Al en Julie zijn allebei 60 geworden en ook nog eens 40 jaar getrouwd, dus dat was een feestje waard. De hele Watertorenlaan was uitgenodigd, en er was toch zeker een vijftiental buren op komen dagen.
De een ken je goed, de ander vaag, de ander helemaal niet... Het ligt er net aan op welk uur van de dag je altijd voorbij komt hè.
Maar één meneer, Emiel, begreep het niet goed. Hij zei: "U bent toch de dochter van die vrouw met haar Duitse Scheper? Die Duitse Scheper is nu dood, en toen heeft die dochter zo'n kalf gekocht. Bent u die dochter niet? Ik zie u toch altijd met zo'n kalf lopen?"
Ik bleef even stil, en zei toen dat ik dat allebei was...
En toen vroeg ik me dus af of dat nou een belediging was of een compliment?
Hij ziet me voor mijn dochter aan, dus dat is een compliment. Of niet?
Hij ziet me voor mijn moeder aan, dus dat is een belediging. Of niet?
En dan heb ik nog geeneens aan Jaspertje gevraagd hoe hij het vindt om een 'kalf' genoemd te worden....
4 opmerkingen:
Ik vind het een grove belediging. Voor je dochter. Want die ziet hij dus ook aan voor je moeder.
Maar je zit goed daar aan de Watertorenlaan. Gewoon een brandslang aansluiten en de binnenplaats schoonspuiten van iedereen die beledigt.
Gr. Henk
Haha, zo had ik het nog niet bekeken!!!!
en wij zijn je broertjes, weet je nog?
haha, maar da's lang geleden :-)
Een reactie posten