onnoemelijk te vervelen.
Ik wou dat ik twee hondjes was,
dan kon ik samen spelen.
Dit is een van mijn lievelingscitaten en nu is het waarheid geworden hè... Ok, op twee kleine details na dan, als het op mij sloeg zou het er zo uit zien:
Ik zit mij voor mijn vensterglas
echt nooit te vervelen.
Ik weet dat ik twee hondjes heb,
die kunnen samen spelen.
Ik kan me gewoon niet herinneren wanneer ik me voor het laatst verveeld heb, of het moet dat gevoel zijn wat ik soms tijdens een preek heb (foei), maar dat is wat anders...
En die hondjes, die spelen samen ja, echt leuk! En stoer dat het is, als je met die twee gaat wandelen :-) Eindelijk word ik weer eens nagekeken :-)
Ik houd ze dan zo heel nonchalant met één hand vast, echt zalig, die Gentle Leaders :-)))
1 opmerking:
Leuke versie van het citaat :)
Een reactie posten