Witte eend :-)

Henri en Leda gingen trouwen. Ze wilden als trouwauto een witte eend. We wisten dat meneer Pretorius van de ETF een witte eend had en via via vroegen we of die eend geleend kon worden. Nee, jammer maar helaas, meneer Pretorius was niet in het land in november, hij was naar Zuid-Afrika, dus dat ging niet...

Ok, Johan en ik gingen op eendenjacht. Normaal zijn wij tegen jagen, maar voor zo'n bruiloft moet je soms eens van je principes afstappen hè :-) We wisten een tweedehands eenden-dealer, en we gingen daar eens een kijkje nemen. Geen witte eend te zien, maar die meneer wist wel mensen die mensen kenden met een witte eend, en daar konden we misschien eens naar bellen, maar het was nogal vaag. Toch dat telefoonnummer maar aangenomen en weer weggereden.

Hé, wat zagen we daar rijden naar de andere kant? Een zwart met witte eend. Ok, het was geen witte eend, maar ja, een kniesoor die daar op let hè! Johan maakt een U-turn, midden in het drukke spitsuur, en wij beginnen die eend te achtervolgen. Het was nogal druk, en er reden een paar auto's tussen ons en die eend in, dus we konden geen teken geven of ze wilden stoppen. Dus wij bleven maar achtervolgen en achtervolgen en ineens, wat zien we daar rijden naar de andere kant? Een spierwitte eend! Een spierwitte eend! Niet te geloven! Dus, Johan maakt weer een U-turn, midden in het drukke spitsuur en we beginnen die eend te achtervolgen :-) We kwamen op wat stillere weggetjes, en die vrouw begon te beseffen dat we haar aan het achtervolgen waren. Op een bepaald moment zette ze haar auto aan de kant en wij stopten er achter. Ik zei tegen Johan: "Ga jij maar uitleggen, want ik, met mijn Hollandse accentje, dat komt niet goed!" Johan zei: "Ga jij maar, want ik, met mijn imponerende verschijning, dat komt niet goed!" Ok, dus maar samen uitgestapt. De vrouw stapt ook uit en het blijkt een Hollandse te zijn, die zich niet ergerde aan mijn accentje, en grote kerels gewend was en dus niet bang voor Johan was :-) Wij beginnen uit te leggen wat we wilden, dat het voor de trouw van onze broer/zoon was enz. De vrouw viel ons in de rede en zei: "Sorry, deze auto is niet van mij, en de eigenaar is in Zuid-Afrika, dus dat vind ik wel moeilijk..." Onze monden vielen open en tegelijk zeiden wij: "Is die van Pretorius?"

Nou, het was uiteindelijk heel makkelijk geregeld allemaal. De eend mocht geleend worden en Henri en Leda hadden hun witte eend voor hun trouw.

Het enige wat er ook nog even bij verteld moet worden, is dat toen de vrouw weg reed, wij om ons heen keken en geen flauw idee hadden waar we waren. We stonden in the middle of nowhere op een stil landweggetje waar we nog nooit geweest waren :-) We zijn geloof ik toch weer thuis geraakt :-)

By the way, Henri en Leda zijn vandaag 7 jaar getrouwd :-)