"Drie doden, twaalf gewonden
Een 28-jarige psychiatrische patiënt drong vanmorgen binnen in OCMW-kinderdagverblijf Fabeltjesland en de naschoolse opvang De Rakkertjes en begon er in het wilde weg uit te halen met een mes."
Toen ik dit nieuws hoorde vanmorgen, liepen gelijk de koude rillingen over mijn rug. Je ziet het voor je... En de ouders, de grootouders, horen die dat ook op de radio? Of waren die al ingelicht? Wat gaat er dan door je heen? De eerste berichten telden vijf doden, toen drie, toen toch vier, en nu weer drie... Die onzekerheid of jouw kleintje daar ook bij zit...
Wat een leed is er toch in de wereld en zoveel 'waaroms'...
Waarom was die man niet opgesloten voor hij zoiets kon doen? Hij was onder behandeling. Was dit een inschattingsfoutje van zijn behandelende psychiater? Hoe voelt die zich nu? Ook schuldig?
Zulke dingen gebeuren in Amerika, maar toch niet hier? In België?
't Is moeilijk te plaatsen. Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. 't Is moeilijk om uit je gedachten te zetten. Hopelijk hebben de nabestaanden begrijpende en lieve vrienden om zich heen. Hopelijk zal de plaatselijke kerk/gemeente zich ook een beetje om deze mensen bekommeren.
Wat is dit moeilijk...
PS Geven jullie dit ook nog door aan anderen: De laatste wens van Maartje
voor België
1 opmerking:
ik vind dit echt te erg ,wat bezielde die man.wrm net kindjes.Als iemand ook maar iemand mijn neefjes en nichtjes zou aandoen.Dan zal die het zichzelf snel beklagen.
Een reactie posten