Aan de overkant was de tuindeur van een appartementenblok op de auto van een van onze buren gevallen. Er waren wat krassen en een klein deukje. Met drie buurvrouwen stonden we ons af te vragen wat we moesten doen.
We moeten erachter zien te komen wie de eigenaar is van dat appartementenblok hè, die is verantwoordelijk! Tja... Die huurders, die zouden het wel weten, maar ja, wie woont waar? Stel je voor, je belt aan en zatte Didier doet open :-O nee dank je! Of die mensen van dat blauwe autootje, kunnen die zelfs wel praten? En wie woont daar nog allemaal? Die rare gast met dat hondje? Nee, die woont daar niet meer, die andere gast, dat ziet er ook maar een vieze uit, daar gaan we ook niet bellen hoor! Tja... die Marokkanen, dat zijn lieve mensen! Daar durven we wel aan te bellen. Maar... welke bel is van de Marokkanen?
Uiteindelijk hebben ze de politie er toch maar bij gehaald en zal het allemaal wel goed komen hoor, maar ik vond het gewoon grappig dat de enige mensen uit dat blok die we vertrouwden, de Marokkanen waren! Hoera!
2 opmerkingen:
Ik heb een Marokkaanse buurman. Ook een aardige kerel. Hoewel hij na 35 jaar Nederland de taal zo slecht spreekt, dat als je hem zou vragen naar de verhuurder van zijn huis,je niet gek op moet kijken wanneer hij je een vernevelaar in de handen drukt met anti-luis...
lol! dat is trouwens wel jammer. het eerste wat hij had moeten doen, was de taal leren. als je jong bent gaat dat veel makkelijker dan 35 jaar later :-(
Een reactie posten