Raksha (in memoriam)

Ik ga proberen het te vertellen. Je hoeft het alleen maar te lezen als het je echt interesseert, en niet uit beleefdheid tegenover mij. Het is een droevig verhaal. Hier kun je lezen over de geboorte van Raksha en nu zal ik dus proberen uit te leggen hoe het verder is gegaan... Ik ben gewend om over een hond in de 'hij'-vorm te praten, maar Raksha was nou eenmaal een teefje, dus ik ga proberen 'zij' te zeggen :-)

In haar autobiografie kun je lezen dat het een superdruk maar ontzettend lief hondje was. Een echte allemansvriend, maar oh, zo gehecht aan haar eigen volk! Zo is ze haar leven lang eigenlijk gebleven. De laatste jaren had ze wel last van heupdysplasie en daardoor werd ze toch wel iets kalmer, maar het lieve vrolijke karakter heeft ze tot het eind toe gehad.

Ze is in haar leven toch wel een aantal keren door andere honden gebeten (Mops, NewFoundlander, Kooiker, Beagle, Border Collie en twee keer door een Labrador), maar ze heeft nooit, maar dan ook nooit terug gebeten. Als ze aan de lijn was en een hond gromde of kefte, gromde ze terug, maar als een hond echt beet, draaide ze haar kop om... En als ze los was speelde ze met alle honden! Twee van haar beste vrienden waren Staffords :-)

Ok, ik kan eindeloos door blijven gaan over hoe lief en hoe zacht ze was, maar dan word ik vervelend. Toch nog even zeggen dat het me goed deed om op Facebook te lezen dat er veel mensen normaal bang voor honden waren, maar niet voor Raksha! Eén persoon noemt Raksha: "Hond Waar Niemand Bang Voor Was". Ook hier op het dorp vonden veel mensen haar lief en wordt ze gemist. Iemand begon op straat te huilen, toen ik vertelde dat Raksha dood was...

Genoeg daarover!

Vrijdagavond wou ze haar kauwstokje niet, zaterdag heeft ze niet gegeten, maar was ze verder gewoon vrolijk. Johan was hier met Sunrise aan het oefenen en ze liep gezellig tussen al het lawaai aan de muzikanten te snuffelen. Ze kende ze niet allemaal, dus moest er even kennis gemaakt worden.... Dus over dat niet-eten maakten we ons eigenlijk geen zorgen, dat gebeurde wel eens vaker.

Zondagochtend is ze nog vrolijk mee gaan wandelen. Ze heeft nog met Mushka en Pukkie gespeeld en Lassieke bang gemaakt met haar wilde gedrag, niks aan de hand.

Zondagnamiddag werd ze stil en ging in de tuin liggen, een beetje afgezonderd. Dat vonden we raar, ze wou altijd bij de mensen zijn, waar wij waren, was Raksha. 's Avonds werd het erger, ze ging verder de tuin in en lag heel zielig te kijken. Er waren wat vrienden op bezoek en toen ze naar huis gingen stond ik te huilen en zijn ze echt afscheid van Raksha gaan nemen. Zondagavond zijn Johan en ik dan met haar naar de dierenarts gegaan. We hadden echt het gevoel dat ze afscheid aan het nemen was en niet meer verder wou leven. De dierenarts constateerde wel gelijk een hartprobleem, maar ook een fikse keelontsteking. Voor de zekerheid heeft ze ook bloed afgenomen en onderzocht. Dat bloed zag er vreemd uit, heel donker, bijna zwart. En het stolde al in het buisje. Toch het bloed onderzocht en dat leek redelijk normaal. Voor zover ze het kon zien, want door de stolling waren de waarden natuurlijk wat gestoord. Ik helemaal blij naar Theo gebeld, dat hij zich geen zorgen hoefde te maken, alleen maar een keelontsteking en een probleem met haar hart. Ze kreeg een spuitje met antbiotica en cortisone, voor de zwakheid in de rug en poten en voor de keelontsteking. Opgelucht gingen we naar huis.

Die opluchting duurde niet lang. Raksha is nog zelf naar boven gekropen, ik moest wel haar achterpoten ondersteunen, maar op haar voorpoten kroop ze verder. 's Nachts begon ze over te geven en kreeg ze het wat benauwd. De volgende dag werd het steeds erger en om de beurt gingen Theo en ik met een kommetje water de tuin in om te zoeken waar ze nou weer lag. Ze kroop dan nog wat verder van ons weg. Precies of ze ons niet lastig wou vallen....

Toen Johan uit zijn werk kwam zijn we met ons drieën naar de dierenarts gereden en de dierenarts schrok ook, dat het zo snel achteruit was gegaan had ze totaal niet verwacht :-(
We hebben haar mand op de tafel gezet en daar heeft ze haar laatste spuitjes gehad.