Ik hou dus van duidelijkheid. Fantasie? Prima! Sprookjes? Fantastisch :-) Maar gooi de rotzooi niet door elkaar! Het zal echt wel aan mij liggen, maar ik vertelde mijn kinderen sprookjes en zei erbij:"Dit is niet echt gebeurd hoor!" Ik vertelde ze uit de kinderbijbel en zei erbij:"Dit is echt gebeurd!" We beleefden in het bos de spannendste avonturen! Als ze door een oud hek heen kropen, waren ze in een fantasieland en ze konden alleen maar door één uitgang weer in de gewone wereld komen. Spannende verhalen? Natuurlijk, met alles erop en eraan! Maar duidelijk, dat wel. Dit is waar en dat is niet waar!
Een courgette die bidt, een tomaat die in de bijbel leest? Niet zo duidelijk voor een kind, lijkt me. "Mama, is dit echt waar?" "Ja natuurlijk, nou ja, nee, het kan natuurlijk niet, maar wat ze zeggen wel, of zoiets :-s"
Een leeuw als beeld van Jezus? "Mama, is dit echt waar?" "Ja natuurlijk, nou ja, nee, het kan natuurlijk niet, maar wat ze zeggen wel, of zoiets :-s"
Ik ben benieuwd naar de reacties :-)
8 opmerkingen:
Ik ben zo aan 't nadenken hoe ik zelf was als kindje. Ik weet niet of ik ooit moeite gehad heb om te beseffen dat tekenfilm/sprookjes e.d. niet echt waren. Ik kan me niet herinneren dat me dat uitdrukkelijk verteld werd, maar ik denk dat kindjes al snel snappen als ze naar de Lion King kijken dat leeuwen niet echt kunnen spreken. Dat het een tekenfilm is en dus niet echt. Denk ik hé. Er was een groot verschil tussen de leeuw in de Lion King en de leeuwen in de documentaireboeken van mijn broer. Dat heb ik denk ik nooit met elkaar verwisseld. Ik wist dat die leeuw eigenlijk gewoon een mens voorstelde, met een stem en emoties, daarom identificeren kindjes zich daar ook mee, en niet met echt dieren.
Dus denk ik, als zij een tekenfilm zien waar een komkommer bidt, ze nooit zullen denken dat komkommers echt bidden.
En als ze het wél zouden denken, en je legt als ouder uit dat het een tekenfilm is en dat in het echt niet bestaat, een komkommer die bidt, dan denk ik niet dat dat zo'n ramp is. En zelfs al blijven ze het toch geloven, op een dag zal hun frank wel vallen: aaah maar dat was een tekenfilm, das niet echt.
Een kind heeft toch zoooveel impressies die hij verkeerd kan interpreteren, en dat gebeurt ook vaak, en later beseft een kind dat het dit en dit altijd fout heeft gezien. Hoort dat niet een beetje bij het opvoeden? Is het dan niet jammer om zoiets, waar kinderen volgens mij héél erg van kunnen genieten, niet te tonen omdat ze een beetje in de war zouden kunnen zijn nadien? Als je het bij sprookjes duidelijk uitlegt, waarom zou je het hier dan niet kunnen uitleggen? : Deze groenten stellen eigenlijk mensen voor, want echte groenten hebben natuurlijk geen pijn, verdriet, emoties (zo zitten Disneyfilms ook VOL) en kunnen dus ook niet bidden. Is er dan zo'n groot verschil met christelijke of niet-christelijke tekenfilms?
Tja, ik hou niet zo van anonieme reacties, maar kom, misschien is dat bij vergissing. In elk geval heb je totaal niet begrepen wat ik bedoel... Ik snap heus wel dat kinderen niet echt denken dat die komkommer bidt hoor! En Lion King, is dat nu ook al met een christelijk sausje???? Daar had ik zelfs nog nooit bij stilgestaan, dat ze daar ook iets van maakten *rolleyes*. Ik vind gewoon dat er een duidelijk verschil mag zijn tussen wat fantasie is en werkelijkheid en ik zou zelf nooit zoiets gebruiken om het evangelie aan kinderen uit te leggen.... Ik ben een beetje zwart-wit hierin, maar ik heb bijvoorbeeld ook nooit aan mijn kinderen verteld dat Sinterklaas bestaat. Ik vond het belangrijk dat als mijn kinderen naar Disney keken, of Kaboutertjesverhaaltjes hoorden, of wat dan ook, dat ze wisten dat dat fantasie was, en dat de Bijbel en alles wat erbij hoort, écht was! Ik zou het zelf dus nooit door elkaar gooien.
Oh ja, laat ik er nog bij vertellen dat een van de kinderen uit mijn zondagsschoolgroepje verontwaardigd was toen ik zei dat Narnia een sprookje was. Volgens hem was het echt, want zijn ouders hadden gezegd dat het iets met Jezus te maken had, en alles wat met Jezus te maken had was toch echt. Toen we er over doorpraatten, begreep hij wel dat het boek niet echt gebeurd kon zijn, maar hij bleef zich afvragen wat het dan met Jezus te maken had. En in de Bijbel staan toch ook dingen die we niet kunnen verklaren... Ik hoop dat zijn ouders hem dat hebben kunnen uitleggen, want ik kon het niet.
Ik had anoniem gereageerd omdat ik schrik had dat je je anders mss al bij voorbaat aangevallen zou voelen. Maar blijkbaar maakt dat niet zoveel uit want nu lijk je je ook een beetje aangevallen te voelen. :(
Je eindigde dat je benieuwd was naar reacties en ik wou gewoon met je meedenken, excuses daarvoor.
Ik denk dat ik wel begrepen heb wat je bedoelt. Ik had het zeker niet over een 'christelijk sausje' in de Lion King! (hoewel in elk sprookje natuurlijk het idee van het goede tegen het kwade terug te vinden is, waarin het goede overwint) Ik vroeg me alleen af wat het verschil is tussen christelijke realiteitsdinges die in sprookjes voor verwarring zouden zorgen, of menselijke dinges. Jij haalde zelf het voorbeeld aan van de biddende komkommer, dus dan is een pratende leeuw toch even verwarrend? Een komkommer die in God gelooft, of een leeuw die menselijke emoties heeft. En toch lijken kinderen meestal geen probleem te hebben om dat te plaatsen.
En dat kindje uit je zondagsklas, zou die het na een tijdje dan toch niet gewoon snappen, als hij ouder wordt? En zou Narnia hem (of een ander kind) niet beter kunnen helpen het offer van Jezus te begrijpen dan een Jezusfilm bijvoorbeeld?
Misschien is het ook niet zo goed om op voorhand bij zo'n film te zeggen: het gaat over Jezus. Heel begrijpelijk dat ze dan in de war zijn. Misschien kan je wel achter zo'n film de vragen stellen: welk personage zou nu Jezus kunnen voorgesteld hebben? Welke gelijkenissen zie je met Jezus in de bijbel? ... Vaak wordt toch een verhaaltje verteld (er was eens een man en die had een zoon waar hij heel veel van hield, ... de zoon geeft dan uiteindelijk zijn leven voor zijn vader een bijvoorbeeld een hele trein vol reizigers)om Jezus' offer uit te leggen aan kinderen, en worden daarna zo parallellen getrokken. Misschien is het dan wat duidelijker voor kinderen? En dan hebben ze toch die leuke film niet moeten missen!
Ik weet het ook niet hoor, ik wilde je stelling niet per se aanvallen want ik snap heel goed het dubbele. Alleen vroeg ik me af voor hoeveel verwarring het effectief zorgt bij een kind. En bedacht ik me ook dat een kind zoveel info uit de volwassenwereld te verwerken krijgt, en meestal lijkt dat toch allemaal goed te gaan.
Gelukkig heb ik nog geen kinderen dus moet ik er voorlopig nog niet teveel over tobben :). Maar 't is interessant om over na te denken!
Tja, dat 'kindje' uit mijn zondagsschool is 13, ik doe de tieners :-) En ik vind fantasiefilmpjes en verhalen dus heel leuk voor kinderen, alleen ik haal het persoonlijk liever niet door elkaar. Sorry als ik reageer alsof ik me aangevallen voel, je kent me nog niet zo goed hè, ik ben een kattenkop :) Ik wist zelfs niet dat je mijn blog las, ik voel me zeer vereerd! Ben je trouwens zenuwachtig voor zondag? Je gaat dat goed doen hoor!
"Een courgette die bidt, een tomaat die in de bijbel leest?"Mensen zijn soms rare snijbonen.
Gr. Henk
Haha, Henk :-) Je hebt helemaal gelijk!
Sara, ik wist niet dat je niet meespeelde zondag, ik vond het echt jammer! Maar ja, volgende keer wel hè!!!
Een reactie posten