonda's zoon Mark) aangerend en baf, hij valt zomaar Jasper♥ aan. Nou is Jasper♥ zo ongeveer de liefste en zachtste hond die ik ken, al weegt hij meer dan 50 kg, maar dit kon hij niet op zich laten zitten. Dus hij gaf een grauw naar Jackske. Jackske sprong met een schreeuw achteruit, maar vloog gelijk weer op Jasper♥ af en begon hem weer aan te vallen (het was een foto waard hoor, zo ongeveer Kleinduimpje die de Reus aanvalt). Nog steeds niks aan de hand, tot Kapoen (pitbull, ook van Mark) aan kwam rennen en Jackske begon te verdedigen. Toen ze daar zo met zijn tweeën aan Jasper♥ hingen, kon ik er niet meer tegen! Normaal is Kapoen een goeie vriend van mij. Jackske niet, maar die negeer ik altijd en dan gaat het best. Maar nu, nu ze met zijn tweeën aan Jasper♥ hingen, moest ik me wel moeien hè! Twee tegen één is gemeen, dus ik viel Jackske aan... Mark was nog nergens te bekennen en Raymonda stond naar mama te roepen dat ze weg moest rennen met ons en dat als Kapoen beet, het om te doden zou zijn. Nou is mama niet helemaal gek, dus ze dacht:"Als ik nu weg probeer te rennen, komen die twee gewoon achter ons aan, en dan zijn de poppen pas helemaal aan het dansen!" (ik weet bijna altijd wat mama denkt)
Dus mama bleef stokstijf staan tussen die vier vechtende grommende kwijlende honden (waaronder ik dus) en eindelijk kwam Mark de hoek om. Toen was het gedaan met vechten, want mama had ons dus kort aan de lijn en Mark pakte onmiddellijk Jackske er tussen uit. Kapoen gaf nog een klein grommetje naar Jasper♥, een knipoogje naar mij en ging toen met zijn baasje mee....
Dat knipoogje betekende: dit komt niet tussen onze vriendschap hè! Dit was iets tussen Kleinduimpje en de Reus en wij hebben ze alleen maar verdedigd... Dus Kapoen is mijn vriend nog wel, maar Jackske? Amai nog niet! Wat een mormel!!!!
Oja, trouwens, niemand gewond hè, gewoon wat plukken haar verloren enzo, maar geen echte beten hoor!
Maar nou vandaag! Pfff, Jasper♥ (de Berner Sennen van Henri en Leda) is hier weer sinds vrijdagavond. Jullie weten onderhand wel dat Jasper♥ mijn belangrijkste verloofde is hè! Nou, vanmorgen gingen we met ons drietjes wandelen, mama, Jasper♥ en ik. Niks aan de hand, dat doen we zo vaak, en met onze gentle leaders aan, kan mama ons makkelijk houden.
Eerst kwamen we Raymonda tegen, met Mushka en Pukkie (een Jack Russel en een kruising tussen een Jack Russel en een Beagle). Nou, dat was wel leuk. Mushka en Pukkie en Jasper zijn allemaal mannetjes, maar ze verdragen elkaar goed, nooit ruzie ofzo. Dus we stonden wat te kwispelen en lekjes te geven enzo, netjes aan de lijn allemaal, komt ineens Jackske (Jack Russel van Raymonda's zoon Mark) aangerend en baf, hij valt zomaar Jasper♥ aan. Nou is Jasper♥ zo ongeveer de liefste en zachtste hond die ik ken, al weegt hij meer dan 50 kg, maar dit kon hij niet op zich laten zitten. Dus hij gaf een grauw naar Jackske. Jackske sprong met een schreeuw achteruit, maar vloog gelijk weer op Jasper♥ af en begon hem weer aan te vallen (het was een foto waard hoor, zo ongeveer Kleinduimpje die de Reus aanvalt). Nog steeds niks aan de hand, tot Kapoen (pitbull, ook van Mark) aan kwam rennen en Jackske begon te verdedigen. Toen ze daar zo met zijn tweeën aan Jasper♥ hingen, kon ik er niet meer tegen! Normaal is Kapoen een goeie vriend van mij. Jackske niet, maar die negeer ik altijd en dan gaat het best. Maar nu, nu ze met zijn tweeën aan Jasper♥ hingen, moest ik me wel moeien hè! Twee tegen één is gemeen, dus ik viel Jackske aan... Mark was nog nergens te bekennen en Raymonda stond naar mama te roepen dat ze weg moest rennen met ons en dat als Kapoen beet, het om te doden zou zijn. Nou is mama niet helemaal gek, dus ze dacht:"Als ik nu weg probeer te rennen, komen die twee gewoon achter ons aan, en dan zijn de poppen pas helemaal aan het dansen!" (ik weet bijna altijd wat mama denkt)
Dus mama bleef stokstijf staan tussen die vier vechtende grommende kwijlende honden (waaronder ik dus) en eindelijk kwam Mark de hoek om. Toen was het gedaan met vechten, want mama had ons dus kort aan de lijn en Mark pakte onmiddellijk Jackske er tussen uit. Kapoen gaf nog een klein grommetje naar Jasper♥, een knipoogje naar mij en ging toen met zijn baasje mee....
Dat knipoogje betekende: dit komt niet tussen onze vriendschap hè! Dit was iets tussen Kleinduimpje en de Reus en wij hebben ze alleen maar verdedigd... Dus Kapoen is mijn vriend nog wel, maar Jackske? Amai nog niet! Wat een mormel!!!!
Oja, trouwens, niemand gewond hè, gewoon wat plukken haar verloren enzo, maar geen echte beten hoor!
17.9.08
die hond :-(
Pfff, ze hadden gister spaghetti gegeten. Ik ben er gek op en ik had een beetje in mijn bak gehad, bij mijn brokken, dus ik was een tevreden hondje... De rest had papa in de frigo gezet om vandaag op te bakken bij de lunch. Nou, Johan en papa namen allebei een bordje en de rest werd weer teruggezet in de frigo.
Nu ging mama vanavond weer koken (eigenlijk gebeurt dat niet vaak meer, dat mama twee dagen achter elkaar kookt hoor, maar toevallig was het nu wel een keertje zo, papa en Johan zullen de rest van de week wel weer de klos zijn) en ze had de braadpan nodig. Dus ze vroeg aan papa: "Waar is de braadpan?" "Oh," zei papa, "nog in de koelkast met een restje spaghetti, ik zal het wel aan 'de hond' geven..." Precies of ik heb geen naam, grrr. En mama zei nog:"Zo, ijskoud uit de frigo?", maar papa vond het geen probleem voor 'die hond'. Ok, ik kan er niet aan weerstaan hè, dus ik heb het opgegeten, maar nu ligt er dus een ijskouwe klomp spaghetti in mijn maag... Ik hoop dat ik niet moet spugen, want dan ben ik zelfs niet meer gewoon 'die hond', dan ben ik 'die vieze hond' :-(
Moeten ze me geen kouwe spaghetti geven hè! Ik zal jullie later de afloop wel vertellen :-)
Nu ging mama vanavond weer koken (eigenlijk gebeurt dat niet vaak meer, dat mama twee dagen achter elkaar kookt hoor, maar toevallig was het nu wel een keertje zo, papa en Johan zullen de rest van de week wel weer de klos zijn) en ze had de braadpan nodig. Dus ze vroeg aan papa: "Waar is de braadpan?" "Oh," zei papa, "nog in de koelkast met een restje spaghetti, ik zal het wel aan 'de hond' geven..." Precies of ik heb geen naam, grrr. En mama zei nog:"Zo, ijskoud uit de frigo?", maar papa vond het geen probleem voor 'die hond'. Ok, ik kan er niet aan weerstaan hè, dus ik heb het opgegeten, maar nu ligt er dus een ijskouwe klomp spaghetti in mijn maag... Ik hoop dat ik niet moet spugen, want dan ben ik zelfs niet meer gewoon 'die hond', dan ben ik 'die vieze hond' :-(
Moeten ze me geen kouwe spaghetti geven hè! Ik zal jullie later de afloop wel vertellen :-)
15.9.08
Test test test
Pfff, ik had iets op Facebook geïmporteerd, mijn blog dus, of eigenlijk Raksha's blog. Toen kwam er een lijst van 25 berichtjes op mijn Wall. Toen haalde ik het weer weg. Toen zei Henri dat ik het moest laten staan, dat het alleen in het begin even gek stond, maar daarna handig zou zijn. Toen zette ik het weer terug. Toen zag ik het niet. Toen zei Henri dat ik gewoon even een berichtje op mijn blog, of eigenlijk Raksha's blog, moest zetten en dat dat dan een paar uur later vanzelf op mijn Facebook zou komen. Nou, ok dan, hier is het berichtje. Nou maar hopen dat het op Facebook terecht komt... Maar waar het dan op Facebook terecht komt ben ik vergeten te vragen :-s
En nu staan er naar het schijnt twee lijstjes van 25 berichtjes op mijn Facebook, maar zelfs dat kon ik niet meer vinden :-s
't Komt wel goed met mij! 'k Ben goe bezig, pffff...
Dat heb je als je je met dingen bezig houdt die niet voor je leeftijd gemaakt zijn. Eigen schuld, dikke bult.
Nou het berichtje is lang genoeg, dus nu maar afwachten of het op mijn Facebook verschijnt! Allen daarheen dan maar weer... Maar wel een paar uur wachten, want dan verschijnt het daar pas, maar dan lig ik al in mijn bedje, dus voor mij zal het morgenochtend worden.
Ik moet gelijk ook nog even een nieuw label maken: gezeur :-)
En nu staan er naar het schijnt twee lijstjes van 25 berichtjes op mijn Facebook, maar zelfs dat kon ik niet meer vinden :-s
't Komt wel goed met mij! 'k Ben goe bezig, pffff...
Dat heb je als je je met dingen bezig houdt die niet voor je leeftijd gemaakt zijn. Eigen schuld, dikke bult.
Nou het berichtje is lang genoeg, dus nu maar afwachten of het op mijn Facebook verschijnt! Allen daarheen dan maar weer... Maar wel een paar uur wachten, want dan verschijnt het daar pas, maar dan lig ik al in mijn bedje, dus voor mij zal het morgenochtend worden.
Ik moet gelijk ook nog even een nieuw label maken: gezeur :-)
10.9.08
Jasper♥
Jasper is hier het weekend geweest♥
Zijn binnenkomst was echt supercool! Mama had juist gekuist en daarna begon het te regenen en mocht ik ineens niet binnen en buiten wanneer ik wilde :-(. Mama krijgt die kuren zo altijd twee keer per week, als ze gedweild heeft. Als het dan buiten droog is, mag ik gewoon een half uurtje niet door de keuken enzo, maar als het regent doet ze heel ingewikkeld.
En ja hoor, ze was klaar met dweilen, het regende en wie stond daar: Jasper! Was ze even vergeten dat die een weekendje zou komen :-)
Het grappigste was, dat papa een doos met plastic bordjes, bekertjes, koffiebekertjes, en bestekken had klaargezet voor Henri, voor het kraamfeest. Toen Henri binnen kwam met Jasper, sprong Jasper als een eh, nou ja, als een Jasper door de lucht en de doos met plastic gerief vloog ook door de lucht :) Alles op de grond! Maar, gelukkig, je weet het nog, mama had juist gekuist en als je dan toch iets op de grond wilt gooien bij ons, kun je dat het beste op zo'n moment doen. Geen hondenharen, geen vogelveertjes, gewoon alles opgeraapt en terug in de doos gedaan :-)
Dus de les is: laat maar, ik wil helemaal geen les geven, ik vond het gewoon grappig....
Zijn binnenkomst was echt supercool! Mama had juist gekuist en daarna begon het te regenen en mocht ik ineens niet binnen en buiten wanneer ik wilde :-(. Mama krijgt die kuren zo altijd twee keer per week, als ze gedweild heeft. Als het dan buiten droog is, mag ik gewoon een half uurtje niet door de keuken enzo, maar als het regent doet ze heel ingewikkeld.
En ja hoor, ze was klaar met dweilen, het regende en wie stond daar: Jasper! Was ze even vergeten dat die een weekendje zou komen :-)
Het grappigste was, dat papa een doos met plastic bordjes, bekertjes, koffiebekertjes, en bestekken had klaargezet voor Henri, voor het kraamfeest. Toen Henri binnen kwam met Jasper, sprong Jasper als een eh, nou ja, als een Jasper door de lucht en de doos met plastic gerief vloog ook door de lucht :) Alles op de grond! Maar, gelukkig, je weet het nog, mama had juist gekuist en als je dan toch iets op de grond wilt gooien bij ons, kun je dat het beste op zo'n moment doen. Geen hondenharen, geen vogelveertjes, gewoon alles opgeraapt en terug in de doos gedaan :-)
Dus de les is: laat maar, ik wil helemaal geen les geven, ik vond het gewoon grappig....
4.9.08
Nou mag ik weer eens! grrr
Tjompie, je zou bijna zeggen dat het mama's blog aan het worden is.... Eigenlijk heb ik helemaal niks speciaal meegemaakt hoor, maar het is mijn blog en daarmee gedaan! neh! Dus nou ben ik weer eens aan de beurt!
Ik ben trouwens boos! Jessie heeft puppy's en vanmiddag gaat mama met Sean kijken en ik mag niet mee :-(
Ik ben dus wel de vriendin van Jessie hè! Nou ja, ik heb gelukkig wel al de foto's mogen zien. Mijn bezoekje komt dan later zeker?
2.9.08
Vertrouwen...
Pfff, ik vind het best moeilijk, om op God te vertrouwen...
Vorige week werd Theo ziek in Nederland en ik zat hier in België. Hij is (weeral*) met een ambulance naar de Spoed gebracht. Toen Johan belde, voelde ik me zo supermachteloos hè! Het was avond en ik kon er op geen enkele manier naar toe. Ik maakte wel gelijk plannen voor de volgende dag, om met de trein te gaan, maar achteraf was het helemaal niet nodig. Het was namelijk weer zijn maag, maar de huisdokter ginder dacht in eerste instantie dat het zijn hart was... Gelukkig was ik bij Henri en Leda en die waren superlief, maar toch...
En daar zat ik dus met mijn 'grote' Godsvertrouwen. Ik begon te bidden, maar gelijk was daar een stemmetje: "Waarom zou God Eva-Lianne (19) laten sterven, Maartje (21) voor de derde keer kanker laten krijgen en dan Theo (58) sparen? Waarom zou God jouw gebeden wel verhoren en andere gebeden niet? Hoe lang is heel evangelisch Nederland en half evangelisch Vlaanderen al niet aan het bidden voor Jan Schippers?"
Ik probeerde met mijn tranen dat stemmetje het zwijgen op te leggen, maar dat lukte niet...
Toen ik rond half twaalf eindelijk Theo zelf aan de lijn had en hoorde dat het allemaal meeviel en dat hij naar 'huis' mocht en pillen voor zijn maag had gekregen, heb ik in mijn bed tot diep in de nacht liggen huilen en ook weer om vergeving gevraagd voor mijn ongeloof...
Waarom ik dit allemaal zomaar opschrijf? Op een blog nog wel, waar zomaar iedereen het kan lezen?
Als een openbare schuldbelijdenis misschien?
Gewoon om het effe kwijt te kunnen misschien?
Of omdat ik hoop dat iemand iets zegt waar ik me beter door ga voelen misschien?
Zeg maar iets....
*In januari heeft Theo een ernstige maagbloeding gehad en is hij met gillende sirenes naar een ziekenhuis in Leuven (21 km) gebracht, dwars door de vrijdagnamiddagfiles. Hij kwam nog op tijd in het ziekenhuis en is met een bloedtransfusie en een kijkoperatie behandeld, moest drie dagen op de Intensive Care blijven enz. Ik zat voorin in die ambulance en ik krijg nog steeds een soort van hartverschuiving als ik sirenes hoor :-(
PS Ha, zie de tekst die vandaag op mijn blog staat :-) (één dagje nadat ik dit heb geschreven)
Vorige week werd Theo ziek in Nederland en ik zat hier in België. Hij is (weeral*) met een ambulance naar de Spoed gebracht. Toen Johan belde, voelde ik me zo supermachteloos hè! Het was avond en ik kon er op geen enkele manier naar toe. Ik maakte wel gelijk plannen voor de volgende dag, om met de trein te gaan, maar achteraf was het helemaal niet nodig. Het was namelijk weer zijn maag, maar de huisdokter ginder dacht in eerste instantie dat het zijn hart was... Gelukkig was ik bij Henri en Leda en die waren superlief, maar toch...
En daar zat ik dus met mijn 'grote' Godsvertrouwen. Ik begon te bidden, maar gelijk was daar een stemmetje: "Waarom zou God Eva-Lianne (19) laten sterven, Maartje (21) voor de derde keer kanker laten krijgen en dan Theo (58) sparen? Waarom zou God jouw gebeden wel verhoren en andere gebeden niet? Hoe lang is heel evangelisch Nederland en half evangelisch Vlaanderen al niet aan het bidden voor Jan Schippers?"
Ik probeerde met mijn tranen dat stemmetje het zwijgen op te leggen, maar dat lukte niet...
Toen ik rond half twaalf eindelijk Theo zelf aan de lijn had en hoorde dat het allemaal meeviel en dat hij naar 'huis' mocht en pillen voor zijn maag had gekregen, heb ik in mijn bed tot diep in de nacht liggen huilen en ook weer om vergeving gevraagd voor mijn ongeloof...
Waarom ik dit allemaal zomaar opschrijf? Op een blog nog wel, waar zomaar iedereen het kan lezen?
Als een openbare schuldbelijdenis misschien?
Gewoon om het effe kwijt te kunnen misschien?
Of omdat ik hoop dat iemand iets zegt waar ik me beter door ga voelen misschien?
Zeg maar iets....
*In januari heeft Theo een ernstige maagbloeding gehad en is hij met gillende sirenes naar een ziekenhuis in Leuven (21 km) gebracht, dwars door de vrijdagnamiddagfiles. Hij kwam nog op tijd in het ziekenhuis en is met een bloedtransfusie en een kijkoperatie behandeld, moest drie dagen op de Intensive Care blijven enz. Ik zat voorin in die ambulance en ik krijg nog steeds een soort van hartverschuiving als ik sirenes hoor :-(
PS Ha, zie de tekst die vandaag op mijn blog staat :-) (één dagje nadat ik dit heb geschreven)
Jakobus 1: 2 Het moet u tot grote blijdschap stemmen, broeders en zusters, als u allerlei beproevingen ondergaat. 3 Want u weet: wanneer uw geloof op de proef wordt gesteld, leidt dat tot standvastigheid. 4 Als die standvastigheid ook daadwerkelijk blijkt, zult u volmaakt en volkomen zijn, zonder enige tekortkoming.
Abonneren op:
Posts (Atom)