De dood

Luguber onderwerp? Ik weet het niet. Ik vind het ingewikkeld. We zijn geschapen om de Heer te aanbidden en te prijzen. We hebben Eeuwig Leven. Als we geloven dat Jezus voor ons gestorven is tenminste. Dan mogen we naar de Hemel. Wat en waar en hoe en wanneer dat weet ik niet. Maar zo wordt het ons toch geleerd. Dus wij hoeven niet bang te zijn voor de dood.

Maar we zijn het wél!

Ok, toen mijn schoonvader op 92-jarige leeftijd ziek werd, was hij niet bang voor de dood. Zijn laatste woorden tegen ons waren: "Het is goed geweest!" Dat is mooi. Natuurlijk waren we heel verdrietig, maar we hadden er wel vrede mee. Hij was naar zijn Heiland, waar hij zoveel van hield.

Maar als een kind of een jong mens ziek wordt, dan doen mensen er alles aan om die maar te genezen. Ze lopen alle ziekenhuizen af, gaan naar allerlei genezingsdiensten, stappen zelfs in het vliegtuig naar Nigerië, omdat Joshua daar zit en die zou nét nog een beetje meer 'de gave van genezing' hebben ontvangen dan alle anderen bij elkaar...  En als er dan een kind of een jong mens sterft, dan vragen wij ons af: "Waarom? Waarom mocht die nou niet wat langer van het leven genieten?"

Dood heeft er nooit bij gehoord
Dat heb ik een keer ergens gelezen. En daarom kunnen wij er ook niet zo goed mee omgaan zeker? Ik weet het niet.

Koppel A heeft drie jongvolwassen kinderen. Ze zijn allemaal christen. Een van de kinderen sterft.

Koppel B heeft drie jongvolwassen kinderen. Twee zijn christen. Nummer drie gelooft niet in God.

Wat heb ik dan een medelijden met koppel A. Wat stel ik me toch een vragen waarom dat nou toch moest gebeuren...

Ik weet dat ik juist veel meer medelijden met koppel B zou moeten hebben....

 Waarom kan ik het niet in de juiste verhoudingen zien? Zien jullie het dan wél in de juiste verhoudingen?