India

Vanmorgen na de kerkdienst sprak ik Pamela. Ze is gisteravond teruggekomen uit Calcutta. Wat ze daar gezien heeft heeft zo'n enorme indruk op haar gemaakt, dat ze niet uitverteld raakte. Ze was daar met een team van Tearfund, en zelf werd ze ingedeeld in een sloppenwijk om daar de kinderen een aantal dingen te leren en te vertellen uit de bijbel... Er was daar een school voor de allerarmste kinderen. Maar je moest kunnen bewijzen dat je echt bij de allerarmsten hoorde om op die school te worden toegelaten. Er is namelijk maar plaats voor 200 kinderen. Je hebt daar dus 'armen' en 'allerarmsten'... Als je het geluk, of in dit geval de pech, hebt om niet bij de allerarmsten te horen, mag je kind dus niet naar die gratis school, maar aangezien je wel bij de 'armen' hoort, heb je ook geen geld om je kind naar een gewone school te sturen. Wat doe je dan? Je huurt van je schamele loontje een krotje in de sloppenwijk, terwijl je dus zelf in een krotje woont, net buiten die sloppenwijk... Zo probeer je dan dus te 'bewijzen' dat je wel degelijk bij die allerarmsten hoort en probeer je dus toch je kind op die gratis school te krijgen...

Ze werkte daar samen met een meisje uit India en op een dag werd ze bij dat meisje thuis uitgenodigd. Het meisje was heel trots, want ze kwam uit een kleine familie, en woonde dus 'maar' met zes mensen in hun tamelijk 'grote' huisje van 3 x 3 m². Ze nodigde Pamela vol trots uit om binnen te komen, maar eigenlijk was er amper plaats voor haar. Onze logeerkamer is ongeveer 2,5 x 4 m² en in mei zijn Tjipke en Francien (uit Canada) hier komen logeren met de drie kinderen. Met al die matrassen en ledikantjes enz. kon je bijna niet meer bewegen in die kamer, om maar even een indruk te geven. Bij die mensen moet daar dus ook nog gekookt worden hè... En toen kwam er een vraag waar Pamela geen antwoord op durfde te geven. Ze vroegen namelijk naar haar huis in België, of dat ook zo groot was, en met hoeveel ze daar moesten wonen... Wat moest ze zeggen, mijn slaapkamer is ongeveer twee keer zo groot als jullie huis? En mijn zus heeft ook zo'n kamer... en mijn ouders ook... Alleen de logeerkamer, die is wat kleiner, die is maar iets groter dan jullie huis, en dan hebben we natuurlijk nog een huiskamer, een eetkamer, een keuken, een badkamer... Wat moest ze zeggen...

Waarom is alles toch zo ongelijk verdeeld? Waarom staan we er niet vaker bij stil hoe goed wij het hebben... Waarom? Waarom? Wij zijn gemeen, van al onze rijkdom geven we een schijntje aan de armen en dan voelen we ons weer goed. Wij zijn gemeen!

Ik ben zo stout geweest om tien minuutjes van Theo's zangdienst te pikken van volgende week. Ik heb Pamela namelijk gevraagd om volgende week een PowerPointpresentatie te vertonen tijdens de kerkdienst en iets te vertellen over India. (dat vindt Theo wel goed hoor;-)) Misschien worden we wakker geschud, misschien gaan onze ogen een klein beetje open...