Als ik om me heen kijk en ik zie al die gebroken gezinnen, dan vraag ik me af hoe het komt dat wij nog bij elkaar zijn... En ook nog gelukkig met elkaar hè, niet zomaar uit gewoonte, of omdat het nou eenmaal zo hoort voor een oudste, maar omdat we nog steeds gek zijn op elkaar.
Zijn wij volmaakter? Beter? Iets minder slecht? Nee, dat is het echt niet, daar kunnen onze drie kinderen van getuigen. Om nog maar te zwijgen over onze schoonkinderen, die zullen ons echt ook niet volmaakt vinden :-) (Natuurlijk moet je zoiets niet aan de kleinkinderen vragen, die vinden ons wel perfect:-))
Ik denk dat de grootste reden is dat wij allebei God als Vader hebben en de Bijbel als Zijn Woord erkennen... Dat wel, maar helaas pindakaas, er zijn ook steeds meer christenen die uit elkaar gaan...
Hoe komt het dan nog?
Kwenie, gewoon omdat we nog steeds heel veel van elkaar houden en nog steeds niet zonder elkaar kunnen! En dat ook tegen elkaar zeggen en aan elkaar laten zien!
Of gewoon omdat Theo de beste en de geduldigste man van de wereld is. Misschien heb ik gewoon geluk gehad... Heel veel geluk!
TOEN
EN NUNiet veel veranderd toch, in al die jaren?
6 opmerkingen:
Allereerst Theo en Reinie: van harte! Ik hoop dat jullie nog lang van elkaar mogen genieten en dat de liefde en genade van God jullie mag vergezellen..
En Theo: je ziet er nog steeds patent uit. Ik ken je niet, maar je lijkt me (inderdaad Reinie) geduldig, maar ook vriendelijk. Twee hele goede eigenschappen. En Reinie, jou heb ik al leren kennen als een fijne zuster.
Nogmaals: gefeliciteerd!
Gr. Henk
Dank je!!
Ik ben blij met een voorbeeld zoals jullie!! Weet ik precies wat ik moet doen he!! :D
En ook wat je moet laten :-)
Een dikke proficiat! En lol voor de foto's
X
dank je :-)
Een reactie posten